Sev de gül diyerek basmıştık sevdayı bağrımıza
Nazara mı geldik ne oldu bize böyle
Yıkılmaz dediğimiz yüce dağları yıktık
Kuruttuk kocaman çınarları kökünden
Ne sözler vermiştik bir çırpıda birer birer unuttuk
Her vedada unut beni unut diyorsun!
Bundan böyle seni unutup şişelerle sırdaş olacağım
Şerefine kaldırdığım her kadehte
Seninle sensiz yaşamaya alışacağım…
Bu ne ilk ne de son olacak
Hatırlamıyorum kaç kez elveda dedim
Her hoşça kal’dan sonra yine sana döndüm
Ama bu kez tamam bıçak kemiğe dayandı
Her sırtını döndüğünde küçük de olsa umudum vardı hala
Çünkü vazgeçilmezim ahretliğimdin
Oysa şimdi dünya ahret acımsın
Her vedada unut beni unut diyorsun!
Bundan böyle seni unutup şişelerle sırdaş olacağım
Şerefine kaldırdığım her kadehte
Seninle sensiz yaşamaya alışacağım…
Unutmayı aklıma koydum, bak yazamıyorum bile
Vedanın ardından ne denir onu da bilmiyorum
Az çok huyunu suyunu bilirim
Temennim mutlu ol, yaş damlamasın gözlerinden
Acılar senden ırak olsun çalmasın bir daha kapını
Hayat anılarla dolu bir an bile beni hatırlatmasın
Unutmayı diline dolamışsın şarkıların nakaratları gibi
Her vedada unut beni unut diyorsun!
Bundan böyle seni unutup şişelerle sırdaş olacağım
Şerefine kaldırdığım her kadehte
Seninle sensiz yaşamaya alışacağım…
Düşe kalka yürüsem de hep dik durdum hayatta
Eğer düşersem bir daha eminim kalkamayacağım ayağa
Kim bilir belki ellerini uzatacaksın yine ellerime
Ancak bu kez ben uzatmayacağım ellerimi ellerine
Farkında değildin sen gözbebeğimdin
Kendimden bile gizlediğim yüreğimin en derinindeydin
Unut dedin ya sözünü tutacağım varsın sensiz bilsin
yüreğimi aklım!
Bundan böyle seni unutup şişelerle sırdaş olacağım
Şerefine kaldırdığım her kadehte
Seninle sensiz yaşamaya alışacağım…
Mustafa KARAAHMETOĞLU
15.07.2015
