Bir gün giydiğim tüm elbisemi soy salar,
İnanma sen sevdiğim sevenler ölmezmiş...
Gözünün önün de, tabutuma koysalar,
İnanma sen sevdiğim, sevenler ölmezmiş...
Okunsa minare, den sen selamı duysan,
Bir dinle sözümü yar beni seviyorsan,
Ellerinle tutup, beni mezara koysan,
İnanma sen sevdiğim sevenler ölmezmiş...
Benim bu divane, hallerime gülseler,
Bir gün Zekeriya, öldü diye gelseler,
Hep sevenler işte, böyle ölür deseler,
İnanma sen sevdiğim, sevenler ölmezmiş...
Vurup ta bıçağı, kesseler boğazımı,
Konuşmak istesem, açamasam ağzımı,
Hem mezar taşımda, okusan da yazımı,
İnanma sen sevdiğim sevenler ölmezmiş...
TAŞGIN,ım belki ben, ölürüm genç yaşımda,
Senin sevdan varken, benim garip başımda,
Ruhuna fatiha, yazsa da baş taşımda,
İnanma sen sevdiğim sevenler ölmezmiş...
Zekeriya TAŞGIN
( ANKARA )
14/05/2015>S.16:30