Şu acımasız, hayatta yaşadıkca,

duygularım,törpülenip köreliyor.

Hayat sanki bir çuvalın içine koyuyor.

Ağzı sıkıca bağlanmış kör düğüm,

Özgürlüğümü gasp edercesine.

Çuvalın, içinde çırpınıp geriliyorum,

Çoval çapından başka genişlemiyor,

Daralıp boğulacak gibi oluyorum,

Ne zaman biraz hava almak istesem,

Bir dar sokağın içine giriyorum,

Omuzlarımı yana düşürüp yürüyorum,

Sokağın hiç çıkışı yok,

Dönüşüne duvar örülmüşcesine.

Duvarları üzerime yıkılacak Sanıyorum,

Geriye dönsem olmaz bir ümüt ışığı görünür diye,

Bile bile çıkmaza doğru durmadan yürüyorum,

Ayaklarım bileklerinden kırılırcasına,

İçinde bulunduğum dar sokağa,

Hiç bir pecere açılmıyor,

Duvarları buz gibi soğuğu içime işliyor,

Kanım donup vucudum titriyor,

Üşüyorum kimse beni görmüyor,

Bakan gözler kör olmuşcasına.

Bildiğim sokağa pencereler açılır,

İnsanlar, kapısının önünde oturur

Geçen insanlara selam verilir,

Sokakda çocuklar oyun oynar,

Sokağa neşe huzur gelir,

Sevgi yüzlerden taşarcasına.

Şehirlerde kalabalık içinde yalnızlığımdan,

Kimsenin kimseyi tanımamasından,

Selamsız geçen yüzlerden korkuyorum,

Artık betonlardan ürküyorum,

Sokağı sokak gibi sıcacık düşlüyorum,

Ama sadece düşlerimde kalıyor,

O huzurlu toprak kokan sokaklar,

Huzura hasret kalmışcasına.

Almanya

Ali-Şahin(Elbistanlı)