“Hayat süren leþlere” dönüþtüðümüz anlar, 
Doksan yýl, haraç mezat tasfiye oldu canlar! 
Vicdanlara, tercüman olmuyor heyecanlar, 
Ölümsüz gerçeklere kahraman arar zaman; 
Meydanlarý doldurdu erdemsizlik el aman! 

Katil, hýrsýzlar tamam. Ýþsizlik yapmýþ tavan, 
Talan üstüne talan: Yalan vaat çok, yavan, 
Her gözü baðlý hayran, yine el pençe divan, 
Karga kýlavuzlara mahkûm olunan zaman; 
Meydanlarý doldurdu erdemsizlik el aman! 

Bizi biz yapan her þey, hep savrulup gidiyor, 
Koynumuzda türeyen okumuþ kurt öz yiyor, 
Lekesiz, menfaatsiz yaþayan halk ne diyor? 
Þeytanýn pabucunu dama atan, bir zaman; 
Meydanlarý doldurdu erdemsizlik el aman! 

Gelen giden bir yana göç kervanlarý düzer; 
Yarýn umudumuzu hep, kör kurþuna dizer. 
Bu sahipsiz ülkemde, akbabalar göz süzer! 
Zalimlere küheylan; zulüm soluyan zaman; 
Meydanlarý doldurdu erdemsizlik el aman! 

Bütün tarih boyunca; ne bu kadar horlandýk, 
Ne bu kadar ezildik, ne küllendik, korlandýk, 
Türklüðümüzden bile vazgeçmeye zorlandýk, 
Yozlaþma tavan yaptý; milliye hasret zaman; 
Meydanlarý doldurdu erdemsizlik el aman! 

Varlýk yokluk savaþý, devam edip gidiyor, 
Rantçýlar kâr ediyor, vatandaþ zar ediyor, 
Din simsarý çobanlar, politika güdüyor, 
Dýþý pak, içi kara; mana maskeli, zaman; 
Meydanlarý doldurdu erdemsizlik el aman! 

Yolsuzluk, kanunsuzluk çok olaðan sayýlýr,  
Kaselis dalkavuklar, köþe bucak yayýlýr,

Yaðdanlýklar dört köþe; muhsinlere kýyýlýr, 
Baþýmýza taþ yaðsa; rahmet denilen zaman; 
Meydanlarý doldurdu erdemsizlik el aman! 

Ýçine bir kurt girmiþ, koyun sürüsü gibi, 
Meleriz: Kýyametin haber borusu gibi, 
Bedenimiz ruhumuz, varlýk kurusu gibi, 
Güneþin kýzardýðý, ayýn pustuðu zaman; 
Meydanlarý doldurdu erdemsizlik el aman! 

Anlamýný yitirmiþ, bayrak mahzun kalýyor, 
Satanlar hep satýyor, satýn alan alýyor, 
Göz suyunun buharý içimizde doluyor, 
Türkiye de Türkçenin, Türk’ün bittiði zaman; 
Meydanlarý doldurdu erdemsizlik el aman! 

Çok kolay çok çalýmlý; herkese tafra atmak, 
Devrin son felsefesi, öfke üstüne yatmak, 
Mirasyediler gibi hiç almadan hep satmak, 
Cahiliye devrinden, madde kýbleli zaman; 
Meydanlarý doldurdu erdemsizlik el aman! 

Hep tecavüz sürerken, bizim olan her þeye: 
Neden sahip çýkamaz? Aldýrmayýz ki, niye? 
Çok mu yýldýrýlmýþýz? Boyun eðmek ne diye? 
Nemrut’un zulmünü de mumla aratan zaman; 
Meydanlarý doldurdu erdemsizlik el aman!