Sarmaşık...
Sarmaşık
Bir sarmaşık dalıydı ömrümü yağmalayan
Dalları yaprakları, gönlümün safâsıydı.
O vardı sevgisiyle ruhumu sarmalayan,
Kervan geçmez çölümün kalan tek vahasıydı.
Tıknefes günlerimin çamlıbel soluğuydu,
Gün olur fırtınalar eserdi gözlerinde.
Azgın yangınlarımın buz akan oluğuydu ,
Nedir ki gizli derdi? Bilemedim derinde.
Bir solsa, bin açardı gülüşünde neşeyle ,
Yeni dallar verirdi çevresini saracak.
Bazan nazla salınır, bakardı da işveyle,
Nice dünler yaşadık asra iz bırakacak.
Sonunda hazan vurdu, soldu can sarmaşığım ,
Dallarından ruhuma bitmez ah-ü zâr saldı .
Güneşim söndü sanki, karardı son ışığım,
Yeryüzü zındanında bir garip mezar kaldı...
29.12.2012 Fatih-İST.
Enver Özçağlayan
(
Sarmaşık... başlıklı yazı
Aksakal tarafından
11.12.2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
