ÝHANET

     Salonun ortasýnda ayakta durmakta olan genç kadýn elinde tuttuðu telefona hayret ve dehþetle bakýyor, gözlerine inanamýyordu. Okuduklarý ve gördükleri gerçek olamazdý, kendini adeta bir kabusun içinde gibi hissediyor ve þimdi uyanacaðým herhalde diyordu. Böyle bir þey nasýl mümkün olabilirdi ?

    Þu anda elinde tuttuðu telefon çok sevdiði eþine ait bir telefondu ve içeriðinde gördüðü mesaj ve fotoðraflar eþi ile birlikte tanýmadýðý bir baþka kadýna aitti. Fotoðraflar þüpheye yer býrakmayacak þekilde iki sevgili gibi çekilmiþ pozlarla doluydu. Birbirlerine sarýlmýþ vaziyette, elele ve yanak yanaða olan görüntülerdi bunlar. Mesajlar ise þüpheye yer býrakmayacak biçimde ; “ caným,.. cicim,.. seni çok özledim.., ne zaman geleceksin,..hasretine dayanamýyorum..,” gibi ifadeler ile dolu idi.

  Genç kadýnýn baþýndan aþaðý kaynar sular dökülüyordu adeta. Bu nasýl mümkün olabilirdi ? Oysa ki biricik sevdiði eþi onun üzerine titrer, son derece müþfik davranýr, adeta kristal bir vazo gibi kýrýlmasýndan korkardý. Baþkalarýnýn yanýnda dahi sevgisini göstermekten çekinmez, okþar, öper son derece sevecen davranýrdý. Arkadaþlarý bile gýpta eder, þaka yollu “ Bu ne sevgi, Ah!” diye takýlýr, Anne- Babasý ise damadýmýz kýzýmýzý çok seviyor diye mutlu olurlardý. Zaten kendisi de çok mutlu ve mesut olduðunu çevresine sürekli hissettirir, ortalýkta þen þakrak dolaþýrdý.

   Sekiz yýllýk evlilik hayatlarýna bir sürü anýlar, hatýralar, mutlu ve mesut günler ve yedi yaþýnda bir erkek çocuðu sýðdýrmýþlardý. O ana kadar ki hayatlarý özel bir þirkette pazarlamacýlýk yapan eþinin kazancý ile dönüyor, orta halli geçimleri her ikisine de problem yaratmýyor ve rahat bir þekilde yaþamlarýný sürdürüyorlardý. Evleri kira idi. Bu da önemli deðildi. Çok þirin ve kullanýþlý bir evde oturuyorlardý. Annesiyle Babasýna yakýn bir evde oturmak Kamile haným’a rahat ve huzur veriyor, kendini güvende hissediyordu. Mesut ve mutlu olmamalarý için hiçbir neden yoktu. Bütün bunlara raðmen bu ihanetin baþýna gelmiþ olmasý þaþýrtýcý ve þok edici idi. Kendisi gibi Eþi’ninde ayný duygular içinde olduðuna o kadar emindi ki sanki karþýsýnda þu anda gördüðü kiþi eþi deðilde bir baþkasý imiþ gibi geliyordu. Ama ne yazýk ki bu kalbini acýtan, derinden yaralayan gerçek, bütün belge ve fotoðraflarýyla önünde idi.

   Eþi banyoda idi ve telefon o sýrada çalmýþtý, aslýnda eþinin telefonuna hiç elini sürmezdi. Pazarlamacýlýk yaptýðý ve sürekli Ege bölgesinde iþ seyahatine çýktýðý için çok sýk telefonu çalardý, arayan çok olurdu yani. Hem iþyerinden hem müþterilerden telefon gelirdi. Baþlangýçta bir iki kere bakmýþ ve iþleri daha da karýþtýrýp, eþi Hidayet Bey’i zor durumda býraktýðý için elini sürmez olmuþtu. Ancak bu defa öyle ýsrarla çalmýþtý ki önemli bir þey olabileceðini düþünerek açmýþtý. Telefonu açýp “Alo” demiþ, karþý taraf bu alo sesinden sonra hiç konuþmadan bir süre sonra telefonu kapatmýþtý. Ýþyeri olup olmadýðýný anlamak için kimin aradýðýna bakmak istemiþ, o arada istemeden mesajlarý görmüþtü. Ýçine doðan þüphe kývýlcýmý kendisini yakmaya baþlayýnca telefonu þöyle bir karýþtýrarak o numaranýn hareketlerine bakmýþ ve gece gündüz sürekli görüþüldüðünü görmüþ arkasýndan da fotoðraflara ulaþmýþtý. Bir an için hep bir yanlýþ anlaþýlma olsun, ya da baktýklarý ona ait olmasýn, bir yanlýþlýk olsun istemiþti ama maalesef her þey su götürmeyecek derecede doðru ve gerçekti. Eþi ona ihanet etmiþti.

   Þimdi anlýyordu her gün neden gece yarýlarýna kadar çalýþýyorum veya toplantýdayým deyip eve çok geç gelmesini. Bu olay aralarýnda çok tartýþmalara neden olmuþ, Kamile Haným gecenin geç saatlerine kadar, üstelikte Cumartesi-Pazar gibi tatil günleri de dahil süren bu toplantýlarý bir türlü anlayamamýþ, iþ hayatýný da çok bilmediði için fazla sorgulayamamýþtý. Ancak onun bu durumu nedeniyle hemen hemen hiç gece hayatlarý olmuyor, kimselere gelip gidemiyorlardý. Ne yapalým ekmek parasý diyordu, oysa gerçeðin ne kadar farklý olduðunu þimdi anlýyordu. Bu iþ yýllardýr böyle olduðuna göre demek ki kendisini yýllardýr aldatýyordu, yeni olan bir þey de deðildi üstelik.

  Olduðu yere çöküp kalmýþ, ne yapacaðýný düþünüyor bu arada uðradýðý ihanetten eli ayaðý titriyordu. Yaþadýðý yýllar aklýndan geçiyor, gülüp eðlendikleri günler, biricik oðullarý ile birlikte gittikleri yerler, tatiller, gezip tozmalar hepsi bir þaka gibi geliyordu. Bir an için yok caným olur mu öyle þey ?  Þimdi kendisine durumu sorarým, o da izah eder, hepsi bir yanlýþ anlaþýlma olmalý diye düþünüyor ama maalesef onun telefonunda yakaladýklarý þüpheye yer býrakmayacak þekilde bütün ümitlerini öldürüyordu.

