Online Üye
Online Ziyaretçi
Vurulmuşsun ay karanlığında
Bir kayanın kucağına yaslanırsın
Kanın damladığı taş ağlar.
Yalanlar gülerek sarar yaranı
Yağmur şefkatle saçlarını okşar
Suskunluğun elleri yüreğindedir.
Sokakları kapıları dolaşır rüzgar
Beklenmedik haberle gelir mi?...
Çok değildi oysa bir gülümseme yeterdi.
Yasaklıdır şehir gidemezsin, kaldırımlar acı yüklü!...
Oldukça kalabalık, gölgelerimiz dökülmüş yollara
Dünleri yaşarken, bu günü yürüyemezsin.
Dudaklarına yoksulluğun sesi değmiş insanlarız
Güvendikçe kendimizi ararız olmadığımız yerlerde
Kapısı açılmayan evler yaparız, nedensiz yıkılan evler...
Bir avuç sevgiyle bir ömrü bekleyen
Elleri gökyüzünde umut arayanlarız
Belki bugün belki yarın... sevgiye koşan yoksunlarız.
Zeki KIRHAN