neyse böyle sohbetli bir yolculuðun ardýndan istanbul top kapý otobüs garajlarýna giriþ yaptýk otobüste ki yolcularý indirdik iki þoför kadýn ve ben baþ baþa kaldýk þoförler kadýna bizimle kal dediler ben hemen araya girdim hayýr apla sizinle kalamaz bir yere gidecekmiþ onu ben götüreceðim dedim þoförler bana sen hiç bir yere gidemezsin önce þu otobüsü temizle dediler ben tamam abla temizlik iþi bitene kadar beni bekler dedim þoförler topkapý anadolu otobüs terminalinin arka kýsmýnda otobüs yýkama yeri vardý otobüsü oraya çektiler ben otobüsü temizleyene kadar kadýn otobüste oturdu temizlik iþi bitti ve kadýna gel abla biraz dolaþalým dedim anadolu garajlarýnýn içinde büyük bir kýrathane vardý oyýllar da anadolu garajýný bilenler bilir o kýrathaneye oturduk bir simit aldým birde çay söyledim dedim apla sen bu çayla simidi ye burda beni kekle benim biryere uðramam lazým dedim tamam kardeþ dedi ben dýþarý çýktým niyetim onu denemekti dedim eðer bu kadýn beni beklerse tekrar Elbistan a dönmeyi kabul etmiþ sayacaktým yok eðer giderse kadýn bana yalan söylemiþ sayacaktým yaklaþýk iki saate yakýn kadýna gözükmeden anadolu garajýnýn içinde vakit geçirdikten sonra tekrar kýrathaneye geldim kadýna baktým ki ayný yerde oturuyordu

beni görünce hemen gözlerinin içi güldü kadýn aman kardeþim gelmeyeceksin diye çok korktum yerimden kýmýldamadým tuvalete dahi gidemedim dedi zaten koca kýrathanenin tuvaleti yoktu yahu bu ne biçim iþ hergün binlerce kiþinin uðrayýp çay içtiði yerde tuvalet yoktu iþte bizim iþletme anlayýþýmýz böyle ben ozamandan beri böyle iþletmelere çok kýzardým türkiye de hangi garaj öyle deðildiki mesela baþ kentimiz Ankaranýn otobüs terminaline binden fazla otobüs yazý hanesi vardý bu goca garajda bir tane umumi tuvalet vardý yoksa vardý da ben mi bilmiyordum. Ýnsan tuvalet ihtiyacý geldimi hadi umumi tuvalete tabi sýra beklemekten altýna gaçýrmassa

 bu tuvaletmeselesi kitabým da konu sapmasý yapmasýn konuya gelelim kadýný umumi tuvalete götürdüm biraz sýra bekledik sonra tekrar kýrathaneye geldik aslýnda bir yemeðe götürecektim ama param yoktu benin bin lira bir harcýrakým vardý oda iki simit iki çaya yetiyordu aplaya birsimit bir çay daha aldým dedim apla þimdi ben senin dönüþ için biletini almaya gidiyorum sen beni burda yine bekle dedim otobüsün yanýna geldim

þoförler otobüsün içindelerdi  on binlira para verirmisiniz dedim ne parasý harcýraðýný aldýnya dediler ya tamam aldým da bana siz on binlira daha verin aylýðýmdan kesin dedim þoförlerden zor güç on binlirayý aldým Elbistalýlar yazýhanesine gittim orda bilet satan bülent isminde bir katip vardý dedim bülen bey arka taraftan bayan yaný bir bilet ver dedim

 bülen Ali arkada bayan yaný yok dedi tek bayanlara otobüsler genelde öntaraftan koltuk verirlerdi ben dedim neyse önden olsun fark etmez arkada olmasýný istiyordum arkada olursa biraz sohbet ederiz gelirken olduðu gibi diye düþünmüþtüm olmadý öntarafdan bir bayan yanýndan bilet aldým akþam saat dokuzda otobüsü yolcularý almak için perona çektik kadýný yerini gösterdim koltuðuna oturdu ben diðer yolcularýn baðajlarýný alýyordum þoförün birisi benimle dalga geçmeye baþladý halel olsun lan Ali garýyý kendine ayarladýn malda iyi ha diye bana þoförün böyle söylemesi benim çok zoruma gitti nerdeyse kavga edecektim vaz geçip sustum neyse yolculuðumuz tekrar Elbistan a baþladý ve Elbistan a geldik

yolculuk boyunca bu çalýþtýðým otobüsten ayrýlmayý çok düþündüm çünkü bana yaptýklarý içime dokunmuþtu bir zavallý kadýna benim gibi sahip çýkmamýþlardý ve otobüs Elbistan garajlarýna girdi dururdurmaz hemen arka kapýdan indim kadýn önden iniyordu koþtum elini tuttum gel abla dedim Elbistanlýlar otobüs firmasýnýn müdüriyetine doðru kadýný götürken arkamdan þoför kýzarak baðýrdý heyy yolcularýn baðajýný indirsene diye bende ayný þekilde dönüp baðýrdým kendin indirlann diye