  Oturduðu yerde ne yapmasý gerektiðini düþünüyordu, banyodan çýkýnca onunla konuþacak gününü gösterecekti. Yakasýna yapýþýp çok ciddi biçimde hesap sormasý gerekiyordu. Kendisine bu adiliði, bu ihaneti nasýl layýk görürdü ? Düþünüp taþýnýyor, onu böyle evliliklerinin daha sekizinci yýlýnda ihanete yöneltecek ya da kendisinden soðutacak ne tür bir davranýþý olmuþ olabileceðini bulamýyordu. Gözlerinin içine hangi cesaretle bakacak, bu hareketinin nedenini nasýl açýklayacaktý ? Oysa ki kendisi ona ihanet etmeyi veya bir baþka erkeðe ilgi duymayý bir gün bile düþünmemiþ, bir gün bile aklýna böylesi evlilik dýþý iliþkiler gelmemiþti. Onunla evlenmeden önce lise yýllarýnda birkaç önemsiz gönül iliþkisi olmuþ, yine birkaç tane de aþýk olduðunu sandýðý, sadece hayranlýk ve beðeniden öteye gitmeyen önemsiz aþk iliþkileri olmuþ, ciddi bir aþk yaþamamýþtý. Yaþadýðý en büyük aþk iliþkisi kendisinin gönül verdiði ve onunda aþýk olduðunu düþündüðü, evli olduðu kocasý idi. Ama þimdi gördüðü kadarýyla onun kendisine karþý olan sevgisinde yanýlmýþtý. Kendisine söylediði bütün o güzel ve övgü dolu sözleri kimbilir ne zamandýr bir baþkasýna da söylüyor, belki de gerçek duygularýný telefonda resmini gördüðü o kadýnla paylaþýyor ve kendisiyle alay ediyorlardý. Ne zamandýr sürdüðünü bilmediði bu iliþkide kendisi belki de sadece bir piyondu.

  Düþündükçe ilk andaki þiddetli kýzgýnlýðý yavaþ yavaþ kalbini acýtan bir acýya ve panik duygusuna býrakmaya baþlýyordu. Ne yapacaktý ? Pek çok cevabý olabilecek bir soruydu bu. Çalýþmýyor ve evde çocuðuna bakýyordu. Henüz çocuk olmadan evliliklerinin ilk günleri geçtikten sonra kendisinin de çalýþmasýný kocasýna teklif etmiþ, Lise mezunu olduðunu, bedensel olarak çok zorlamayacak bir iþte çalýþabileceðini ve aile bütçesine katkýsýnýn olabileceðini teklif etmiþti. Ancak kocasý kendisinin kazancýnýn yeterli olacaðýný ve parasal bir sýkýntýlarýnýn olmayacaðýný söyleyerek bu iþe pek sýcak bakmamýþtý. Þimdi ne kadar yanlýþ davrandýðýný ve ilerisini düþünmeyerek aptallýk ettiðini anlýyordu. Gerçeði görmek gerekirse kocasý olmayýnca bir hiçti. Herhangi bir beklentisi veya bir geliri yoktu, çalýþma hayatýný ise hiç bilmiyor, hayatýný nasýl kazanabileceðini ve olasý bir ayrýlýk durumunda ne yapacaðýný bilmiyordu. Ailesine dönmek gibi bir ihtimali ise hiç aklýna getiremiyordu. Çünkü Babasý bu konularda oldukça eski kafalý ve tutucu idi. Böyle aldatýlma gibi bir gerekçeyi asla kabul etmez, ne olursa olsun kadýnýn dizini kýrýp kocasýnýn yanýnda oturmasý gerektiðine inanýrdý. Ona göre erkek sürekli dýþarýda olduðu için böyle hafiflikler ve kaçamaklar yapabilir, zaman zaman gönlünü eðlendirebilirdi. Bu onun erkek olmasýndan ve evin geçimini karþýlýyor olmasýndan kaynaklanan bir durumdu. Bunun için bir koca suçlanamazdý. Hem Allah Erkekleri kadýnlara karþý üstün yarattýðý için ona karþý gelmek, sözünü dinlememek Allah katýnda da günahtý. Annesi ise kendisini anlayabilecek bir inceliðe sahip, kendi kendini yetiþtirmiþ kültürlü bir kadýndý. Ama ne yazýk ki oda koyu gelenekçi bir aileden gelin çýkmýþ, hassas ruhuna ve duygusal yapýsýna hitap edebilecek bir kiþi ile evlenmek yerine ailesinin bulduðu ve dayattýðý bir kiþi ile görücü usulü bir evlilik gerçekleþtirmiþti. Doðal olarak ince ve hassas yapýsý böyle bir birlikteliði asla kaldýramayacak bir durumda olmasýna raðmen mutsuz her Anadolu kadýný gibi kocanýn aþýrý baskýsý karþýsýnda suskun, içine kapanýk ve duygularýný dile getiremeyen pasif bir rolü üstlenmiþti. Bu durumda Annesinden de bir umut ýþýðý yoktu.

   Ne yapmasý gerekiyordu ? Evet! Çok kýzýyordu, duygularý inanýlmaz derece de incinmiþti, bir anda gelecekle ilgili bütün hayalleri yerle bir olmuþ, tam anlamýyla çöküntüye uðramýþtý, ama diðer taraftan da gerçekçi düþünmesi gerekiyordu. Ortada bir takým acý gerçekler vardý, geliri yoktu, bir evleri yoktu, iþ hayatýyla ilgili hiçbir bilgisi ve tecrübesi yoktu, olasý bir durumda tam anlamýyla sudan çýkmýþ bir balýk gibi olacaktý. Bütün bu düþünceler adeta þimþek hýzýyla kafasýndan geçiyor, bir çözüm yolu oluþturmaya çalýþýyordu.

  Birdenbire aklýna gelen bir düþünce ile yüreði cýz etti, olduðu yerde kalakaldý. Þu ana kadar hiç düþünmediði, aklýna gelmeyen bir yönü daha vardý bu olayýn. Çevresi nasýl tepki verecekti ? Arkadaþlarý, dostlarý, ahbaplarý, komþularý ve en önemlisi Anne Babasý öðrenince ne yapacaktý ? Herkesin dilinde bu olay olmayacakmýydý ? Pek çoklarý inanmaz gözlerle bakýp iþin aslýný öðrenmeye çalýþacak ve belki de kocasýna bir þey demeyip onu suçlayacaklardý. Babasý kesinlikle kendisini kabahatli bulacak “dizini kýrýp otursun, sesini de çýkarmasýn” diyecekti. Zavallý Anneciði ise elinden bir þey gelmeyecek belki de günlerce bu olayýn yasýný tutacaktý. Neresinden bakarsanýz bakýn her yönüyle felaket bir olaydý, daha doðrusu kendisi için bir küçük kýyametti.

