Reşat Nuri Güntekin!
Dün gece'' yıllar önce okuduğum romanın sararmış solmuş yapraklarının arasında'' Reşat Nuri Güntekin’in' ''Akşam Güneşi adlı’ kitabının 36'ncı sayfasında , yazdığım bir yazımı buldum...
Nakkaştepe'de papatya tarlasında geçen çocukluğum...
Baharın sevinçleri asil papatyalar, beyaz melekler ’daha kışa yeni girmişken nasıl özledim sizi biliyormusunuz ?
Yok oldu sevinçlerim yok ...
Çocukluğumun en güzel tablosuydun, nasıl da kovalardık yeşil çimenler arasında renk renk kelebekleri... Kovalarken, incitmeden gelincikleri, ezmeden asil beyaz yüzlü melekleri...
Ağustos akşamları yanıp sönerdi ateş böcekleri ,yasemin çiçeklerinde valsleri , yakalamak isterken ’ben ateş böcelerini ,yasemin çiçeğinin mis kokusu boğardı beni.
Her gelişimde, o tarlaya ’ beyaz meleklerin şöleni , dikkat et ezme beni deyişini içim titreyerek ’duyardım . Oysa bugün o papatya tarlası yok olmuş, çocukluğum gibi, anılarımdaki ressimleri kim yok edebilir ki?..
Oya Gedik
Kaybettiklerimiz!
(
Reşat Nuri Güntekin! başlıklı yazı
Oya GEDİK tarafından
5.11.2009 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
