Ağlayan Keman
Zaman; o eskimiş zamandan geçti.
Islak bir çift göz bıraktı geceye
Ne kadar umut varsa sana dair,
Sana dair ne varsa...
Bir uğultulu yürek kaldı artık;
Issız bir elem gibi büyüyen.
Sen;
Gecemi saran içli bir keman sesi,
Ben ağlayan bir keman...
Şimdi her şey koskoca bir yalan
Saçların gibi, gözlerin gibi, ellerin gibi
Gözyaşlarımla ıslattığım o çıkmaz sokak,
Kupkuru bir yaprak gibi...
Artık hiçbir şey geri getirmez,
O katran karası gözlerini.
Ne vakit kendimle baş başa kalsam,
Ne vakit;
Tepeden tırnağa hep senle dolsam...
Belki de duymadım sanıyordun.
O rüzgâr kokan buğulu sesini...
Oysa taa ruhumda duyuyordum.
Kumral bir yağmur altında
Hayalinle uyuyordum.
(
Ağlayan Keman başlıklı yazı
çinuçen tarafından
12.03.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