   Kendini sakinleþtirmeye çalýþarak iþin en kötü yönünü düþünmeye çalýþtý. En kötü ne olabilirdi ? Kocasý mutlaka baþlangýçta inkar edecekti, böyle bir þeyin olmadýðýný ve yanýldýðýný söyleyecek ve olayý geçiþtirmeye çalýþacaktý. Ancak bu olayýn öyle geçiþtirilecek veya laf kalabalýðýna getirilecek yönü yoktu, deliller çok güçlüydü çünkü.

 Önemli olan kendi kararýydý bu olayda. Zaten mutlaka O’ da ne karar verecek diye kendisine bakacaktý. Affedecek miydi ? Böyle bir olay affedilebilir miydi ? Her yüzüne baktýðýnda bu olay aklýna gelip, ihanetinin izlerini yüzüne yansýmýþ görmeyecek miydi? Günlük beraberliklerinde, kahvaltýda, yemekte veya iþe giderken her hoþça kal deyiþinde, ya da akþam “merhaba, ben geldim” deyiþinde yüzünde, gözlerinde ihanetin izi olmayacak mýydý ? Bir zamanlar birbirlerinden baþka kimseye bakmayacaklarý, aþklarýna hep baðlý kalacaklarý yeminlerini ederken aslýnda hep kendisine yalan söylediði aklýna gelip yüzü nefret ve kinle asýlmayacakmýydý  ? Tekrar hiçbir þey olmamýþ gibi kaldýðý yerden devam edebilirmiydi ? Ve en önemlisi de affettiði takdirde evliliði kaldýðý yerden ayný þekilde devam edebilecek miydi?

  Ýþin bir de ekonomik boyutu vardý, kýrýlan ve ayaklar altýna alýnan bir gururu ve onuru vardý þüphesiz, bir kadýn olarak korkunç bir biçimde incitilmiþ ve kandýrýlmýþtý ama her þeyi kýrýp döktükten sonra hayatýný nasýl sürdürebileceði konusu ciddi biçimde kafasýný meþgul ediyordu. Bundan sonrasý için hayatýný tek baþýna sürdürebilirmiydi ? Üstelik bir iþi yoktu, hayatýnda hiç çalýþmamýþtý, oturabileceði evi kira idi ve üstüne üstlük yedi yaþýnda bir oðlu vardý her þeyiyle ilgilenilmesi gereken. Çünkü bir ayrýlýk durumunda çocuðunu asla veremezdi. Hoþ mahkeme de o yaþtaki çocuðu Annesinden ayýrýp Babaya vermezdi özel bir neden olmadan.

  Eþi banyodan çýkmak üzere idi. Bir karar verip ona göre konuþmasý gerekiyordu. Çok zor bir durumdu, duygularý ona banyodan çýkar çýkmaz yüzüne karþý aðzýna geleni söyle, baðýr çaðýr, iyice rahatla ve evden kovala diyordu. Mantýklý düþününce de yalnýz kalmanýn yaratacaðý çok büyük problemlere tek baþýna göðüs germek yerine, onunla ciddi ciddi konuþup her þeyi silip atmasý ve özür dileyerek bir daha yapmamasý koþulu ile bir sefere mahsus affetmesini söylüyordu. Aslýnda bu ikinci çözüm yolu þu anda aklýna gelmiþ ve bir çok problemi halledebilecek bir yol gibi görünmüþtü. Eðer bu þekilde iþi tatlýya baðlarlarsa kimsenin bir þeyden haberi olmayacak, hayatlarý kaldýklarý yerden devam edecekti. Kendisine bu iliþkiyi kesinlikle bitireceði sözünü de verdikten sonra ortada sadece kýrýlan gururu ve zedelenmiþ kadýnlýk onuru kalacaktý ki, bu da onun yani kocasýnýn zaman içinde göstereceði davranýþlar ile düzelebilecek bir durumdu. Düþündükçe bu durumun böylesi bir çözümünün her iki taraf için en az zararla atlatýlabilecek bir yol olduðunu þimdi biraz sakinleþtikten sonra daha iyi anlýyordu. Hem zaten böylesi durumlar özellikle orta yaþ çalýþanlarýnda çok sýk karþýlaþýlan bir durum deðilmiydi ? Çevresinden benzer olaylar çokça duyuyordu. Herhalde iþ hayatýnýn verdiði yoðun çalýþma temposu ve iþ sitresi ile zaman zaman böyle hatalý yollara sapabiliyorlar ve sonra hatalarýný anlayýp normal hayatlarýna dönüyorlardý.

   Bir sefere mahsus olmak üzere affedebilirdi, O’da insandý nihayet, hatasýný anlayýp doðru yola dönebilirdi, bunun için ona bir þans tanýyacaktý. Bu kararý aldýktan sonra ilk defa biraz rahatladý ve kocasýnýn banyodan çýkýþýný beklemeye baþladý.

  Hidayet bey banyodan çýkarken yine türkü söylüyordu, her zaman banyo keyif verir, yorgunluðunu atýp þöyle bir oh dedirtir ve rahatladýðýný hissederdi. Ýþten yeni gelmiþ, bugün çok yorulduðunu hissettiði için hemen kendini banyoya atmýþtý. Evin içinde alýþýlmadýk bir sessizlik hüküm sürüyordu. Küçük çocuklarý Cemil uyuyor olmalý diye düþündü, yoksa kendisi de evde iken hiç rahat durmaz ortalýðý savaþ alanýna çevirirdi.

Eþine seslendi ;

-  Çocuk uyuyor mu hayatým ?

Oturma odasýnda divanda oturmakta olan Kamile Haným hiç ses etmeden sessizce oturuyordu, yine ailesiyle ilgili bir sýkýntýsý var herhalde diye düþündü.

-  Ne oldu Kamile çok sessizsin bugün ?

-  Otur! Konuþacaðýz, dedi Kamile Haným. Sesinde alýþýlmýþýn dýþýnda bir ciddiyet vardý.

Bu sefer iþ ciddi galiba dedi kendi kendine Hidayet Bey. Onu hiç böyle görmemiþtim, mesele neymiþ anlayalým bakalým.

Pijamalarýný giydikten sonra Eþinin karþýsýna divana oturdu.

-  Hey! Karadenizde gemilerin mi battý ? Bu ne ciddiyet böyle, anlat bakayým bana derdini, dedi.