Elbistanlýlar otobüs firmasýnýn müdürü bizim köylüydü Mehmet karpýnar Ýsmin de çok deðerli hatýrý sayýlýr bir insandý kadýnla beraber Mehmet abinin yanýna girdik ve selamdan sonra ben bu durumu Mehmet abiye anlattým ve bana dedi ki oðlum Ali þimdi seninle gururduydum bir köylüm olarak çok güzel bir iþ yapmýþsýn dedi Mehmet abi kadýna hangi köyden kimin kýzý olduðunu sordu kadýn köyünü ve babasýnýn adýný söyleyince Mehmet abi haným kýzým senin babaný ben tanýyorum dedi ve þaþýrdýk bende kadýnda sevindik Mehmet abi dedi Ali oðlum sen bu kýzcaðýzý kurtarmýþsýn götürüp babasýyla barýþtýrmakta bana düþer barýþtýrayým da bir iðdeli olarak þu otobüs camiasýnda beraber gurlanalým dedi birde bu çok önemli çok sevap bir iþ dedi ve Mehmet abi ben ve kadýn bir taksiye bindik kadýnýn köyüne gittik ama kadýn çok korkuyordu babasýndan bunu her haliyle belirtiyordu köylerine girdik kadýn bize evlerini gösterdi kapýlarýnýn önüne taksi durdu babasý kapýnýn önünde birþeylerle uðraþýyordu bizi görünce yahu Mehmet senin n iþin var burda dedi ve kýzýný da gördü adam kýzýna sen anayýn yanýna git kýzým dedi o kadar adam bizi baþka bir odaya aldý  amma yan odadan feryatlar geliyordu anasýndan kýzým güzel kýzým diye takside Mehmet abi bize tembihlemiþti istanbula gitme hikayesini hiç açmayýn diye Mehmet abi kadýnýn babasýna kardeþim kýzýn bana geldi kocasý ile geçinemediklerini anlatý beni babama götür dedi bende aldým getirdim senden ricam kýzýna kýzma yapmýþ iþte bir cahillik dedi

kadýnýn babasý Mehmet abiye söz verdi hiç birþey sormayacaðýna dair ve þöyle söyledi Mehmet kardeþim biz biliyorduk kocasýndan çok çektiðini ama bize kendi gelip hiç birþeyini anlatmadý bizim sözümüzü dinlemedi adama kaçtý o yüzden bizde gidip sormadýk sizden ALLAH razý olsun bana kýzýmý getirdiniz dedi bukadar kolay bir barýþma oldu ikram ettikleri çay kahveden sonra vedalaþtýk ordan ayrýldýk

yolda gelirken þoförlerle aramda geçen tatsýz durumu anlatým Mehmet abi bana hak verdi ama dedi þimdi iþinden olma ben onlarla konuþurum iþine devam edersin dedi ben hayýr Mehmet abi onlarýn yanýnda çalýþmam için benden özür dilemeleri lazým dedim ama onlarýn umrunda mý benim iþten ayrýlmam yerime baþka bir mavin tutmuþlar bile ayný gün dört yýldýr çalýþtýðým iþimi kaybetmiþtim otobüsten eþyalarýmý aldým eþya olupta bir kaç tane kirli çamasýrým vardý

Elbistanda bir yekta oteli vardý oraya gittim cebimde bir gecelik yatak parasý vardý dedim þu otelde güzel bir uyku çekeyim çok yorgun bitgin bir halim vardý otele girdim bir oda tuttum odama çýktým bir du ettim ya rabbim iyi niyetim yardým severliðim yüzünden iþimden oldum bu yaptýklarýmý sen görüyorsun yarýn beþ parasýz neyapacaðým kime gideceðim kimsem yok yarabbim sen bu iyi niyetimi karþýlýksýz býrakma bana yardým et diye yalvardým

benim iþten ayrýldýðýmý simsar Sagup Bahattin usta vardý ona anlatmýþ niçin iþten ayrýldýðýmý Bahattin usta þimdi nerde bu çocuk diyor Sagupta yekta oteline gittiðimi söylüyor otelde kalacaðýmý Sagup abiye söylemiþtim Bahattin usta geldi beni yekta otelinde buldu otelin lobisinde oturduk bana olayý anlatmamý söyledi bende anlattým Bahattin abi bana bak alim senin evin yokmuþ bu otelden sana bir oda tutacaðým bir yýllýk parasýný peþin verceðim burda yatar kalkarsýn aylýðýný harcýraðýný eski çalýþtýðýn yerden fazla vereceðim benimle çalýþýrmýsýn dedi

yüce rabbim o duvamýn ardýndan bana rýzkýmý göndermiþti tabi yok çalýþmam denirmi hemen kabul ettim Bahattin abi dedi alim yalnýz senden bir ricam var dedi bende buyur Bahattin abi dedim alim benim otobüsüme param yok deyip de kim binerse para sormayacaksýn o yolcunun yolda karnýný doyurmadan býrakmayacaksýn eðer aç býrakýrsan babalým boynuna senden yolda indir bindirden aldýðýn paralarý sormayacaðým ne kadar verirsen okadar alacaðým dedi

