Arya
Bu gece bir başka çöktün içime yine
Duman duman efkâr
Sabaha kadar.
Seni içtim gönlümce,
Ey vefası eksik yar.
Dağıldım bir görsen
Saçıldım,
İçtikçe seni açıldım bilsen.
Ne olurdu
Çerçevenden çıkıp da yanıma gelsen.
Ütopyalarımdan vuruldum
Doludizgin giderken, mutluluğa beş kala
Bir hayırsız kul'a.
Yıkılmadım amma, yalpaladım durdum,
Kâh'ı sağa, kâh'ı sola.
Yenik düştüm bak işte yine sana
Her defasıda böyle oluyor
Sulu gözlerim boşalıp boşalıp doluyor.
Biliyor musun !
Yüreğim bir umuttur hâlâ vuslatı soluyor.
Batan güneşler
Yakamozlar çekilip gecenin koynuna gider,
Sabahı müjde ederler.
Oysa ki onlar,
Benden de bin beterler.
Her gece; Sabah'a,
Gün, güneş'e uyanır.
Varlık tepeden tırnağa aşka boyanır.
Söylesene Arya !
Bu yürek onun yokluğuna daha kaç mevsim dayanır.
yirmi üç ocak iki bin on beş
Halis Kandemir
(
Arya başlıklı yazı
Halis Kandmr tarafından
23.01.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