  Bu arada eþinin elinde kendi telefonunu görmüþ bir anlam verememiþti buna.

Kamile Haným gözlerini kocasýnýn gözlerine dikti, bu gözlerde anlaþýlmasý güç, karmakarýþýk ifadeler vardý, elindeki telefonu kocasýna uzattý ve ;

-  Bir açýklama istiyorum senden ! dedi.

  Hidayet Bey sanki Karýsýna deðil, farklý birisine bakýyor gibi hissetti kendini. Þu anda kendisine bakmakta olan kadýn yüz hatlarý ayný olmasýna raðmen kendi karýsý deðil sanki bambaþka bir insandý.  Uzattýðý telefonu aldý, hiçbir þey anlamamýþtý ve bu tören havasýna da bir anlam verememiþti.

-  Neler oluyor hayatým ? dedi Ne açýklamasý yapmamý istiyorsun benden ?

Sert bir ses cevap verdi ;

-  Sevgilini anlat !

- Sevgilim mi ? Ne sevgilisi ?

  Hidayet Bey’in yüreði cýz etti, titizlikle sakladýðý ve hiç kimsenin öðrenmemesi için herkesten saklamaya çalýþtýðý gizli aþkýný öðrenmiþ olabilirmiydi ?

Kamile Haným tavizsiz konuþtu ;

-  Bana sorma, telefonundaki mesajlara ve fotoðraflara bak.

-  Ne mesajlarýndan bahsediyorsun ?

-  Sakýn inkar edip daha fazla küçülme gözümde, her þey telefonunda kayýtlý hepsini gördüm, her þey apaçýk ortada.

 Hidayet Bey,  Eyvah! Dedi içinden, hem mesajlarý hem fotoðraflarý görmüþ, inkar etmenin bir faydasý yok diye düþündü.

 Hiç beklemediði ve tahmin etmediði bir þekilde bütün bunlarýn ortaya çýkmýþ olmasý bir anda Hidayet Bey’i çökertmiþti, oturduðu yerde öylece kalakaldý, ne diyeceðini bilemiyordu. Bu iþin bu þekilde ortaya çýkmasý çok uygunsuz bir biçimde olmuþtu, oysa ki her þeyi çok daha uygun bir zamanda kendisi anlatmak istiyordu. Þimdi inkar etmenin hiçbir anlamý olmayacaðýný fark ediyordu. Anlaþýlan iþin sonuna geldik diye düþündü. Teslim olmuþ bir eda ile sesi titreyerek mýrýldandý ;

-  Sonunda bu iþten haberinin olacaðýný ve öðreneceðini biliyordum, dedi

  Kamile Haným hiç cevap vermeyip ona bakmayý sürdürdü. Hidayet Bey hüzünlü bir edayla karýsýna bakmaya devam ederken son derece karmaþýk duygular içinde idi, yüzü þekilden þekile giriyor, sanki hayalinden geçenler yüzüne yansýyordu, Birdenbire gününün son derece yorucu olmasý ve üstüne üstlük bu olayýn patlak vermesi Hidayet Bey’e fazla geldi ve hüngür hüngür aðlamaya baþladý.

   Kamile Haným böyle bir tepkiyi hiç beklemediði için þaþýrmýþtý, oysa aðlamasý gereken kendisiydi, yine de kocasýnýn aðlamasýna alýþýk olmadýðý için beklemeyi tercih etti. Bir süre sonra kocasý aðlamayý býraktý ve ;

-  Ýkinizi de çok seviyorum ve ne yapacaðýmý bilemiyorum, dedi.

  Kamile Haným  yýllardýr evli olduðu kocasýnýn bir baþka tanýmadýðý insanla kendisini bir tutmasýný yüreði ezilerek dinledi ve sözü aldý ;

-  Bak Hidayet ! dedi, Bana ihanet ettin, yýllardýr aldattýn, benim kadýnlýk gururumla, onurumla kýsacasý her þeyimle oynadýn, yaptýðýn namussuzluðun ve þerefsizliðin bir þekilde temizlenmesi lazým, ben sana ne söyleyeyim ? dedi

  Hidayet Bey bir taraftan uðradýðý þokun etkisiyle altüst olan zihnini toparlamaya çalýþýyor bir taraftan da hýçkýra hýçkýra aðlamayý sürdürüyordu. Þu anda söyleyecek bir söz bulamýyordu, bir tarafta severek evlendiði kadýn yani çocuðunun Annesi, diðer tarafta ise nasýl olduðunu anlamadan adeta yýldýrým aþkýyla tutulduðu her an her gece aklýndan çýkmayan aþký. Büyük bir ikilem içinde kaldýðý ve nasýl davranacaðýný bilmediði belli oluyordu.

-  Söylediðim gibi dedi, Onu da çok seviyorum, seni de çok seviyorum, ikinizi de býrakamam.

  Böyle söyleyen Hidayet Bey kafasýný þiddetle saða sola sallýyor ve her ikisini de býrakamayacaðýný söyleyerek bu konuda büyük bir kararsýzlýk içinde olduðunu belli ediyordu.

-  Sen ne demek istiyorsun ? diye sordu Kamile Haným Bu yaptýðýn bir rezalet, eþine dostuna, çevrene ve ailene karþý rezil bir durum. Ben sana bunu nasýl temizleyeceksin diye soruyorum, sen neler söylüyorsun.

-  Bilmiyorum, bilmiyorum, diye mýrýldanan Hidayet Bey bir taraftan kafasýný saða sola sallýyor bir taraftan da ne yapacaðýný bilmez bir halde þaþkýn þaþkýn bakýnýyordu.

Kamile Haným konumasýný sürdürdü ;

-  Senin bu kadýnla niyetin ne ? Ne yapmayý düþünüyorsun ? Bizim evliliðimiz, çocuðumuz ne olacak ? Beni ve kendini ne duruma düþürdüðünün farkýndamýsýn ?

Hidayet Bey kendini savunurcasýna ;
-  Ben her ikinizi de seviyorum, ikinizi de býrakamam, býrakmaya cesaretim yok, dedi.

  Kamile Haným sinirlendi bu sözlere, oysa ki onun beklentisi çok farklýydý. Ondan tüm bu yaptýklarý için özür dilemesini ve bir daha olmayacaðý sözü vermesini ve kendisini affetmesini isteyeceðini düþünüyordu. Yani böyle bir durumda normal suçlu bir insan nasýl davranýrsa öyle davranmasýný bekliyordu. Oysa ki karþýsýnda yakalandýðý için þoke olmuþ ama buna raðmen her iki durumdan da vazgeçmeyen bir adam vardý.

