Yýllarýn ardýndan zaman konuþtu,

Beni hüzne saldý bizim mahalle..

Gecekondu  apartmana dönüþtü,

Hayallere daldý bizim mahalle..

                                Hayra yorulmuyor böyle bir rüya,

           Asýl güzelliði unuttu Hülya,

          ‘Huzurum kalmadý, batsýn bu dünya’

           Taçsýz bir kraldý bizim mahalle..

Sokaklarý vardý iðde kokulu,

Simalar bilirim hayat okulu,

Öfkesine yenik, her dem duygulu,

Ustura Kemal’di bizim mahalle..

          Avlusu, bahçesi küçük evlerin

         Yitip gitti gölgesinde devlerin,

         Ey çocuklar, hatýralar ses verin !

         Çýð altýnda kaldý bizim mahalle...

Bu düzenle bitmeyecek hesabým,

Ýlaçlarla tavan yaptý asabým,

Hani nerde bakkal, manav, kasabým...?

Komþular bunaldý bizim mahalle...

         Selamsýz, sohbetsiz nesline yanar,

         Tarihe bakar da aslýna yanar,

         Bir eðreti balkon, saksýda çýnar,

         Kafeste kartaldý bizim mahalle..

Payýna hep deprem düþtü, sel düþtü..

Zihinlere dertler, kurtlar üþüþtü,

Yeri geldi yoksulluðu bölüþtü

Umuttu, moraldi bizim mahalle..

        Her konuda biraz þekil yaptýlar,

        Kelin perçeminden kakül yaptýlar,

        Yataydan, dikeye nakil yaptýlar,

         Kardeþ beytülmaldý bizim mahalle..

Aslýnda mesele çok uzun boylu,

Ne þehirli olabildi ne köylü,

Modaya kapýldý düðünlü-toylu,

Davul, zurna çaldý bizim mahalle...

       Ah, anne þefkati, baba ocaðý,

       Çuvallara doldu bulguru, yaðý,

        Vefalýlar yakýn eder ýraðý,

        Kimine masaldý bizim mahalle...

At nalýndan kapýmýza nazarlýk,

Kýrmýzý etiket çaðdaþ pazarlýk,

Aman gözden uzak olsun mezarlýk,

Þaire melaldi bizim mahalle.

       Bir mikrop bulaþtý adý Frengi,

       Tepetaklak müslümanýn ahengi,

       Hocam mor deðil mi ineðin rengi ?

       Neyi kaça aldý bizim mahalle..! ?

Servet Yüksel