indir bindir parasý deyip geçmeyin bir otobüsün asýl gazancý indir bindirden kazanýlýrdý Bahattin abiyle anlaþtýk bana büyük sorumluluk yüklemiþti çok mutlu olmuþtum ALLAH IM daha bir gün geçmeden bana baþka bir rýzýk kapýsý açmýþtý iþime baþladým aradan bir ay geçmiþti o yardýmcý oluðum abladan haber aldým babasý on beþ gün içinde köyünden temiz bir insanla evlendirmiþ bunu duydum çok sevindim ALLAH bir daha yuvasýný bozmasýn diye dua ettim.Bahattin abiyle çalýþmaya alýþmýþtým Bahattin abi çok iyi yürekli dinine düþkün bir adamdý yolda durduðumuz mola yerlerinde hemen mescide koþardý namaz kýlmak için ben Bahattin abiye çok imrenirdim namaz kýlmak isterdim ama kýlamazdým sanki beni engelleyen bir güç vardý ayaðýmda bir diken önümde akan bir sel beni engelliyordu sanki birgün Mersine gittik kaldýðýmýz otelde Bahattin abi namazýný kýldý geldi ben ALLAH kabul etsin bahattin abi dedim Bahattin abi saðol alim ALLAH razý olsun dedi bahattin abinin sanki o gün yüzünde bir nur vardý yada ben öyle sandým ama beni bu durum heycanlandýrdý Bahattin abi bana alim dinle bak sana biraz dini konulardan anlatayým dedi bana çok güzel dini konular anlattý anlattýðý þeylerden çok etkilendim adeta bana durma rabbine yürü diyordu ve orda Bahattin abiye bir þiir okudum o gün ne geldiyse aklýma okudum bu güne kadar hiç bir kelimesini deðiþtirmedim halen okurum.

Rabbine Yürü

Unut artýk geçen dünü,

Dön kibleye yönünü,

Çýkar ayaðýndan dikeni,

Durma rabbine yürü.

Onda senin umudun,

Kurusun ister dudaðýn,

Yansýn közde ayaðýn,

Durma rabbine yürü.

Korkutmasýn dað dere,

Aldýrma akan sellere,

Derman verir o, dizlere,

Durma rabbine yürü.

Çaðýrýyor gel diye,

Günahlarýný dök diye,

Olmaz bundan büyük hediye,

Durma rabbine yürü.

Olmaz ki, dünya bâki,

Cennet duruyor sâhi,

Mevlâ çaðýrýyor hadi,

Durma rabbine yürü.

Baska yolu var mý, söyle,

Haydi yükünü, yükle,

Huzurun senedi, Kýble,

Durma rabbine yürü.

Ali Sahin

Bahattin abi bana Maþallah alim de neler biliyormuþ diye beni sevdi çok iyi kalbli bir çocuk olduðumu söyledi bu güzel sohbetin ardýndan çýktýk odamýza iki yataklý bir odada yattýk sabah kalktýk Elbistan yolcusu alýp Elbistan a döndük garajlarda bir haber duydum çok üzüldüm beni bu otobüs mavinliði için yetiþtiren deðerli Hacý Mýstýk abi otobüs kazasý yapmýþ Hacý Mýstýk abi ve otobüste bulunan yedi kiþi bu kazada ölmüþler Hacý Mýstýk abiye ALLAHtan rahmet dilerim çok iyi bir insandý ve benim üzerimde çok emeði var.benim aklýma þu soru takýldý acaba yüce rabbim benimi korudu iþimden ayrýlmýþ olmasaydým bende o otobüsün içinde olacaktým neyse bu konu çok derin yorumu siz okurlarýma býraktým.

Otobüste çalýþmam beþ yýl olmuþtu aplalarýmdan hiç haber alamamýþtým birgün Elbistan da ceyhan ýrmaðýnýn kenarýnda otobüs yýkýyordum ablalarýmýn ilk evlatlýk verildiði evin yakýnýnda yanýma iki kiþi geldi þöyle yirmi beþ yaþlarýnda falan biri dedi ki yanýndakine bak ökeþ bu çocuk varya üveydenin kardeþi sonra bana dedi ökeþde üveydenin kocasý bende üveydenin üvey kardeþiyim dedi ben þaþýrdým üveyde aplam evlenmiþ Gazi Anteb e gelin gitmiþ kocasý Ökkeþ de bir iþ için Elbistan a gelmiþ beni orda otobüs yýkarken görmüþler ben hiç birini tanýmýyordum ama Üveyde aplamýn beraber büyüdüðü tahsin beni tanýyormuþ ablamý sordum eniþteme Antep de kaldý gelmedi dedi peki Zeliha aplamdan bir haber var mý diye sordum dediler Zeliha aplanda niþanlandý þimdi Ankardalar dediler Ýskender bey Zeliha aplamý büyüten Manisadan Ankaraya Vali yardýmcýsý olarak tayýný çýkmýþ Ankara da yaþýyorlarmýþ bunu duyunca çok sevindim orda eniþtem ökkeþ bana Antepte ki ev atresini verdi nezaman istersen gel aplaný gör dedi ve gittiler aradan on gün falan geçmiþti bana Osmaniye de oturan bir köylümüzden haber geldi Osmaniyeye gelsin ablasý onu görmek istiyor diye omaniyeden geçen Elbistan otobüsüne söylemiþler

Zeliha ablam Ankaradan kendini büyüten iskender beyin kýz kardeþinin yanýna gelmiþ onlarda bizim köylüleri tanýyormuþ köylülerimiz ablama benim otobüste çalýþtýðýmý söylemiþler ablam ozaman kardeþim Aliye haber salýn gelsin beni üveydenin yanýna götürsün demiþ ben duyar duymaz iþimden bir hafta izin aldým hemen Osmaniyeye geldim beþ yýl aradan sonra Osmaniye de Zeliha ablamla tekrar buluþtuk ablam beni görünce çok þaþýrdý kardeþim nekadar büyümüþsün kocaman adam olmuþsun diye beni sevdi ablama sarýlýnca bir anne sýcaklýðýný hissettim daha önce hiç kimseden böyle bir þevkat görmemiþtim inanýn anamýn bile sarýldýðýný hatýrlamam öyle sevgisiz þevkatsiz büyümüþtüm bir yakýnýn tarafýndan kucaklanmak ne güzel bir duyguymuþ anlatamam bu güzel duyguyu Zeliha ablamdan aldým.Zeliha ablamla üveyde ablam küçükken ayrýldýktan sonra hiç birbirlerini görmemiþlerdi bende üveyde ablamý görmemiþtim Zeliha ablamla birlikte bir otobüse bindik Antebin yolunu tuttuk Zeliha ablamla ben ayný his içindeydik bunca yýl aramadýk bizi görünce acaba nasýl bir tepki verir diye merak ediyorduk ama her türlü tepkiyi göze almýþtýk bir an önce görmek istiyorduk çok heycanlý bir yolculuðun ardýndan Antep otogarýna geldik