-  Sen ne demek istiyorsun ? Yani bu durum böyle devam etsin mi istiyorsun ?  Bana bak Hidayet benim bir gururum var, ayrýca ben iffetli bir kadýným. Böylesine rezil bir durumu nasýl kabul edebileceðimi düþünüyorsun ? Sen bana hem “sesini çýkarma böyle idare et, hem ben öbür tarafla devam edeyim” mi diyorsun ?

-  Hayýr, onu demiyorum aslýnda, diye lafý geveledi Hidayet Bey.

-  Bak sana þunu açýk açýk söyleyeyim, sen banyodayken uzun uzun düþündüm. Aslýnda Sen þu anda yüzüne bakýlmayacak rezil adamýn tekisin, yaptýklarýn affedilir þeyler deðil, hiçbir kadýn seni böyle bir durumda kolay kolay affetmez bilesin,  ancak dedim ya çok düþündüm ve þu karara vardým, bütün bu yaptýklarýnýn hatalý olduðunu ve bu iþten tamamen vazgeçeceðini ve bir daha tekrar etmeyeceðini söyleyip benden özür dilersen seni bir kereye mahsus olmak üzere affederim. En azýndan çocuðumun Babasý olduðun için buna mecburum. Tabii ki bir daha böyle bir þey olmayacaðýný varsayarak bunu söylüyorum. Bu arada kýrýlan gururum, incinen duygularým ve senin aslýnda yalancý ve sahtekar bir insan olmanýn bende yarattýðý çöküntüyü zaman içinde düzeltirmisin, yoksa aldýrýþ etmeyip böyle devam eder misin? Bilmiyorum.

  Kamile Haným Hidayet Bey’in yüzüne baktý, derin derin düþünüyor, bu ültimatom gibi sözleri içine sindirmeye çalýþýyordu. Karmakarýþýk yüz ifadesinden hiçbir þey anlaþýlmýyordu.

  Kamile haným devam etti ;
-  Karar senin Hidayet, Ben aldatýlan ve duygularýyla oynanan bir kadýn olarak seninle olabilmek için gerekli þartlarýmý söyledim, kadýnlýk gururumu ancak bu þekilde kurtarabilirim, aksine bir durumu asla kabul etmem ve burada bu evliliðe nokta koyarýz, son kararým budur.

   Hidayet Bey karþýsýnda olayý enine boyuna düþünmüþ ve kararýný vermiþ bir kadýn görüyordu, üstelik kendi bildiði karýsý gibi deðil, sert, sinirli ve asla yumuþamaya yanaþmayacak bir kadýn. Ýster istemez aklý ve kalbi dýþarýda býrakýp geldiði, yokluðunda özlemini duyduðu ve “Ne zaman her þeyi býrakýp bana geleceksin?” diye soran aþkýna kaydý. Yüreði ondan yana tavýr koyuyor gibiydi ama aklýda çocuðu da burada idi.

-  Anlamýyorsun beni, dedi onu böyle yüzüstü býrakamam, seni ne kadar seviyorsam onu da o kadar seviyorum, benden böyle bir þey isteme, baþka bir çözüm bulalým. Lütfen.

  Bunlarý adeta yalvarýr gibi söylemiþti. Gönlünün ve yüreðinin o tarafa baðlýlýðý belli oluyordu, Kamile Haným’ýn kalbini çelikten bir el sýkýyormuþ gibi içini acýttý. Gördüðü kadarýyla sýradan bir aldatma deðil, kendi dýþýnda yaþanan uzun vadeli bir aþk iliþkisi idi bu. Kýskançlýk ve öfke karýþýmý ile sordu ;

-  Kim bu kadýn ? Senin iþyerinden mi ?

-  Evet! Ayný þirkette çalýþýyoruz, o pazarlamacý deðil büro da çalýþýyor.

-  Neyin nesi bu kadýn ? Evli mi, bekar mý ? Senin evli bir insan olduðunu bilmiyor mu?

-  O da evli bir insan. Ancak mutsuz bir evlilik yapmýþ, kocasý ile birliktelikleri yok, boþanmak üzere.

-  Sen de onu teselli ediyorsun öyle mi?

-  Böyle düþünme hayatým, dedi Hidayet Bey, hayatta kimsesi olmayan yalnýz ve çaresiz bir kadýn o.

-  Hayatým deme bana, diye öfkeyle çýkýþtý Kamile Haným bu saatten sonra çok komik oluyor.

-  Özür dilerim, aðýz alýþkanlýðý.

-  Peki evliliðimiz devam ederse onu görmeye ve iliþkini eskisi gibi sürdürmeye devam edecekmisin?

  Bu soru etkilemiþti Hidayet Beyi. Uzun süre cevap vermedi, sadece düþünüyordu, sessizlik uzayýnca Kamile Haným yeniden sordu ;

-  Devam edecekmisin görüþmeye o kadýnla dedim sana ?!.

    Hidayet Bey hayatýnýn en zor kararýný alýyormuþ gibi kafasýný ellerinin arasýna almýþ, sürekli yere bakýyor ve düþünüyordu. Neden sonra kafasýný kaldýrdý ve ;

-  Ben dedi, doðruyu söylemek gerekirse bundan sonra senin yüzüne eskisi gibi bakamam.

  Kamile Haným verilen cevabý önce anlayamadý, þaþkýn þaþkýn yüzüne baktý, “ Ne demek þimdi bu ?” diye düþündü.

  Bir tepki gelmediðini görünce Hidayet Bey açýklama yapmak gereðini duydu ;

-  Bütün bu olanlardan sonra yani sana açýkladýklarýmdan sonra ben senin yüzüne rahat rahat bakamam, hep senden utanýrým, hep çekinirim, dedi.

  Kamile Haným’ýn yüreði cýz etti, beni istemiyor öbürünü tercih etti dedi kendi kendine, ve açýkça sormak gereðini duydu ;

-  Benimle olmak, devam etmek istemiyormusun yani ? dedi.

   Uzun zaman Hidayet bey’den ses çýkmadý, belli ki konuyu toparlamaya, son noktayý koymaya hazýrlanýyordu, nihayet bir karar vermiþ insan edasýyla konuþtu ;

-  Bak!  dedi, tüm ihtiyaçlarýný karþýlarým, çocuðumun ihtiyaçlarý da dahil. Evinin kirasýný da öderim, rahat rahat oturmaya devam edersin, geçimin içinde sana  bol bol yetecek miktarda her ay para býrakýrým, Hiçbir sýkýntýn olmaz, sýk sýk arar bir sýkýntýn olup olmadýðýný sorarým, seni hiç yalnýz býrakmam.

