Mor bir gül iliştirirdi yakasına
Bakışlarında çapkın bir mana vardı
Görenler bayılırdı fiyakasına
Pek nazlı pekte havalıydı
Mahallenin en güzel kızı
Bütün delikanlılar ona âşık ona hayrandı
Her gün takar takıştırır
Vallahi her giydiğini de yakıştırır
Arada bir hüzün gölgesi düşse de ela gözlerine
O yine de gülümseyerek cıvıldardı
Çok büyük değildi ki hayalleri
Bütün genç kızlar gibi
Bir yuvam çocuklarım olsa derdi
Lakin yüzü kadar güzel değilmiş bahtı
Hayırsızın birine sevdalandı
Olmaz dedi ana babası
Üzer seni hırpalar
Bu adam için sarhoşun biri diyorlar
Etme eyleme gül kız gitme
Yazık olacak şu genç ömrüne
Dinlemedi kimseyi
O çok sevdiği mor gülü taktı yakasına
Gelinlik bile giymeden
Takıldı hayırsız sevgilinin arkasına
Duydular ki bir kaç yıl sonra
Gül kız hasta düşmüş yatıyormuş
Koştu anası hastaneye aradı buldu
O güzeller güzeli gül kızının
Gül yanakları solmuştu
Bir kaç güne varmadan teslim etmiş ruhunu
Derdi neydi hastalığı ne?
Kimse bilemedi başına geleni
Ondan geriye sadece
Baba evinin bahçesinde mor güller kaldı…
Şükran Gülcenaz AYDOĞAN
(
Mor Güller başlıklı yazı
Şükran Aydoğan tarafından
7.02.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
