B.





Baþlarýný üç numara týraþ ettirip , banyo faslýndan sonra üç kopçalý tozluklarý , kayýk kepi , asker elbisesi ve kösele postallarý giydiðinde aynaya bakýnca o bile kendini tanýyamamýþtý .
Ahmet daha on dört yaþýnda , çelimsiz , 148 santim boyunda , sakal tüyleri bile çýkmamýþ ama asker olmuþtu . Ýçtima ( toplanma) yerinde dizildiklerinde ellerine tutuþturulan piyade tüfeklerinin üzerindeki yazýlardan Alman yapýmý ve Birinci Dünya Harbinden kaldýðý hemen anlaþýlýyordu .
Ekmek torbasý , meþin kütüklüklü palaska , uzun kasaturasý ve 4,5 kilogram gelen tüfeðiyle Ahmet , askeri lisenin en kýsa boylu dört öðrencisinden biri olarak yatmayý, kalkmayý, çökmeyi , sürünmeyi ve en önemlisi verilen komutlara itaat etmeyi öðreniyordu .
Boyuna yaklaþan tüfeði tek elle bile zor kaldýrýrdý. Tüfek çatýldýðýnda sýrt sýrta verilerek topraða oturduðunda gözleri karþýdaki Munzur Daðlarýnýn karlý zirvelerine takýlýr içine tarif edilmez bir gurbet acýsý çökerdi .
Beþ mermi verilerek hedefe ateþ ettirildiðinde körpe omzuna iyice yerleþtiremediði tüfek dipçiðinin tepmesiyle caný yanmýþ ve on beþ gün köprücük kemiðinin üstündeki morluk ve acý geçmemiþti .
Ýntibak (uyum) eðitimi sürecinde bu körpecik bedeni ve ruhuyla askerliðin temeli olan itaat potasýnda þekillendirilecek ve sonra eðitim yýlý baþlayacaktý .

Ýstanbul çocuðu idi .Boðazýn en güzel yerindeki yatýlý askeri mektebe kaydolmak istemiþ fakat kayýtlar doldu denilerek babasýna Erzincan’da yeni açýlan bir okula isterlerse kayýt yapýlabileceði söylenmiþti . Babasý tercihi ona býrakmýþ ve o da küçücük aklýyla gurbeti tercih etmiþti .

Baþladýðý iþi yarýda býrakmamak gibi bir huyu vardý ama bu gurbet acýsý yatýlý mektep hayatý dayanýlmaz bir þeydi . Lisenin sadece birinci sýnýfý ve orta kýsmýnýn da sadece birinci sýnýfý açýlmýþtý .

Ahmet kendi periþanlýðýna bakarken geceleri çalýþma saatleri içinde nezaretçi olarak görevlendirildiði sýnýfta , üzerinde asker elbisesi taþýyan , yýkanmasýný bilemeyen , týrnak kesmekten habersiz 11-12 yaþlarýndaki küçük öðrencilere de aðabeylik yapardý .

200 kiþilik lise birinci sýnýfýn öðrencilerinden 120’ye yakýný Ýstanbul çocuðu idi .Yuvalarýndan düþen leylek yavrularý ,dar gelirli ailelerin gariban çocuklarý ..Ýlk günlerde neler yaþanmadý ki .. Pencerelerde oturup aðlayanlar , tel örgülerin altýndan firar edenler ..

Hafta sonlarýnda çarþý izni verildiðinde evlerin arasýndan geçerken aç bir mahalle kedisi gibi sokaða yayýlan yemek kokularýný içine çeken Ahmet yolda güzel bir kýz görebilmenin de özlemini çekerdi .

Cumartesileri iple çeker en büyük eðlence olarak da bir gazete , bir külah çekirdek ve tek filimli bir sinema olurdu . Zaten sönük þehrin iki sinemasý vardý . Biri þehir sinemasý diðeri Jet Sinemasý .. Ama arkadaþlarý oraya Ahýr sinemasý adýný takmýþlardý . Kerpiç ve çatýsý saclarla kaplý bu köhne sinemanýn kapýsýnda elindeki kocaman teneke huniden baðýran bir çýðýrtkan “ Haydi Hemþerim , sinema baþliiiy ! “ diyerek onlarý davet ederdi .

O hafta ceza alanlarýn listesinde kendi ismi de okununca dünya Ahmet’in baþýna yýkýlmýþtý . Suçu büyüktü , yataðýný iyi yapmadýðý için iki hafta sonu izinsizlik ile cezalandýrýlmýþtý . Kürek mahkumu gibi saat baþý nöbetçi subayýnýn odasýna gidip imza atarak ve karlý daðlarýný eteðinde bacalarýndan dumanlar tüten evlerdeki kýzlarý hayal ederek bu iki hafta nasýl geçerdi ?

Ahmet pencereden ,etrafý daðlýk ortasý baðlýk denilen bu þehre bakarken sakladýðý gözyaþlarýyla ilk þiirlerini de yazmaya baþlamýþtý .Satýn aldýðý ilk kitap da bir þiir kitabý olmuþtu .

Gurbet o kadar acý
Ki ne varsa içimde ..
Herkes bana yabancý
Her þey baþka biçimde .

Dokuz nüfuslu bir ailenin reisi Polis Baba namusuyla hak ettiði maaþýndan ev kirasýný verdikten sonra Ýstanbul’dan Ahmet’e posta havalesiyle her ay on lira gönderir ve Ahmet de onunla idare ederdi .

Bir gün postanenin önünden geçerken durakladý Ahmet .. Sonra elindeki kaðýdý memura uzatarak o telgrafý çekmesini istedi .

“ Baba Ýstanbul’u mesken mi tuttun ? Gördün saðý solu beni unuttun .”

Yýllarca o telgraf Ahmet ile babasý arasýnda bir sýr olarak kaldý .

Ve yýllarca sonra kendisi de bir baba olunca , yaþlý annesinden öðrendi ki o telgrafý aldýðý zaman o metin insan , o güzel baba aðlamýþ ..