… Keşke Gelebilseydin…
Kelebeğim,
İnsan yanımı saklıyorum
içimin en kuytu mahzenine
Ve balkonumdaki çiçeğe
durmuş sardunyalarımı sana emanet ediyorum
Göçüyorum bu ellerden
yabana
Belki rüzgârlar kokunu
taşımıştır oralara
Ama yoksun
Artık bu yalnızlık
benim
Bu sensizlik benim
Madem yoktun
Şiir kokan yanlarımı
ateşe verdim
Ve gök gözlü
kırlangıçları sevdim gözlerimle
Sonra söz bitti
Dilim lâl
Gönlüm lâl
Kalem lâl
Ve bir çocuk çığlık
çığlığa koştu içimin sokağını boydan boya
Ve bir aşk düştü
âsumandan kan revân içinde
Ağladı kırlangıçlar
Ağladı âsuman
Ben ağladım
Biz ağladık
Sen yoktun
Bir sükût usulcacık
gelip yerleşiverdi aramıza
Ben baktım
Ben baktım
Ben baktım
Güneş battı
Şarkı bitti
Süleyman gitti
Keşke gelebilseydin
Keşke…
Süleyman Altunbaş…Bafra…eylül/2014…23:02