  Kamile Haným baktý ki bu sözler rastgele söylenmiþ sözler deðil, önceden tasarlanmýþ sözler, herhalde çoktan beri ayrýlmayý kafasýna koymuþ diye düþündü. Anladý ki bu saatten sonra öylemiydi, böylemiydi demenin bir anlamý yok, daha gerçekçi düþünüp hayatýný nasýl yalnýz sürdüreceðini tasarlamasý gerekiyordu. Derin düþüncelere daldý, yapabilir miydi? Kendi baþýna ayakta durabilir miydi ?

 Hidayet Bey kararýný vermiþ olmanýn etkisiyle, biraz önceki aðlamaklý halinden kurtulmuþ, bu düþünceye Kamile Hanýmý alýþtýrmak ister gibi konuþmasýný sürdürüyordu.

-  Senin veya oðlumun bir sýkýntýsý olduðunda derhal koþa koþa  gelirim, kendinizi hiç yalnýz hissetmezsiniz.

  Hidayet Bey daha bir çok þey söylemek istedi, ancak çoktan ayrýlýk moduna girmiþ olan Kamile Haným onu dinleyemeyecek bir halde olduðunu duruþundan ve yüz halinden belli ediyordu. Bunun üzerine daha fazla konuþmanýn anlamsýz olduðunu anladý.

-  Ben dedi, yukarý çýkýp giyineyim ve eþyalarýmý toplayayým, bu durumda seni daha fazla rahatsýz etmek istemiyorum.

  Hiçbir tepki vermedi Kamile Haným, olanlara bir türlü akýl erdiremiyormuþ gibi sabit bir biçimde karþýya bakmayý sürdürüyordu. Hidayet Bey herhangi bir þey söylemenin iþleri daha da karýþtýracaðýný burada býrakmasý gerektiðini düþünerek sessizce yukarý çýktý.

   Biraz sonra giyinmiþ ve bavulunu hazýrlamýþ olarak Hidayet Bey aþaðý indi, gitmeden durdu, bir süre Kamile haným’a bakmayý sürdürdü. Kamile Haným kafasýný bir kez olsun kaldýrýp bakmadý, biraz önceki pozisyonunu hiç deðiþtirmemiþti. Hidayet bey suç iþlemiþ çocuklar gibi mýrýldanarak konuþtu, sesinde belli bir hüzün vardý ;

-  Ben gidiyorum Kamile dedi, her þey için çok üzgün olduðumu bilmeni isterim, yaptýklarým için senden yüzlerce kere özür diliyorum ama ne çare kaderimiz böyleymiþ. Lütfen hiçbir þeyi kendine dert etme her þeyle ben ilgileneceðim, yarýn mahkemeye gider, boþanma dilekçesini veririm senin gelmene gerek yok, sana sadece mahkeme günü için mahkemeye celp pusulasý gelir. Dediðim gibi seni ve oðlumu hiç yalnýz býrakmayýp sýk sýk ilgileneceðim, hiç üzülme. Þimdilik elveda,..

   Kamile Haným bu vedaya da bir tepki vermedi, Hidayet Bey bir süre olduðu yerde durmayý sürdürerek ondan tek bir söz olsun bir þeyler söylemesini bekledi. Baktý ki bir cevap gelmeyecek, aðýr aðýr yürüyerek ve bir taraftan karýsýna bakmaya devam ederek kapýdan çýktý ve gitti.

  Kamile Haným Kocasý gittikten sonra daha uzun bir süre ayný þekilde kaldý, adeta pozisyonunu deðiþtirirse büyü bozulacakmýþ gibi hareket etmeye korkarak þu iki saat içinde yaþadýklarýný bir bir aklýndan geçirdi. Ýnanýlmaz bir þeydi, daha üç saat önce neþeli, þen þakrak, eve gelecek olan kocasýna ne yemek piþireyim diye düþünmekten baþka bir sýkýntýsý olmayan bir kadýnken þu iki saat içinde bir anda bambaþka bir kadýn olup çýkmýþtý. Sanki sihirli bir peri çýkýp gelmiþ ve olumsuz þeyler yaþasýn diye sopasýnýn ters tarafýný Kamile Haným’a deðdirmiþti. Bir anda her þey tepetaklak oluvermiþti. Yýllar önce çok sevdiði Babaannesinin ölümünden bu yana bu kadar büyük bir þok yaþamamýþtý. Eli ayaðý kýrýlmýþ, gerçek anlamda bir þokun içine girmiþti, ancak ne olursa olsun kendisini toparlamalý, duygusal ve hassas yapýsýndan dolayý bu olayýn kendisini alt etmesine müsaade etmeyip dik duruþunu sürdürmeliydi. En azýndan Cemil için, biricik oðlu için bunu yapmaya mecburdu.

  Midesinin kazýnmaya baþladýðýný fark edince bütün gece boyunca, akþam dahil hiçbir þey yemediðini hatýrladý, Gerçi böyle bir durumda ve böyle bir ortamda yemek yemenin imkaný yoktu ki. Yine de bir þeyler yiyebileceðini tahmin etmiyordu. Düþünceli bir þekilde oturmayý sürdürürken telefonu çaldý. Hiç kimseyle konuþabilecek halde deðildi arayan Annesi bile olsa konuþamayacaktý. Uzun bir süre oralý olmadý ancak telefon ýsrarla çalmayý sürdürünce, her kimse hemen kapatýrým diyerek telefonu açtý ;

-  Kamile sen misin ? dedi telefondaki ses.

 Gündüz beraber olduklarý Lise yýllarýndan kalma tek arkadaþý Mine idi arayan.

-  Benim Mine dedi, yorgun bir sesle Kamile Haným.

-  Hayrola sesin çok yorgun geliyor ?

-  Özür dilerim Mine’ciðim þu anda felaket baþým aðrýyor, hemen gidip yatacaðým, bir þey varsa yarýn sabah konuþalým olur mu ? dedi.

Mine arkadaþýnýn sesinden moralini de biraz bozuk  hissetti, kimbilir ne derdi var diyerek fazla ýsrarcý olmak istemedi, hemen konuya girdi ;

-  Bugün gittiðimiz falcýnýn sana verdiði notu ne yaptýn, sana eve girmeden önce mutlaka oku demiþti, baktýn mý ? onu soracaktým dedi.

Kamile Haným’ýn gündüz ki olay þimdi aklýna gelmiþti, yaþadýðý dramatik durum herþeyi silmiþti aklýndan, Arkadaþý sorunca yeni hatýrlamýþtý.