bir taksiye bindik eniþtemin bana Elbistan da verdiði adresi taksiciye verdik taksici bizi bir çýkmaz sokaða getirdi sokaðýn baþýndan sonu gözüküyordu taksici kardeþim þu karþýda ki kapý sizin adres inin dedi sokak biraz dar birde çýkmaz olunca taksi girmedi sokaðýn baþýnda indik taksicinin gösterdiði kapýya doðru Zeliha ablamla yürüyoruz ama ikimizin heycaný görülmeye deðerdi kapýnýn dibine geldik zeliha aplam hemen kapýnýn ziline bastý içerden kim o diye üveyde aplam baðýrdý Zeliha ablam sesi geliyor sesi diyerek aðadýyla heycaný birbirine karýþtý ayaktan yýkýlacaktý nerdeyse tabi bende öyleydim ama dýþýma vuramýyordum kapý açýldý üveyde ablam ben ve babam üçümüz birbirimize benzeriz bizi görünce hemen tanýdý kardeþlerim gelmiþ diye ortalýðý yýktý ordaki bizden çýkan çýðlýklar seviç çýðlýðýmý aðlama çýðlýðýmý adýný koyamadým kapýnýn dibinde birbirimize sarýldýk aðladýk bürtürlü aðýdýmýzý dindiremiyorduk üveyde ablam bizi içeri aldý üveyde ablam bizden daha çok özlem çekermiþ bilemedik onu daha önceden arayýp görebilirdik belkide bir saat daha önce görsek onun bile çektiði hasrete faydasý olurdu diye düþünmüþtüm

yýllarýn hasreti üçümüzüde yakýp kavurmuþ aðlamalarýmýz hasretle yanan yüreklerin kanýtýydý Antepte üç gün üveyde ablamýn yanýnda kaldýk bütün özlemle geçirdiðimiz o yýllarýn acýsýný sanki o üç güne sýðdýrdýk ablalarýma babama götüreyim sizi dedim ama üveyde ablamýn babama karþý büyük bir hýrsý vardý kabul etmedi Zeliha ablam babamýn zavallý bir adam olduðunu biliyordu ama onunda içinde bir burukluk vardý ozaman daha sonra belki gideriz dedik ve üveyde ablamla vedalaþtýk Zeliha ablamla ben tekrar Osmaniyeye döndük ablamý Osmaniyeye býraktým

ben tekrar Elbistan a geldim artýk ablalarýmýn yerlerini öðrenmiþtim onlarý görememem için bir sebeb kalmamýþtý benin iki tane anne gibi ablalarým olmuþtu onlarýn hasretini yüreðimde hafifletmiþtim ama benim öz kardeþim Ömerden hiç bir haber yoktu bir gün babam köyden yanýma gelmiþti babama kýzlarýný gördüðümü çok iyi olduklarýný anlattým sahimi diye aðladý ve sevindi babam a dedim ömeri kime nereye verdin evleri nerde diye sordum ve bana verdiðin evi göster dedim babam beni götürdü götürdüðü ev Elbistan köprü baþý mahallesi ceyhan ýrmaðýyla bir ev arasý bir yerde benim herzaman gürdüðüm bir ev terkedilmiþ avlusunda tahta çatal bir kapý bir kanadý topraða gömülmüþ hep açýk kapanmaz ev þehirin deðerli yerinde olduðu için bu evi yýkýp neden yenisini yapmýyorlar derdim yani ev iyi bildiðim bir yerdi iþte babam her Pazartesi günü o evin tahta kapýsýnýn önüne gelip oturur akþama kadar aðlarmýþ acaba bu kapýdan Ömerim çýkarmý diye babamdan deðil o evin yanýnda oturan komþular bana anlattý babamý hep görürlermiþ o komþulara sordum dediler burada hamamcýlar diye birileri oturuyordu ama uzun zamandan beri ortada yoklar hiç gelip giden yok dediler babamla belediyeye gittik evin sahipleri hamamcýlar çýktý sonra nüfustan sorduk nüfuslarýný Mersin e almýþlar Mersinde aileyi buldum kendileri böyle bir çocuk almadýklarný söylediler ve böylece umut ýþýklarý söndü

bizde ALLAHIN lütfuna býraktýk birgün ömer büyüdüðünde kendisi gelir bizi bulur dedik unutmaya çalýþtýk ama unutulmaz ki babam ölünceye kadar bu tahta kapýya geleceðini söyledi ve ekledi oðlum bu kapýnýn karþýsýna oturduðum zaman Ömeri görüyorum nasýl büyüdüðü gözümün önüne geliyor keþke hergün burada otura bilsem dedi babamýn birde söylediði türküsü varmýþ dilinde bunu bana söyledi ben dedim baba seni türkü söylerken ne duyan var nede bilen dedim babam dedi ya oðlum içimden söylüyorum iþte dedi bu nasýl türkü baba bana söylermisin dedim ve söyledi sözleri aynen þöyleydi

