Kardeşi kardeşe düşman edenler,
Felek değil sanki kurşun yarası.
Dilek tutup sonra pişman edenler,
Dilek değil sanki kurşun yarası.
Ayırdılar bizi sağ-sol diyerek
Böldüler sonrada ümit vererek
Yolumuza geldi demirden direk,
Direk değil sanki kurşun yarası.
Kulakları duymaz, gözleri görmez
Kader dedikleri hiç aman vermez
Bu dünyada neden yüzleri gülmez?
Gülmek değil sanki kurşun yarası.
Ormanı yakarsan ağaçlar kurur
Gün olur karşına çınarlar durur
Tüfek icad oldu mertleri vurur,
Tüfek değil sanki kurşun yarası.
Üzülme sen vatan sahipsiz kalmaz
Bu millet kahraman savaştan yılmaz
Çiçek barış için olsa da almaz,
Çiçek değil sanki kurşun yarası.
Bunları DOĞANAY yazıyor sanma
Kuyu kazanlara sakın ha kanma
Ateşlere düşüp yürekten yanma,
Yürek değil sanki kurşun yarası.
Kemal DOĞANAY