-  Mine’ciðim aklýma bile gelmedi inan ki dedi, onu da yarýn konuþsak olur mu ?

-  Tabii olur hayatým, sen biraz uyu dinlen ve kendine gel, yarýn rahat rahat konuþuruz.

-  Anlayýþýn için çok teþekkür ederim Mine dedi.

Mine telefonu kapattý, gündüz beraberken yaþadýklarý þimdi aklýna geliyordu. Lise yýllarýndan samimi olduðu bir arkadaþýydý, Doðal olarak Okul bitince en güzel arkadaþlýklar bile zamana yenik düþer ve ne kadar söz verseniz de hayat mücadelesi içinde kaybolur gider ya, iþte bu arkadaþý öyle olmamýþtý. Okul bitmiþ olsa da arkadaþlýðýný sürdürmüþ kendisini hep aramýþ ve sürekli görüþmüþlerdi.

  O gün sabahtan aramýþtý arkadaþý, çoktan beri görüþmüyoruz, bugün birlikte olalým demiþti. Kamile Haným’ýn tereddüt ettiðini ve pek evden çýkmadýðýný bildiði için ;

- Kordon boyuna gider þu güzel havanýn tadýný çýkarýrýz, biraz gezer sonra döneriz, hem biraz dertleþiriz demiþti. Kamile Haným’da kabul etmiþ ama kocasýný da arayarak gezmeye gideceðini bildirmiþti, Kocasý bu konularda oldukça rahat davrandýðý için ;

-  Tabii hayatým istediðin yere git! Demiþti.

  Sonra birlikte Kordon boyuna gitmiþler, yol üzerindeki satýcýlardan da çekirdek türü bir þeyler alýp güzel havanýn tadýný çýkara çýkara deniz kýyýsýndan yürüyüþe geçmiþlerdi. Güzel ve zevkli bir yürüyüþ oluyordu, yoruldukça arada oturup dinleniyorlar sonra gene devam ediyorlardý. Tek þikayetleri her on metrede bir karþýlarýna çýkan falcý kadýnlardý. Gerçektende Ýzmir kordon boyu bu falcý kadýnlarýn istilasýna uðramýþ gibiydi çünkü sizi hiç rahat býrakmýyorlar, peþinize takýlýp mutlaka falýnýza bakmak istiyorlardý. Mine için sorun deðildi, oldum olasý fal baktýrmayý seven ve onlara inanan bir insandý, bu yüzden rahatsýz olmuyordu ancak Kamile haným bu tür þeylere inanan bir insan olmadýðý için bu yapýþkan insanlara çok kýzýyordu. Yanýnda Mine gibi fal baktýrmayý seven bir insan olduðu için çaresiz bazý þeylere ses çýkaramamýþ ve Mine bu insanlara falýna baktýrmýþtý. Buna raðmen yine de rahat yürüyemiyorlardý çünkü bu insanlar adým baþý yürüyenlerin önüne atlýyor ve peþine takýlýyorlardý. Biraz önce baktýrdým deseniz bile size inanmayýp takiplerini sürdürüyorlardý.

  Bütün bunlara raðmen güzel havada, deniz karþýsýnda yoðun iyot kokularý içinde zevkli yürüyüþlerini sürdürüyorlardý. Evin içinde bunalmýþ olan Kamile Haným çok seyrekte olsa Annesi Babasý dýþýnda gittiði bu kaçamaklarý çok seviyor ve bu konuda arkadaþýna minnet duyuyordu. Bir parçada olsa böyle zamanlarda yaþadýðýný anlýyordu. Hayat her þeye raðmen güzeldi.

 Yürüyüþlerini sürdürürken bir ara yine bu falcýlar bunaltmýþtý Mine ile Kamile Hanýmý, üstelik peþlerine takýlýp býrakmýyorlardý. Hýzlý hýzlý yürüyüp peþlerindeki falcýdan kurtulmaya çalýþýrken, kenarda banklarda oturmakta olan bir yaþlý adam onlara seslenerek ;

 -  Boþuna uðraþmayýn, dedi peþlerinizi býrakmaz onlar, sadece bir þekilde býrakýrlar, yolun sonundaki falcý Pervin’e gittiðinizi söylerseniz sizinle uðraþmaktan vazgeçerler.

  Mine Haným sürekli bu civarlarda fal baktýrdýðý halde bu Pervin denilen falcýyý hiç duymamýþtý, bilgi almak için sordu ;

 -   Kim bu Pervin Amca ? Ben hiç duymadým dedi.

Yaþlý amca muhatabýna baktý ve ;’
-  Eðer dedi, hep bu peþindekilere fal baktýrýyorsan Pervin abla’yý tabii ki bilmezsin çünkü o falcý gibi deðildir.

-  Neden, ne iþ yapýyor bu ?

-  Falcýdýr ama herkesin falýna bakmaz, sadece istediði kiþilerin falýna bakar. Ýstemezse zorla hiçbir þey yaptýramazsýn.

-  Peki dedikleri çýkýyor mu ?

 Ýhtiyar adam bir süre muhatabýnýn gözlerine baktý, bu soruya cevap versem mi vermesem mi diye düþünüyordu.

-  Pervin insanlara sadece gerçekleri söyler, ama olumsuz þeyler söyler genellikle, bilirsiniz insanlar güzel þeyler duymak ve biraz ruhlarýnýn okþanmasýný isterler bu yüzden pek tercih edilmez.

-  Peki biz fal baktýrmak istiyoruz ne olacak ?

-  Gidin yanýna dedi, ihtiyar adam, sizi kabul ederse falýnýza baktýrýrsýnýz yok bakmazsa orada beklemenizin bir faydasý olmaz, boþa zaman kaybý, hemen ayrýlýn oradan.

-  Kaç paraya bakýyor Amca ?

-  Diðerleri de iþte o yüzden kýzýyorlar, para almýyor çünkü, gelenlerin sadece yüzüne bakýyor ve bakýp bakmamaya öyle karar veriyor.

-  Teþekkür ederiz Amca, saðol.

Yaþlý adamla konuþtuktan sonra, zaten fal baktýrmaya meraklý olan Mine yine heveslenmiþti. Yolun sonuna az bir mesafe kalmýþtý zaten. O tarafa doðru yürüyüþlerine devam ettiler.

