Ay’ı Öptüm Yanağından
Karanlık geceler içinde
Tararken yalnızlığın simsiyah saçlarını
Hüzün gölgelerinde saklarken gözyaşlarımı
Sabahı umut edip gülümserken
Bir bayram sevinci doğdu ki içime
Ay’ı öptüm yanağından
Yıldızlar gördü, ay duymadı
Bıraktım sevdamı göğün göğsüne
Yol verdi bulutlar gecede sevda meşkine
Sevgi düşlerinde öylesine hayal kurarken
Karanlıklar ışırken gözlerimde
Ay’ı öptüm yanağından
Mehtap gördü, ay duymadı
Yıldızlarla gece sevişirken vuslat deminde
Yüreğimde duygular bahara gebe
Güç bela yürüdüğüm böyle bir anda
Sevdadan yana bir gül açtı ki ta içimde
Ay’ı öptüm yanağından
Melekler gördü, ay duymadı…
Kalbe yakın göze uzak duruşlar var
Aşk kokulu nağmelerin her sözünde
Beni çılgınca davet ediyor
Düşlerin resimlendiği
Sevdanın gül bahçesine döndüğü bu anda
Ay’ı öptüm yanağından
Gece gördü, ay duymadı…
Karanlık gecemin tana kavuştuğu yerdeyim
Gördüm yakın sabahların gül yüzünü
O gül yüzde sökerken düş şafaklarım
Hasretin bittiği yerdi ayın gülümsediği yer
İçimde duyduğum sevincin melteminde
Ay’ı öptüm yanağından
Seher gördü, ay duymadı.
Duymadı nasıl sevildiğini bu yürekte
Nasıl özlendiğini öylesine uzaklardan bakarken
Onu ondan habersiz düşünürken
Ayrı olmanın hüznüyle böylesine ağlarken
Ay güneş için sevgi büyütürken yüreğinde
Ay’ı öptüm yanağından
Güneş kıskandı
Herkes gördü, ay duymadı,
Duymadı, görmedi ve gitti…
EMİNE USTA
(
Ay’ı Öptüm Yanağından başlıklı yazı
emine-usta tarafından
23.10.2009 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
