Dört tarafında tel örgüler,
Kaplamış beton duvarlar.
Katı katı kalpler...
Candan arkadaşlık ve dostluklar,
Almış yerini menfaatler.
Bir yabancı gibiyim şimdi şehrimde,
Şaşkın bakışlar içinde...
Şurası mahallem, burası evimdi.
Yıkık dökük duvarlar altında,
Ne anılarım öldü.
Boynum büküktü.
Yüzümde gülmedi bu şehirde.
Ah bu şehirde....
Babamı tanımadın. koklamadım.
Tutup elinden gezemedim.
Bir yaşında iken almış Rabbim.
Yüzünü bile bilemedim.
Camiye gideceğiz dermiş oğlumla.
Ama ilk namazı yalnız kıldım...
Annem canım annem
Anadolu kadını idi
Hayattaki her şeyimdi.
Oturup da dinlendiğimiz,
Dut ağacı dibi bulamadım,
Acaba neredeydi?
Köhne-i kebir olmuşsun basarken beni bağrına,
Kör bıçakla vurmuşsun.
Şimdi annemde yok babamda.
Gelmem bir daha çağırsan da
Mezarda yok hece taşıda....
Gitmeliyim yine maziye,
Özlem kor gibi olsada içimde,
Girme !Girme ! Bir daha da düşüme.
Sevdiklerimi alan,hayallerimi öldüren,
Virane vefasız şehir.
Vefasız şehir....
Mehmetali Gök 2013 Erdemli
