Kum biiznillah
Atıp gafletin toprağını üzerinden
Kum biiznillah.
Yeniden doğar gibi makberinden,kum biiznillah
Parçalansın da nikabı gecenin
Yeniden doğsun diye güneş avuçlarında fecrin
Kum biiznillah
Sonrası tevekkeltü Allah.
Gözyaşımı da vurdular
Uçsuz bucaksız ruhumu
Bir avuç tabuta koydular
Bir kez ölmekle ölmem ben,bilmiyor bu tağutlar.
Toprağa düşen her başak
Yeni bir ruşeym ile gelir
Her dem salahtır bu iklimde
Her gece bir başka fecre gebedir.
Sen yeter ki doğrul
Sen yeter ki doğru yolu bul, sonrası gelir
Çağırır seni her yerden şehadet
Damarlarında ki kan delirir
Şahlanır imanın
Yanar ruhun, bin vecd ile aşka gelir
Bir parçası Halep olur kalbinin
Bir parçası Keşmir
Bir parmağı Gazze olur ellerinin
Bir parmağı Kabil
Kahire de kalır bazen yüreğin,
Bazen Arakanda
Ne zaman ki sızlar her bir parçası kalbinin
Ne zaman ki parmak uçlarına kadar sızlar bedenin
İşte o zaman yumruk yapıp ellerini
Küfrün üzerine indirebilirsin
Vuran sen olmayacaksın Allah olacak
Atan sen olmayacaksın Allah olacak.
Gün gelecek bir yudum su
Bir lokma ekmek olacaksın
Gün gelecek umut, gün gelecek güneş,
Soğuktan donan yavruları ısıtacaksın
Ölsen de bin kere,milyon kere ,
Doğrulup makberinden aşk ile
Yılmayacak , milyar kere doğacaksın.
Tutunup Allahın ipine
Nice kıtalar , ufuklar aşacaksın.
Yere düşmeden tutmak için gözyaşını yetimin
Ve daha, gökleri sarmadan figanı
Yetişmek için imdadına ümmetin
Bin parçaya bölüp ruhunu
Her cepheye sen her cihada sen ,
Her şehadete sen koşacaksın.
Haydi ,kalk ayağa şimdi
Ve topla ayrılık vadilerinden nevmidini
Ölmeden önce öl
Ve göm tövbe çukuruna gafletini
Toprağı hazırdır her tohumun
Sütü hazırdır daha doğmadan her çocuğun
Sen yeter ki doğ
Sen yeter ki doğrul
Yeni bir ruh yeni bir hayat bul
Yoğur sabrın elleriyle, narını ateşin
Döv nedamet tavında kalbini ve hatırla
Ben sizin Rabbiniz değimliyim
Dediği zaman insanlara Rabbinin
Evet Sen bizim Rabbimiz sin dediğin günü hatırla.
Bir damla gözyaşı olsun
Hiç olmazsa
Bir damla gözyaşın olsun ki avuçlarında
Parçalandığı zaman gökler üzerine ateş düşmesin
Yarıldığı zaman yeryüzü , seni içine çekmesin
Komşun açken, sen tok yatıyorsan
Onlar yavrularını gömerken , sen öpüp kokluyorsan
Varmıyorsa elin uzaklara
Yetmiyorsa gücün bir mazlumun elinden tutup kaldırmaya
Bir damla gözyaşında mı yok ağlamaya
Görseydin eğer hakikati
Son nefesini verirken o bebeklerin
Kime gülümsediğini de görürdün
Saçlarını kimin okşadığını yetimlerin
Ve sen hayatla mutsuzken
Neden ölümle mutlu olduğunu şehitlerin
Bir Sahibi var bu ümmetin unutma
Bir avcunda zamanı ve mekanı
Bir avcunda maddeyi ve manayı tuttan
Doğar doğmaz daha
Ümmeti ümmeti diye ağlayan,
Bir Sahibi var bu ümmetin unutma
Adı Allah ın Adı ile anılan
Nasıl öyleyse
Nasıl bunca ümitsiz ,gayretsiz,pervasız
Nasıl bunca bedbin olursun , ey Müslüman
Haydi!
Kalk ayağa ve davran
Davran ki, bin parça olsun küffarın kalbi korkudan
Kun müslüman
Davran ki öpsün arz secdeni alnından.
Mustafa Kemal Serhatlı
