B.







Genç bir öðretmen olarak tayin edildiði köye giderken kalbi heyecanla çarpýyor ve ideallerine giden yolun köyden baþlayacaðýna inanýyordu . Her þey tam tekmil deðildi ama olsun sabýr ve gayretle koruk , helva olurdu .Göreve baþladýðý yer Konya kýrsalýndaki fakir bir köydü .

Yüzlerine baktýðý zaman ona yaþama zevki veren bu zeki köylü çocuklarýnýn gözlerindeki pýrýltýlar bu genç öðretmenin ufkunda her sabah yeni bir dünya oluþturuyordu . Öðrencileriyle kaynaþtýðý gibi köylülerle de kýsa süre içinde kaynaþmýþtý ama ne hikmetse beli kuþaklý ,çenesi sakallý , nur yüzlü bir ihtiyar ona fazla yaklaþmýyor sadece selam verdiðinde ciddiyetle selamýný alýyordu : “ Aleykümselam Müellim Bey ! “

Genç öðretmenin güzel bir adeti vardý . Kimi görse küçük büyük demeden selamlýyor , bu selamlar ona saygý ve sevgi olarak geri dönüyordu . Ama o yaþlý , nur yüzlü ihtiyar yok mu ; onunla ne zaman karþýlaþsa selamýna aldýðý mesafeli cevap “ Aleykümselam Müellim Bey ! “ oluyordu . Bu adam bana “Muallim Bey “ diyeceðine neden “ Müellim Bey!” diyor , dili dönmüyor her halde ! “ diye gönlünden geçirirdi .

Köye geleli epey zaman olmuþtu ki o vakur ve ciddi ihtiyar ile tekrar karþýlaþtýlar .

- Selamünaleyküm Amca !

Ýhtiyar bu defa gülümseyerek selamý almýþ ve “ Aleykümselaaam Muallim Bey ! “ demiþti . Genç öðretmen toparlandý .
- Amca , bu güne kadar sana selam verdiðimde bana hep “müellim bey” derdin ama þimdi “ muallim bey” dedin !.. Neden acaba ?

Ýhtiyar baþýný kaldýrýp genç öðretmenin gözlerine sevgiyle baktý .

- Bu köye geldiðinde seni tanýmýyordum. Seni de eski öðretmen gibi zannettim . O camiye gelmez , içki içer , genç kýzlara bakar ve çocuklarýmýza kötü örnek olurdu . Onun bu hali bize elem , sýkýntý verirdi . Ama gördük ki sen öyle deðilmiþsin .. Sen müellim deðil muallimmiþsin ..


*** muallim : ilim veren kiþi
***müellim : elem veren kiþi

( * ) Bu yaþanmýþ hikayenin kahramaný merhum Ahmet Arvasi'dir .