Uðursuz baykuþlar konar bahçeye

Ne keklik, ne bülbül öter gurbette.

Kavuþur ard arda gece geceye

Güneþ, gün doðmadan batar gurbette.

Bir yangýna benzer garibin hali,

Güç yetmez, yollar sarp neylesin Ali?

Gözlerine gelir yârin hayali

Acýsýna acý katar gurbette.

Gelir hatýrýna tüm ölmüþleri,

Kefensiz topraða gömülmüþleri,

Ceylan gibi yaralýdýr düþleri

Hayalleri bile yiter gurbette.

Sigarayla efkârýný def eyler.

Dönüþünü bekler, boþ kalan köyler.

Yürekten bir ‘Drama Türküsü’ söyler.

Nice göçmen Boþnak, Tatar gurbette.

Oflanýr sýlanýn aþýn tadýna,

Mektuplar kar etmez hiç feryadýna.

Anasý- atasý düþer yâdýna

Buram buram hasret tüter gurbette.

Bütün hayalini yýkmýþçasýna,

Kahredip, canýndan býkmýþçasýna,

Evinden bir ölü çýkmýþçasýna

Yeri-göðü matem tutar gurbette.

Soðanla ekmektir her bir öðünü,

Unutmuþtur bayram ile düðünü,

Arar geçmiþini, özgürlüðünü

Adeta zindanda yatar gurbette.

Gönlüne sis, saçlarýna kar tozar.

Gamlý ve duygulu þiirler yazar.

Maziden yol alýr, ölüme uzar.

Ne hüzün, ne keder biter gurbette.

Sýrça köþkler bahþetse de yaradan,

Gemileri yürütse de karadan,

Kula fayda gelmez puldan, paradan

Bir dost, bir arkadaþ yeter gurbette.

Bahar ýrak, ardý gelmez hazanýn,

Ömür boyu çektiði bu cezanýn,

Kan tüküren, dertli, Yanýk Ozanýn

Nabzý sýla için atar gurbette.

Muhammet AVCI