Hiç unutamýyorum.O gün Cumartesiydi.Caným çok sýkýlýyordu.Köyde en çok Cumartesi ve Pazar günleri sýkýntýlý geçiyordu.Okul kapalý olduðundan konuþacak kimse yoktu.Ben de efkar daðýtmak ve birileriyle konuþmak için köy ortasýndaki bakkala gidiyordum.Hen ihtiyaçlarýmý alýyor, hem de bakkalýn önündeki köylülerle sohbet ediyorduk.Köyümüz yüksek bir tepe üzerine kuruluydu.Okulda en yüksek yerindeydi.Bakkal ise tepeden biraz aþaðýda tam tepenin yarýsýndaydý.Oradan baktýðýnda öndeki ova ve ortasýndan akan Çekerek Irmaðýný en güzel þekide görebiliyordun.Ben de bakkalýn önünden ovayý ve kývrýla kývrýla akmakta olan Çekerek Irmaðýný seyretmesini seviyordum.Onun için bakkalýn önünde beklemeyi ve köylülerle sohbeti özlüyordum.

   Bakkalýn önüne gittim.Bir kaç köylü gelmiþti.Selam verdim.Yanlarýna oturdum.Hal-hatýr sorduk.Günlük olanlardan konuþurken köylü Ahmet Aða geldi.Selam verdi.

---Karþýký köyde düðün var.Hoca seninle yarýn düðpüne gidelim,dedi.

   Sonbahardý.Yaðmurlar baþlamýþ,ýrmakta sular çoðalmýþtý.

---Irmaðý nasýl geçeceðiz,dedim?

--- O kalay, dedi.Onu düþünme.Motorla köprüden dolaþýrýz.Irmak üzerinde karþýya geçmek için bir köprü vardý.O da çok uzaktý.Ama ihtiyaç halinde o köprüden geçilirdi.Ben köye yeni gelmiþtim.Henüz çevre köylerden kimse tanýmýyordu.Ben de gözüken o köyden baþka yerleri pek tanýmýyordum.Gezmek benim içinde iyi olacaktý.

---Tamam,dedim.Motorla köprüden gidip geleceksek mesele yok.

   Öyle de oldu.Pazar günü sabah Ahmet Aðanýn evine gittim.Kahvaltýyý orada yaptýk.Bir kaç köylü daha geldi.Onlar davetiyeli, ben de davetiyesiz misafir olarak yola çýktýk.Ahmet Aðanýn oðlu motoru çalýþtýrdý.Bizler de vagona bindik.Bir saat sonra düðün evinin önüne vardýk.Davullu zurnalý bir karþýlama oldu.Bizi aldýlar düðün evine götürdüler.Düðün evinde birer acý kahve içtik.Sonra köylülerden biri;

--- Buyurun aðalar,dedi.Öðle yemeðini bizim evde yiyeceðiz.

      Sonra öðrendim ki her köyü düðün evine yük binmesin diye bir köylü alýrmýþ.O köyüleri  yemesi içmesi damat çýkana,düðün bitene kadar o aðýrlarmýþ.Yedik içtik.Davullar harman yerinde habire çalýyordu.Öðlenden sonra halay çekenler çoðaldý.Bizleri dýþarý davet ettiler.Gelenlerden bir kaçý halaya girdi.Bizler de kenardan seyrettik.Sonra güreþ için hazýrlýk baþladý.Tam bu esnada  Ahmet Aða;

---Bana bak hoca,dedi.Bu gün sen de güreþeceksin.Ben þimdiden seni hazýrladým.Baþa soyunmaya hazýr ol!Bizim köyü bu güreþlerde sen temsil edeceksin ha…

    Güldüm.Þaka yapýyor sandým.Ben kim, güreþmek kim?..Boylu boslu biriydim.Köylülere göre de oldukça cüsseliydim.Ama hayatýmda bir kerecik olsun güreþ tutmamýþtým..Güreþ meydaný kuruldu.Bizler de bir kenara oturduk ama Ahmet Aða;

---Olmaz hoca,dedi.Sen baþ pehlivansýn.Buraya yakýþmazsýn.Biz en baþa oturalým.

--Olur,dedim.Oturalým Ahmet Aða.

    Kalktýk en baþ köþeye kurulduk.Altýmýza iki kat yatak atmýþlardý.Biz de onun üzerine yayýldýk.

    Ahmet Aða hararetli hararetli köylülere bir þeyler anlatýyordu.Ama ara ara bana bakýyorlar, bense oralý deðildim.Bütün ayaklar bitti.Sýra baþ pehlivanlýða geldi.

