Gelmeyeni bekleme artık değmez bu hayat
Lakin akla yüreğe sözümüz geçmez bizim
Adını anmasak da gönül herkesten inat
Bırakıp gitmelere gücümüz yetmez bizim
Ah edip ilenerek mutsuzluk dileyerek
El yanında görüp de hep görmezden gelerek
Şu hayatı yaşarken her gün bin kez ölerek
Ela gözden geçmeye gücümüz yetmez bizim
Dünyada türlü işle meşgul olup dururken
Unutmaya çalışıp uykulardan olurken
Rüyada bile koşup yarin izin ararken
Anıları silmeye gücümüz yetmez bizim
Yar ismini anmaya dillerimiz varmazken
Kurşunlara gelen bu kalemimiz yazmazken
Can çekişip durup da ömrümüz son bulmazken
Son nefeste vedaya gücümüz yetmez bizim
Şimdi gözlerim yolda aklım ise firarda
Yar hanlara sığmazken benim gönül odamda
Dünyadaki tüm maldan geçip gitmeye var da
O yardan geçmelere gücümüz yetmez bizim
