Hep merak ederdim bu adamlar nasýl uçuyorlar, nasýl öyle havada kalýyorlar da o kadar yükseklerden aþaðýya bakýyorlar, ödleri de patlamýyor? Belki patlýyor da yoksa çaktýrmýyorlar, bizlere mi söylemiyorlar? Öyle ya, yamaç paraþütü yaparken onlarýn havada ne kadar korktuklarýný ya da korkmadýklarýný saptayacak bir mekanizmamýz yok ki.

Tam kaldýðýmýz yerin üstünde üç beþ tane birden yamaç paraþütü görünce, her türlü karþý görüþe ve engellemeye, karþý çýkmaya raðmen ben de o yamaç paraþütüne karþý bir heves oluþtu hem beynimde hem de yüreðimde. Mutlaka yapmalýydým, mutlaka...

Her ne kadar haným arkamdan ''Bak kafamý bozma seni boþarým'' nidalarýný gönderse de, kendime öz güvenimin daha da saðlamlaþmasý için ''Yapmalýsýn Ahmet sen bunu, yapmalýsýn mutlaka'' iç sesleri yankýlanýyordu ruhumda. Ýç seslerimi her zaman dikkate almýþýmdýr.


Ýki üç gün sonra ve iþte tarihi o an gelmiþ çatmýþtý...

Beraber uçacaðýmýz delikanlý kardeþimiz Nihat bizi gayet samimi ve güler yüzle karþýladý.

- Selam hoþ geldiniz Ahmet Bey.
- Hoþ bulduk. Benim bu olayý ilk defa yapýyor olmam umarým ben de ve sen de sýkýntý yaratmaz.
- Hiç dert etme Ahmet abi ben bundan önce yüzlerce kiþiyi uçurdum. Ha üç beþ tanesi düþtü sakat kaldý, öldü gitti, birçoðu da senin gibi iyi insandý, her sene de mezarlarýný ziyaret ederiz arkadaþlarla ama üç yüz beþ yüz kiþide üç beþ kiþinin düþmesi önemli deðil, dert etme bunu kafanda, hastane ve cenaze masraflarýný firmamýz karþýlamaktadýr.

Ayný anda soðuk duþ etkisi ve müthiþ bir þok þok þok!!!

- Ne diyorsun sen yahu ben sakat kaldýktan, öldükten sonra hastane masraflarýný ben karþýlasam ne olur sen karþýlasan ne olur. Ucunda ölüm bile var desene, izninle ben kaçayým, sizlere de hayatta baþarýlar ve iyi uçmalar. Uçarken de beni unutmayýn ve ''Ýnsanlar deðilse de kelebekler özgürdür'' þarkýsýný mutlaka söyleyin hemi benim canlarým.

Eðitmen gayet sakin elini omzuma koyarak.

- Þaka ya Ahmet aðabey biraz maytap geçelim, kafa yapalým dedik, biz böyle senin gibi þaka kaldýran aðabeylerimize hep bu þakalarý yaparýz...
- Ben de anlamýþtým zaten de bozuntuya vermeyeyim demiþtim Nihat'çým.(Külliyen yalan)

Daha sonra Nihat kardeþim bir yarým saat kadar uçmadan önce ve havalanýrken neler yapmamýz gerektiðini, aþaðýya inerken nasýl hareket etmemiz gerektiðini anlattý bizlere. Paraþütü kendisi yönlendirecekti, biz acemi olduðumuz için hiç bir þeye dokunmayacak ve kendimizi onun emin ellerine teslim edecektik.

Aklýmdan neler geçiyor neler. Acaba þimdiye kadar kaç kiþi öldü ya da sakat kaldý bu sporu yaparken? Ya düþersek, havadayken rüzgâr birden kesilirse, korkudan altýna kaçýran var mý, ben de kaçýrýrsam aþaðýda güler mi herkes? Sorsam mý bunlarý tek tek Nihat'a? Hanýma söylesem de indiðimiz yere saðlam temiz külot getirse bari... Çok soru sorarsam adam da ''Baþlarým senin sorularýna amma da ödlekmiþsin aðabey sen de.'' derse rezil olmakta var.

