Online Üye
Online Ziyaretçi
YAPBOZ
Seni anlasalardı
belki de bana gerek kalmazdı
Bu gerçekle
varlığım güçlenmeye başlamıştı
Duyarlılık sarmaladıkça bizi
ikiz miydik
bir miydik
Kıvrım kıvrım sarmalandık
Bölünemez sanmıştık bir süre kendimizi
ah o süre
ah o süre
Sonlanıncaya dek
Paramparça parçalar
her parçada darmadağın biz
yıpranıp biçimini yitirmiş
izimiz
Oluşturamazdık yeniden o bütünü
Yetenekleri aşıyordu
Denemeye kalkışılamazdı
Söz geçiremedim
sevgi başkaldırmış
kulağında tıkaç
tutturmuş niye yanaşılmazmış
Birine özlemle uzanıyor
ardından acıyla bırakıyor parmaklarım uymayanı
sonra parçacıklardan öbürüne
Yap
boz
Yap
boz
Sürekli yapıyorum
Sürekli bozuyorum
Hep biri eksik
biri hep
Olmuyor
ama avuntu işte
Yok muydu yoksa bir resim
Ya da yanlışın kendisi miydi bu yapboz
Bilemiyorum
Bilsem
belki de ona gerek kalmazdı
Seçkin GÜNDÜZ