  Biraz sonra yolun sonunda,  tek bir bank gördüler, yaþlýca bir kadýn sere serpe oturmuþ kýpýrtýsýzca denize bakýyordu. Dünya umurunda deðilmiþ gibi bir hali vardý. Yanýna yaklaþtýlar, yaþlý kadýn hiç istifini bozmadý, sanki onlarý görmüyormuþ gibiydi.

Mine yaþlý kadýný kýzdýrmaktan korkan bir eda ile sordu ;

-  Merhaba Pervin Abla! Dedi. Güzel fal bakýyormuþsun diye duyduk, bizim de falýmýza bakarmýsýn ?

  Pervin Abla bir süre hiç duymamýþ gibi davranarak denize bakmayý sürdürdü, neden sonra gözlerini aðýr aðýr Mine’ye çevirerek sordu ;

-  Neden fal baktýrmak istiyorsun ?

-  Ýnsanlar neden fal baktýrýr ki, geleceðimle ilgili güzel þeyler duymak istiyorum herhalde, onun için.

-  Sen o yürüyüp geldiðin yolda önüne çýkanlar var ya onlara baktýracaksýn, verirsin üç kuruþ sana güzel þeyler söylerler.

-  Ben sana baktýrmak istiyorum olmaz mý?

Ýhtiyar kadýn baþýndan savmak istercesine söylendi ;

-  Git kýzým benim insanlarý eðlendirecek halim yok, seninle uðraþamam. Hem ben fal bakmam insanlarýn baþýna gelecekleri söylerim oda canýmýn istediði kiþileredir öyle herkese deðil.

-  Peki benimkini söyleyemezmisin?

-  Yok, sen bu iþ için uygun insan deðilsin, sana söyleyecek bir þeyim yok.

O arada Kamile Haným sýkýlmýþtý bu konuþmalardan, hem kadýn da fal bakmak istemiyordu, müdahele etti ;

-  Mine’ciðim gidelim istersen dedi, hem bak teyze de bakmak istemiyor falýna.

Yaþlý kadýn konuþan kiþiye döndü, uzun uzun baktý ve ;

-  Sen neden falýna baktýrmak istemedin ? diye sordu.

-  Saðolasýn Pervin Abla dedi, Kamile Haným benim bu tür þeylerle pek aram yoktur.

Pervin Abla Kamile Haným’ý dikkatlice süzüyordu, bir süre sonra bir karara varmýþ gibi seslendi ;

-  Senin geleceðinle ilgili bir þeyler söylememi istermisin ?

-  Ýstemiyorum, teþekkür ederim.

-  Bak dedi Pervin Abla, birincisi ben falcý deðilim, öyle diðerleri gibi kýsmetinde þu var, bu var gibi güzel þeyler söylemeyi bilmem, bir sürü palavra sýkamam ama eðer istersen senin geleceðinle ilgili çok ilginç þeyler söyleyebilirim.

Bu arada Mine falcý kadýnýn arkadaþýnýn falýna bakmak istemesinden mutlu Kamile Hanýmý sýkýþtýrýp duruyordu ;

-  Ne güzel, senin falýna bakmaya razý oldu, üstelik para da almýyor daha ne düþünüyorsun ? diyordu.

-  Yok dedi Kamile Haným, baktýrmayacaðým saðolun.

-  Gerçekten ilginç bir insanmýþsýn dedi falcý kadýn, senin yaþýndaki kadýnlar fal baktýrmak için çýldýrýrlar oysa sen oralý olmuyorsun.

-  Ben bugüne kadar fallara hiç inanmadým.

Falcý cebinden bir kaðýt kalem çýkardý ;

-  O zaman sana bir not yazacaðým, bu notu eve girer girmez, kapýdan eþiðini attýðýn anda okuyacaksýn, tekrar söylüyorum bilesin ki ben falcý deðilim sadece insanlara geleceði ile ilgili bilgi veririm.

  Falcý bu sözlerden sonra bir not yazdý, katlayýp elinde tuttu ve bir baþka not daha yazarak onuda katladý ve ilk notun üstüne iliþtirdi ve Kamile Haným’a uzattý, Kamile Haným notu aldý ve cebine attý.

  Yol dönüþünde de ayný þekilde kordon boyunda geze geze geldiler ve oradan evlerine döndüler.

   Kamile Haným bu olayý çoktan unutup gitmiþti, arkadaþý hatýrlatmasa hatýrlayacaðý da yoktu. Eve geldiðinde kocasýnýn evde banyoda olduðunu görmüþ ve hemen de o uðursuz telefon çalmýþtý bu yüzden cebine attýðý o nota ne bakacak zamaný olmuþ ne de aklýna gelmiþti. Ben o notu nereye koydum diye düþündü ve elbisesini cebine atýverdiðini hatýrladý.

  Falcý kadýn iki tane not yazmýþ ve onlarý üst üste iliþtirmiþti, üstteki notu açtý, notta þunlar yazýyordu ;

“ Seni böyle isteksiz ve umursamaz gördüðümden iki not yazma gereðini duydum ve sana ýsrarla kapýdan içeri girer girmez okumaný söyledim. Belki okudun belki de sonradan hatýrlayýp okumuþsundur. Þimdi sevgili kýzým, evet benim özelliðim insanlarýn hayatlarýndaki kötü ve istenmeyen olaylarý bilebilmektir, bu bana Allah tarafýndan verilmiþ bir duygu veya altýncý his gibi bir þey. Genelde insanlarýn hayatýnda onlarý üzen þeyleri bildirmeden önce elimden geldiðince onlarý korumaya da çalýþýrým, bu amaçla da sana bu notu yazarak seni bir þekilde korumak istedim. Eðer dediðim gibi bu notu kapýdan girer girmez okudunsa diðerini yýrt at ve asla açma, hayatýn olduðu gibi hiçbir olumsuzluk olmadan devam edecek. Yok eðer herhangi bir þekilde bu notu daha sonra okudu isen ikinci notu aç.”

   Kamile haným çok ilginç bulmuþtu bu notu, heyecanla diðerini açtý, o not ta da þunlar yazýyordu ;

“ Çok üzgünüm sevgili kýzým, eðer bu notu sonradan açtýnsa bugün senin hayatýnýn tümden deðiþeceði bir dönemin baþlangýcý olacak. Bu olayýn aslýnda iyi mi kötü mü olduðuna ileride sen karar vereceksin. Þu anda çok üzgünsün ve baþýna gelen kötü ve üzücü bir olayýn þoku içindesin. Ama hiç unutmaman gereken bir þey var ; Bütün acýlara ve olumsuzluklara raðmen metin ve güçlü ol çünkü ;

  Hayat çok güzel ve her þeye raðmen devam ediyor.”

SON