Ben kime soram

Yokmu, yavrularý,mý gören

Verdiðim evler olmuþ ören

Bir tek tahta kapýsý kalan

Ne giren var,ne çýkan var

Ben kime soram

Hergün çýkýyorum ben bu yola

Acep raslarmýyým bilen bir kula

Öyle bakýyorum boþ sokaklara

Ne gelen var, ne giden var

Ben kime soram

Ýnsan yavrusunu koynunda saklar

Duysun beni kara kara taþlar

Acep söylerlermi uçan da kuþlar

Ne uçan var, ne geçen var

Ben kime soram

babam bu türküyü yüksek bir sesle söylemiþ olsaydý bir duyan bilen cýkmazmýydý acaba iþte benim babam kimseye derdini yanamayan hep derdini kederini içine atan bir adamdý duruþu miskinliði içimi yakýyordu onu ancak ben anlayabiliyordum birazda kendimi babama benzettiðim için þu þiiri yazdým.

. Düþünmez babam

Bende senin gibi çok yaralýyým

Ne yapsam acýlar dinmiyor babam

Hayatýn içinde dert kýralýyým

Hüzünler tahtýndan inmiyor babam

Bizim kaderimiz yazýlmýþ kara

Hayat ikimizi düþürmüþ dara

Yakmýþ içimizi döndermiþ nara

Bu durum canýma sinmiyor babam

Aðlama sil gözden akan yaþýný

Zehir etme kuru bulgur aþýný

Kurban olam sana eðme baþýný

Eðri dala kuþlar konmuyor babam

Senin ayaðýna vurulmuþ baðlar

Gözlerin gülse’de yüreðin aðlar

Çektiðin çileye dayanamaz daðlar

Halin muhanet’e denmiyor babam

Derdin ya evletlýk verdiðim Ömer

Birgün büyüyünce buraya döner

Dönmedi) hasreti içime Kömer

Ciðerim yanýyor sönmüyor babam

Senle gururluyum bilki þanýmsýn

Damar’da dolaþan asil kanýmsýn

Teninden parçayým garip canýmsýn

El diliyle yara onmuyor babam

Çektiðin çileyi bir ben bilirim

Onun için günden güne eririm

Bu canýmý senin için veririm

Þahin oðlun boþa yanmýyor babam

Almanya

Ali-Þahin-(Elbistanlý)

Aslýnda ben þiirle anlatamadým anlatmak istediðim duygularý ama ne yapayým elimden ancak bukadarý geldi içimde esen fýrtýnalarý dýþarý salamýyorum birgün içimde esen fýrtýnanýn dýþarda eseceðine inanýyorum bu kitabýmda detay yok suyu býraktým sadece akan tarafýný yazýyorum çevrede çukurda kalanlarý býraktým yazamýyorum.

Bir gün Almanyadan gurbetci çocukluk arkadaþým izine gelmiþti Audi marka bir arabayla geldiðini duyunca bir kaç gün iþimden izin aldým Elbistan da buluþtuk iki gün beraber gezdik çok güzel vakit geçirdik arkadaþým bana kara maðra köyünü biliyormusun diye sordu ben hayýr bilmiyorum neden sordun dedim dedi o köyde bir arkadaþým var onu görmek istiyorum söylediði arkadaþý bende tanýyordum ama hiç konuþmuþluðumuz yoktu karamaðra köyüne gitmek için karar verdik.

Elbistan da bir taksi duraðna gittik o köye nasýl gidileceðini sorduk taksiciler dediler siz bu arabayla o köye gidemezsiniz arabanýznýz altý yere deðer yazýk sizi biz götürelim dediler kabul etmedik dedik siz bize yolu tarif edin biz gideriz dedik ve taksiciler bize yolu tarif ettiler,gece saat on bir civarýydý ordan bakkala girdik bir kaç þiþe bira alýp arabanýn baðajýna koyduk ama ben o güne kadar hiç bira içmemiþtim karamaðra köyünde buluþacaðýmýz arkadaþla içmek niyetindeydik ve yola çýkarken arabayý ben sürmek istedim arkadaþým beni kýrmadý tamam geç sür dedi ve ben direksyona geçtim yola çýktýk kara maðra köyü Elbistan a bir saatlik mesafede yollarý sýtabize bir yoldu tam bir saat kadar yol aldýk arkadaþýn yediði birþey nefes borusuna kaçmýþtý üksürüyordu bende ne oldu diye sað elimi direksyondan çekip sýrtýna vurdum o an benim dikkatim daðýlmýþ bir anda araba takla atmaya baþladý üç takla attýðýný hatýrlýyorum gerisini hatýrlamýyorum

arbanýn takla attýðý yer çok keskin virajmýþ araba parçalanmýþ ama tekerlerinin üzerinde gitmeye baþlamýþ bir kayaya çarparak durmuþ kaza yaptýðýmýz yerle gideceðimiz köyün arasý dörtyüz metre bir mesafe kalmýþ köy aþaðýda çukurda bir yermiþ köylülerden bizim kaza yaptýðýmýzý arabanýn çýkardýðý sesten duyanlar olmuþ yanýmýza ilk gelen arkadaþ Elbistanda bir lokantada çalýþýyormuþ bizi görünce beni tanýmýþ yanýnda anneside varmýþ hemen annesinin baþýnda ki poþisini alýp benim kýrýlan kolumu sýkýca baðlamýþ çok kan kaybý oluyormuþ kolum nerdeyse kopmak üzereymiþ Arkadaþýmda baþýnýn arka kýsmýnda derin bir yara almýþ arkadaþýmda komadaymýþ karamaðrada bir tek fort marka minibüs varmýþ onuda bir almancý vatandaþ köye baðýþ yapmýþ saðolsun,

