Ben Gülemem Çocuk...
bir ben gülemem...
ömrüme biçilen kederin,
kıvrımlarından düşen kırıntılar kadardı
benim öyküm;
...taze bir acıyı daha kaldıramam
sözün bittiği yerdeyim
anlasaydın / anlatırdım
bir ben gülemem
gülmeyi de unuttum
gülümsemelere kırgınım çocuk
senin kadar içten gülemem
biriken gözyaşlarımda boğulurum
kimselere diyemem
kirletilmiş bir hayatın
fukara kollarında büyürüm
ezilirim, bükülürüm, kahrolurum...
devşiremem artık bu dikiş tutmaz ömrümü
o kadar doluyum ki anlayamazsın
yaşamak bana göre değil
yüzümde derin izleri dururken
parmak uçlarım sızlar
mutluluk bile sırtını dönmüş
mıh gibi düşmüş kara yazıma
bir ben gülemem
sen beni anlayamazsın
boşuna nefesimi tüketme
kalemim bile yaralı
yazamıyor eskisi gibi
biz gülemeyiz çocuk
şairin kaderiymiş yaşarken ölmek.
Polat Tek
20 mart 2015
Karakalem çalışması
uykusuz bir gecenin köründen 05:30
(
Ben Gülemem Çocuk... başlıklı yazı
Polat Tek tarafından
20.03.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