---Hadi bakalým güreþçi,dedi Ahmet Aða…Sýra sen de..Þu baþý alalým.Baþta bir tosun var.Köye tosunla dönelim.Yarýn köylüye bir ziyafet çekelim.

---Bana bak Ahmet Aða ,dedim.Ben hayatýmda hiç güreþ tutmadým.Rezil oluruz sonra..

---Korkma,dedi.Rezil olmayýz.Seni bu meydanda tuþ edecek yiðit daha anasýnýn karnýndan doðmadý.Seni öyle bir methettim ki,karþýna kimse çýkamaz.Sen þimdi üstünü çýkar.Þu paçalarýný sýva bakalým.Baþ köye kurul.Karþýna çýkan olursa o zaman baþka bir yol düþünürüz.

    Caným iyice sýkýlmýþtý.Ahmet Aðada köyde bana sahip çýkan sevdiðim bir veliydi.Kýrmak istemedim.Sadece;

---Hayýrlýsý,dedim.

   Kalktým.Soyundum.Paçalarý bir güreþçi gibi yukarý sýyýrdým.Baþ köþede beklemeye baþladým.Biraz sonra cazgýr beni tanýttý.

    Ahmet Aða hakkýmda o kadar palavra kesmiþ ki,cazgýrýn söylediklerine ben bile inanamadým.Öyle bir övdü ki,meðer ben ne güreþler yapmýþým, ne baþ pehlivanlarý yenmiþim?Deme gitsin..

Þimdi karþýma çýkan olursa ona da bu meydanda ot yolduracaktým.Cazgýr;

---Var mý,dedi bu yiðidin karþýsýna çýkacak?..

    Davullar sustu.Hiç kimsede çýt yok.Ahmet Aða kulaðýma eðildi;

--- Kalk þu meydanda bir dolaþ bakalým,dedi.

    Kalktým.Meydanda þöyle bir dolaþtým.Çevreyi kolaçan ettim.Bir taraftan da içimden dua ediyordum;”Yarabbi karþýma kimse çýkmasýn.Çýkarsa rezil olacaðým!”

    Davul-zurna gür sesle güreþ havasý çalmaya baþladý.Köylüler yüksek sesle yorum yapýyorlardý;

---“Vay yavrum vay!..Analar ne aslan doðururmuþ.Þundaki boya posa bak.Bunun karþýsýna çýkacak güreþçinin vay haline!...Vay ki vay!Aklý olan çýkmaz.Çýkan olursa epey kök söker.”Bir süre davul zurna güreþ havasý çaldý.Ben meydanda hava attým.Sonra cazgýr;

--- Var mý baþa çýkacak biri?..Çýt yok.

    Sonra bana döndü;

--- Karþýna çýkacak rakip olmadýðýndanseni baþ pehlivan ilan ediyorum,dedi.Hediyen þu kenarda baðlý duran boðadýr.Helal olsun sana…Güreþler bitmiþtir köylüler.

      Nasýl “Oh!..”çektiðimi yakýnýmdaki insanlarda duydu sanýrým.Davullar tekrar vurmaya baþladý.Ben alkýþlar arasýnda yerime otuýrdum.Ahmet Aða ve benimle gelen köylüler koþarak geldiler.Bana sarýldýlar.Tebrik ettiler.Düðün sahipleride geldi.

---Hayýrlý-uðurlu olsun Pehlivan.Bu hediyeyi ananýn ak sütü gibi hak ettin.Giderken al götür,dediler.Ben hala inanamýyor, Ahmet Aðaya bakýyordum.O ise durmadan beni övüyordu.

      Akþam oldu.Düðün bitti.Motora hediyeyi de bindirdik köye döndük.Eretesi günü köylü toplandý.Boðayý kestiler.Evlerden bulgur getirediler.Bir kazan bulgur pilavý ve bir kazan da yahni yaptýlar.Hep birlikte köy odasýnda yedik.Hoca da güzel bir dua etti.Köylüler de beni tebrik ettiler.Ben köylülere döndüm;

---Beni tebrik edeceðinize Ahmet Aðayý kutlayýn. Bu boðayý onun sayesinde kazandýk.Yoksa güreþ benim neyime,dedim..

       Benim de böylece ilk ve son pehlivanlýðým baþladýðý yerde bitti.Yýllar oldu, hala o günleri düþündükçe gülerim.Þimdi;

---Ben baþ pehlivanlýðý kazanmýþ adamým desem,Kaç kiþi buna inanýr acaba?..

Kemal DOÐANAY