adam sanki bizim kurtulamamýz için minibüsü baðýþlamýz o minibüs olmasa þuan hayatta olmaya bilirdik köylüler bizi minibüsün içine alýyorlar Elbistan ýn yolunu tuyorlar minibüs Elbistan a yaklaþtýðýnda ben uyanmaya baþladým minibüsün sarsýntýsýný hala kaza anýn devam ettiðini sanýyordum nezaman duracak bu araba diye aklýmdan geçerken bir sesler duymaya baþladým biri ayýkýyorlar ayýkýyorlar diyordu arkadaþýmda ayýkmaya baþlamýþ adamlar sordular söyleyin nerde oturuyorsunuz evinize haber verelim diye ben caným aðzýmda zorla dedim benim kimsem yok arkadaþýmýn oturduðu evi tarif etim adam direk arkadaþýmýn evine sürdü vardýk biz minibüsün içinde yatýyorduk þoför arkadaþýmýn evinin kapýsýný çaldý ve annesi çýktý ne oldu bunlara diye feryat ediyordu minibüsün þöfürü kaza yapmýþlar bacým diyordu ama yaþýyorlar hemen hastaneye gidelim diye arkadaþýmýn annesinide aldýlar

arkadaþýmýn babasý evin ikinci katýnda kaldýðý için ona haber vermediler ve bizi Elbistan devlet hastanesine getirdiler ilk müdaheleyi yaptýlar ve Malatyaya sevk etiler o arada arkadaþýmýn babasýda geldi bir karavan tipli taksi tutup bizi yanyana yatýrdýlar arkadaþýmýn babasýyla ennesi bir kiþilik ön koltuða ikisi bir oturdular Malatyaya doðru yola çýktýk.

ben taksinin tavanýndan baþka yer görmüyordum ama mavinlik yaptýðým için Malatya yolunu çok iyi biliyordum taksi hangi yokuþu çýkyor hangi virajý dönüyor biliyordum Malatya yolunda Karahan geçidi diye bir yer var yüksek bir daðýn tepesi iki yüz metrelik bir alaný düzlük orada taksici biraz hýzlandý taksinin ön tekerleði büyük bir gürültüyle patladý yani bir deyiþlede top attý taksi saða sola savrulmaya baþladý o an hayatým gözümün önünden geçti ilk kazadan kurtulduk bundan kurtulamayýz diye Annem babam yaþadýðým herþey,.. artýk þu taksi firen sesini kesipde devrilsede bir an önce ölsem diyordum yüce rabbim bu dua mý kabul buyurmadý taksi güçlükle durdu taksinin þoförü yedek tekerini taktý ve Malatyaya geldik

hemen Malatyaya giriþte sigorta hastanesi vardý taksi oraya girdi arkadaþýmýn Almanyadan sigortasý varmýþ annesiyle babasý arkadaþýmý sigorta hastanesine indirdiler benim öyle bir sigortam olmadýðý için taksiciye beni devlet hastanesine götürmesini söylediler taksi þoförüyle ben yalnýz kaldým taksici sordu yavrum senin kimsen yokmu diye yok amca dedim taksici beni Malatya devlet hastanesine götürdü haydi yavrum geçmiþ olsun dedi ve gitti

Hastanede beni bir yataða yatýrdýlar kolum kopmak üzereydi Elbistanda geçici olarak sarmýþlardý amaliyat olmasý gerekiyordu Doktorlar hemþireler soruyorlardý koluna pýlatin gerekli ve hastanenin döner sermaye býçak parasýný kim verecek senin kimin kimsen yokmu diye bende hayýr benim kimsem yok ama arkadaþýmýn babasý gelir belki diye cevap verdim Aradan bir hafta geçti ne gelen oldu nede giden kolumu amelýyat etmediler ama ben ayaða kalkmaya baþlamýþtým kolumun acýsýndan duramýyordum yüzümde ki yaralar kabuk baðlamýþtý baktým Hastanede benimle ilgilenen yok dýþarý çýkýp hastaneden kaçtým Malatya otobüs terminaline geldim

Elbistan otobüsüne bindim beni tanýdýklarý için para falan almadýlar ve Elbistan a geldiðimde dediler ambarcýk köyünde bir sýnýkcý var oraya git kolonu sarar dediler ve ambarcýk köyüne gittim sýnýkcýyý buldum adam benim kolumu baðýrtarak tahtayla sardý ve köyüme yine babamýn yanýna o yoksul virane evin çatýsýna sýðýmýþtým babam ozaman gördü benim kaza yaptýðýmý o periþan hallere düþtüðümü, evde çalýþan yok param yok birde ben yük olmuþtum babamýn fakir hanesine ardan bir ay zaman geçmesine raðmen benim kolum çalýþmýyor parmaklarým oynamýyor bu durum beni çok üzüyordu sakat kalacaðým korkusu hiç aklýmdan çýkmýyordu bizim köyde bir saðlýk memuru vardý bana bir adres verdi Maraþta bir doktor var adý Nuri yüksel git onu bul doktor çok iyi bir insan belki sana yardýmcý olur dedi

ve ben Maraþ a gidip Nuri Yüksel i buldum kolumun filimini çekti sýnýkcý sararken kolumda sinir sýkýþmasý meydana getirmiþ ameliyat olursa belki çalýþýr dedi yalnýz pilatin gerekli oda Maraþta yok Antepten alýnmasý lazým dedi

