Online Üye
Online Ziyaretçi
Ey şerefsiz insan seni başıma taç etmiştim
En gizli sırlarımı bile seninle paylaşmıştım
Amacım sana insanlık pınarından kana kana su içirmekti,
Ama senin kökün ayranmış yediğin tabağa pislemek, meziyetinmiş ben anlayamamışım.
Bir insan ancak bu kadar şerefsiz olurmuş henüz anladım.
Bu kadar iyilik ve güzelliklerin karşısında bu kadar vefasızlık gavurda bile olmaz!
İnsan olan böyle husumet kıskançlık duygularıyla tıka basa bu kadar dolmaz!
Şayet sendeki gönül, gönül olsaydı bahar mevsiminde güllerin solmazdı
Görülmedik kabalıklar çirkin ruhunda yaşanmazdı!
Bir insan ancak bu kadar şerefsiz olurmuş henüz anladım.
Güzellik adına ne varsa gönül bahçende yeşermeyecek hepsi kurumuş!
İnsanı cehenneme götüren şeytan, gönlünde en muhkem otağını kurmuş.
Zebaniler bile senin yaptığın bu asilsizliği asla yapmaz
Cahilliklerin en cahilliği ve husumetler gönül hanende, bağdaş kurmuş.
Bir insan ancak bu kadar şerefsiz olurmuş henüz anladım.
Yaşım elli dört hayatımda bu kadar insan görünümlü canavar görmedim.
Sen hain mi hain, şerefsiz mi şerefsiz, hayvanlardan daha aşağı bir mahlûksun!
Sen hayâ şeref ve ar perdesi en yırtıksın!
Sen hayat heybelerini en yaşanmamış cürümlerle dolduransın!
Bir insan ancak bu kadar şerefsiz olurmuş henüz anladım.
Senin gerçek yüzünü tanıdıktan sonra bir yaşıma daha girdim.
Oysa yanan bağrına buz misali hararet gideren suları ben verirdim.
Gayem seni insanlıktan nasiplendirmekti.
Seni kazanmak için her daim fedakarlıklar yapardım.
Bir insan ancak bu kadar şerefsiz olurmuş henüz anladım.
İçtiğin tavşan kanı çaylarım sana haram olsun!
Sen gönlümü yıktın senin de gönlünü Yüce Allah yıksın!
Varsa güzel kokan reyhanların ve Muhammedi güllerin
Daha hazan gelmeden baharlarda solsun kurusun!
Bir insan ancak bu kadar şerefsiz olurmuş henüz anladım.
09/Temmuz /2014
Bu şiirimi vefasızlara, yediği tabağa pisleyenlere,çizgisi belli olmayanlara,
Atfediyorum.