Her günün sabahýnda her zaman ki ayaktayým,

Her halimle kendi hayatýmý yaþamaktayým,

Doðayý gönül penceresinden bakmaktayým,

Kendi kendine hep sorular sormaktayým…

Yaratan ne güzel yaratmýþ bak þu alemi,

Bizlere vermiþ hep güzel olan nimetleri,

Güzellikleri ile göstermiþ bu mevsimleri,

Yaþarken hepsini güzellik ve renkleri,

Bak hazan mevsimi geldi sonbahar,

Bu mevsimde herkese bir hüzün basar,

Ayrýlýklarýn habercisi gibidir bu bahar,

Ýnsan isterse bu mevsimde güzellikler yaþar..

Bitki ve aðaçlara baktým þöylece,

Hepsi üzüntü içerisinde her demde,

Çünkü onlar için bir an için ölmekte,

Belki gelecek bahara yeniden dirilmekte,

Biz insanlarda onlar gibi deðimliyiz?

Gece yatýyoruz sabaha kalkabilecek miyiz?

Bir aðaç misali günler geçtikçe yok oluyoruz

Belki ömür penceresinden bakabilecek miyiz?

Hayat bir sonbahar gibi bu yaþamda,

Yaþamýn son anlarýný benziyor o anda,

Geçmiþteki yaþadýðýmýzý düþünüp anlamada,

Unutmayalým bir gün sonumuz olacaðýný da..

Allah hepimizin sonumuzu hayýr eylesin,

Bu yaþanan günlerin kadrini iyi bilmelisin,

Herkese güzellikler ve iyilikler ihsan etsin,

Tüm kullarýna en güzelini hayýrlýsýný versin..