Nuri abi benim param yok dedim dedi oðlum senin kimsen yokmu dedi ben durumumuzu anlatýnca tamam yavrum sen çok güzel yakýþýklý bir gençsin sana inandým hiç üzülme senin kolunu kaça mal olursa olsun ben hayýrýma yapacaðým þimdi bir hastaya bakacaðým iþim bitsin seni hastaneye götüreceðim dedi ve iþi bitti özel muayenesinden beni aldý devlet hastanesine getirip yatýrdý ertesi gün saat onda beni ameliyata aldý ameliyat dört saat sürmüþ ve hastane odasýnda narkozdan uyanýnca nuri yüksel geldi bana kolumun filimini gösterdi dedi ki bak alim kolunu öyle bir yaptým ki ana doðma gibi olacak ALLAHIN izniyle, evet doðruydu filimde çok düzgün bir leke dahi gözükmüyordu pilatin takmýþtý iki gün sonra parmaklarým oynamaya baþladý bir hafta sonra Nuri bey kolumun dikiþlerini aldý tamam Ali seni taburcu edelim dedi

ve beni Elbistan a gönderdi Nuri beye öyle bir dualar ettim ki ALLAH IM bu güzel insanlarý darda koyma bunlar olmasa benim gibi garibanlarýn hali nicolur sen bunlarý esirge diye dualar ettim inþallah dualarýmý kabul etmiþtir yüce rabbim Elbistan a geldim aradan üç hafta geçmiþti kolum çalýþýyordu iþe baþladým otobüse aðýr bagajlar indirip bindiriyordum kolum aðrý yapýrordu ama çalýþmak zorundaydým aðrýsýna dayanýp çalýþýyordum birgün aðýr bir valiz kaldýrýrken kolum içtarafa doðru eðildi iþi tekrar býraktým Maraþ a Nuri Yüksel in yanýna gittim Nuri bey koluma bakarmakmaz bana kýzdý sen kolunu tekrar kýrmýþýn dedi birsefer parasýz ameliyat yaptým ikincisini yapamam dedi Nuri bey çok haklýydý

ona hiç darýlmadým hiç ýsrar etmedim saðol abi dedim ve çýkýp Elbistan a geldim kolum kýrýktý eðilmiþti ama parmaklarým çalýþýyordu o þekilde iþime baþladým bütün iþleri kýrýk olan sol kolumu saklayýp sað kolumla yapýyordum aradan bir aykadar zaman geçti kolum tutmuþtu ama iç tarafa bükük olduðundan kolumda yedi santi metrelik bir kýsalma meydana geldi öyle bu sakatlýðý kabullendim iþime devam ettim beraber kaza yaptýðým arkadaþým Almanyaya dönmüþlerdi bir kaçtane mektup attým cevap alamadým cevap vermemekte haklýydý arabasýný devirmiþtim kendisine zarar vermiþtim o yüzden beni aramadý diye düþündüm ben sakat kaldýðýma üzülmüyordum arkadaþýmýn arabasýna zarar verdim diye üzülürdüm ama senin böyle düþündüðünü kim nerden bilsinki.

Bir gün yine köye gittim babamlarý görmek için Manisaya giderken Adanaya uðramýþtým ya Assiye teyzeye onlar gelmiþ köye kýzlarý Semrayý bir sefer uzaktan gördüm oda bana baktý içimden dedim ne güzel bir kýz bir görüþte aþýk oldum derlerya ha öyle birþey aþýk oldum ama bir daha görmedim köyde misafirlerdi tekrar Adanaya ordanda Almanyaya gitmiþler bir yýl sonra tekrar geldiler Semra da beni sevmiþ bir yýl önce gördüðünde aradan bir yýl geçmesine raðmen birbirimizi hayalimizde sevmiþiz babasýndan istemek istiyordum ama düðürsalacak kimsem yoktu o yýlda birbirimizi görmedik ben onun aþkýyla deli oluyordum ama bir daha ki seneye geldiklerinde kesin istemek için karar verdim bana bir yýldaha beklemek çok zor geçiyordu hayalimde düþümde hep Semra vardý ve beklediðim an geldi Adanaya geleceklerini öðrendim bir hafta önceden yalnýz Adanaya gitim Adanada köylümüz Perihan apla vardý benimle otobüste birkaç sefer yolculuk yapmýþtý beni çok severdi çok iyi temiz kalpli bir aplaydý

 onun evine gittim durumu anlattým benim için düðür gitmesini istedim ve perihan apla gitti istedi bana Semrayý verdiler o yýl Semrayla niþanlandýk bir ay kadar birbirimizi gördük tekrar niþanlým Almanyaya döndüler ve giderken iki yýl gelmeyeceklerini söylediler ben kaldým yine yalnýz bu iki yýl nasýl geçerdi bilmiyordum çok sevmiþtim aþký beni yakýyordu kendi kedime türküler söylüyordum hepsi tamamen benim yüreðimden çýkan türkülerdi ama söylediðim türküleri bir kaðýda yazmak aklýma hiç gelmedi bir gün almanyadan niþanlýmdan bir mektup geldi hiç bir sebeb yok iken þöyle yazýyordu ben senden ayrýlýyorum kimsesiz yoksul birine varamam bu sözler beni bitirmiþti o kadar çektiðim acýlara bedeldi kanýmý dondurmuþtu içim kavruluyordu ne yapsam nereye gitesem þaþýrmýþtým intiharý bile düþündüm tam kara sevda olmuþtum otobüste çalýþýyorum ama hiç neþem yoktu mektubu alalý bir hafta olmuþtu Diyarbakýra gidiyorduk

