Eşlik ederken yalnızlık
Tarumar oldu sefil
gönül
Hüzün bulutları
yağdırırken efkârı.
Ezeli bir hüsran peyda
olmuş
Müstakbel yenilgiler
Çoktan perperişan etmiş.
Yıkımı bir o kadar
burkar
Yüreği içten içten,
Sarıp sarmalar korkular
Alışamadım gitti
Yine sensiz yine sensiz.
Nasıl bir döngü ise
Bir o kadar yeknesak.
Kıt kanaat mutluluktu
oysa
Uzaktan da olsa
Dön gel anılar
Düşününce ne acı kalır
Ne kahır.
Düz sandığım o yokuş
Gerçek sandığım o suret
Ne varsa beni benden
eden
Bu da benim yazgım.
Nöbetler bitimsiz,
Anılar istifsiz
Duraklar boş ve yalnız
Öfke nöbetleri
Ve kırgınlık,
yaşananların mirası.
Zikretti kelimeler
birer birer
Sığındım gölgelere
peyder pey
Tuzaklar dipsiz
O mekânlar öylesine
sessiz
Tüm hayaller
merhametsiz.
Nifak sokar insanoğlu
Ne arar ne sorar
Var mıdır bu derdin
dermanı.
Başı meftun sonu hüsran
Fısıldar adını
yıldızlar.
Sorup sormam asla
Gururumdur bana yadigâr
Yürek kan ağlar.
Külfeti hiçliğin
Emsalidir kimsesizliğin.