Az sonra havalanýyorsun bütün bildiðin dualarý okumaya baþla Ahmet sen en iyisi. Üç kulu vallah, bir Fatiha, peþine bir Ayetel kürsi, felak, nas. Hatim bile indirsen olur yani...

Nihat kardeþimin haydi tam zamaný demesiyle hooop bir an da göklerdeydim. O anda ilk aklýma gelen þey, ne korku ne de endiþe Volkan Konak'ýn ''Göklerde Kartal Gibiydim'' þarkýsý oluyor. Çok ilginç, ölüm havalandýnýz mý zerre aklýnýza gelmiyor. Bir an önce zaman geçse de ini versek ama çok da zevkliymiþ, dedikleri kadar varmýþ. Yoksa hemen inmesek mi? Oooo rüzgâr kardeþ de yanaðýmý yalayýp yalayýp duruyor, öbür yanaðýma komþu geliyor. Yükseklerde de o kadar sert esiyor ki... 

Nihat'a sesleniyorum havada ''Kaç dakikaya aþaðýya ineriz Nihat kardeþ.'' Ben de ki heyecanýn yüzde biri bile yok on da haliyle, bu iþin profesyoneli olmuþ arkadaþ. ''Duruma göre deðiþir aðabey korktu isen hemen indireyim.'' Erkekliðe halel getirir miyim pöh!! ''Ne korkmasý ya hani ne kadar uzun havada kalýrsak o kadar iyi diye þeyttiydim.'' bu da külliyen yalan korkuyorum da ama belli etmiyorum o hesap. Döndüm Nihat'a ''Sen Giresunlu idin deðil mi, o zaman sana bir Temel fýkrasý anlatayým da hava da dinle.'' korkularýmý baþka tarafa yönlendirmeye, atmaya uðraþýyorum, fýkra filan laf ola beri gele, fýkra anlatýrsam zaman daha çabuk geçecek yere daha çabuk ineceðim gibi geliyor aslýnda. Nihat'ýn canýna minnet ''Anlat hele aðabey gülmez isem bozulmak yok ama.'' derin bir nefes alýrým ''Temel'e papaðanýn neden öldü diye sormuþlar. Evlendim de ondan demiþ Temel. Seni kýskandýðý için mi? Yok caným ne kýskanmasý, Fadime konuþmaya baþlayýnca, papaðana fýrsat kalmadý kahrýndan öldü.'' Nihat az bir gülümseme ve tebessüm ile yetindi. Sonra döndü bana ''Hah arkadaþlarýna hava da atarsýn aðabey uçarken fýkrada anlattým diye.'' Kafaya takmamak ve aþaðýya pek bakmamak stresimizi bayaðý azaltmýþtý...

Maceralý bir beþ on dakika gerçekten müthiþ bir adrenalin salgýlanmasýna yol açmýþtý vücudumda. Böyle heyecaný da her zaman yaþayamazdýk. Sakin bir þekilde süzülerek düzlük bir alana kazasýz belasýz inmiþtik ve de külot ihtiyacý bile hâsýl olmamýþtý. Sonra da kendim ile ne kadar gurur duysam azdýr diye gönlümden geçirmedim deðil. Aslan ben, bunu da baþarmýþtým...

Korkularýn yenmiþ olmak ve tabi ki eðitmenim Nihat için küçük ama benim için büyük bir iþi baþarmýþ olmak gerçekten gurur vericiydi. Aha da budur havalandýk ama sadece þekil olarak yoksa alçakgönüllülüðümüzü korumak yine de hayat felsefemizin temelidir. Bundan sonra ki hedefim bangi jamping dedikleri olay, hani o ayaklarýna ip baðlayýp köprüden aþaðýya atlýyorlar ya onu deneyeyim diyorum. Hanýma çaktýrmadan yapmam lazým yoksa iþler sakat hem vallahi bu sefer boþar da bir baþýna kalýrým þu dünyada...