Elazýð terminaline girdik ordan Diyarbakýr yolcusu aldýk yolcular beþ kiþilik müzüzyen bir guruptu otobüsün arka beþli koltuðunu onlara verdim paralarý kýsýtlý olduðu için bilet almamýþlardý onlardan beþ

kiþilik para yerine üç küþilik para aldým içlerinden biri þimdi türkiyede çok ünlü biri, ozamanlar köy düðünlerine koþturan aldýðý parayla zor zar geçindiðini söylemiþti hayatýn onu hýrpaladýðýný konuþmalarýndan ve gözlerinden anlamýþtým çok iyi yürekli duygusal bir yüz ifadesi vardý.

dedim abi hadi bir türkü söyleyelim þu yolcular dinlesin. bana dedi ben söylemem ozaman çalgýcý arkadaþlar çalýsýn ben söyleyim dedim onada hayýr sen çalgýsýz söyle biz seni dinleyelim dedi çalgýcý arkadaþlar da.çalgýsýz sade söylememi istediler muhabbet iyice artmýþtý otobüs hazar gölünün kýyýsýnda virajlý yollarý dönerek Diyarbakýr a doðru süzülüp yol alýyordu hazar gölünün mavi sularý güneþle birleþmiþ pýrýltýlý parlaklýðý otobüsün camlarýna yansýyordu o virajlarý dönerken.iyice efkarlamýþtým

o zaman üç tane bestem vardý birtanesini söyledim beni müzüzyenlerle birlikte yolcular dan da bir kaç kiþi daha alkýþladý ardýndan sanatcý olan arkadaþ hemen bu beste kimin çok güzelmiþ diyerek benim ile iyice sohbeti artýrdý bende benim dedim hadi birtane daha söyle diye ýsrar etti bende kýrmadým iki bestemi daha arka arkaya söyledim sonra bana dediler neden kaset yapmýyorsun çok güzel okudun benden daha iyisin dedi yanýnda ki çalgýcý arkadaþlarda söylediklerine onay verdiler.benim kaset yapmak gibi bir niyetim yok bu iþ eðitim ister öyle üç tane besteyle þarkýcý olurmu diye sordum neden olmasýn git istambula sana destek olacak birini bulursun dedi.

ben hayýr yapamam deyince ozaman bu besteleri bana yazýp verebilirmisin dedi bende olur yalnýz nerde okursan benim ismimi söyle o bana yeter dedim tamam dedi.orda üç tane olan bestemin ikisini yazdým ve verdim öbür kalan bir bestemi vermedim çünkü o benim çok hoþuma gidiyordu buda bende kalsýn dedim bende kaldýðý için nakarat bölümünü yazmamda sakýnca yok.Aðlarým gizli Yanarým gizli severim gizli hep gizli gizli.diye bu türkü bende kaldý ama bir iþe yaramadý asýl deðerli olanlarý vermiþim hemde ismim verilmedi sahip dahi çýkamadým çünkü elimde bir belge dahi yok tu sahib çýksam bana deli.adamýn bestesine sahip çýkýyor derler diye düþündüm.

ama Allahým ve ben biliyorum ya. deyip kendimi teselli ediyorum türküleri dinleyip kendimden geçiyorum bu besteleri verdiðim kiþi doðan þehirliyim demiþti bukadar bir ip ucu yazayým yýl 1988 beste 90 sanlý yýllarýn baþýnda meþur oldu bestemi yazýp verirken yanýnda ki dört çalgýcý müzüzyen arkadaþý þahit arkasýna düþmek gibi bir niyetim yok ama hayatýmý yazýyorum bunu atlamak istemediðim için paylaþmak istedim o türküler benim yüreðimden çýktý benim aþkýmý taþýyor bunu bilmem bana yetiyor yalnýz o zamanki yürek yangýnýmla o türküleri ben kasete okumuþ olsaydým o arkadaþtan daha iyi söyleyeceðime inanýyorum aradan yýllar geçmesine raðmen yine deðiþmez söylerim. Devam edecek

Ünlü türkünün devamý

Yaramý açtýn saramam

Gayrý seninle duramam

Beraber yuva kurmam

Küstüm küstüm küstüm oy oy

Seni sevdim gördüm zarar

Yaptýklarýn aklým yorar

Onun için aldým karar

Küstüm küstüm küstüm oy oy

Bir daha senle yanamam

Þeker olsan’da denemem

Çok yalvarsanda dönemem

Küstüm küstüm küstüm oy oy

Kal dediðim yerde kalsan

Dertlerime çare bulsan

Anla beni nedim kulsan

Küstüm küstüm küstüm oy oy

Artýk aþkýn ile yanmam

Tatlý sözlerine kanmam

Ölsem’de adýný anmam

Küstüm küstüm küstüm oy oy

Talan olsa’da baðlarým

Sanma’ki sensiz aðlarým

Derdimi kendim baðlarým

Küstüm küstüm küstüm oy oy

Sevdamýz kalbimde kalsýn

Eller beni nankör bilsin

Gidiyorum yüzün gülsün

Küstüm küstüm küstüm oy oy

Dert verdin geldi burama

Mer’hem olmadýn yarama

Þahin’i nolur arama

Küstüm küstüm küstüm oy oy

Almanya

Ali Þahin (Elbistanlý)