Yazma Basardı !
Üsküdar’ daki evimizde kiracımızdı; Sevinç abla.
Biri kız diğeri oğlan iki çocuğuyla yaşardı…
Denizciydi kocası, gelmezdi aylarca; çok hoştu Sevinç abla, su yeşili gözleri hep aklımda;
arada su damlası süzülürdü yanağından, boyalı ellerinle silerdi, ben üzülmesin diye
yanından kaçardım… Tan doğmadan uyanırdı, geçerdi tezgahının başına. Yanık türküler
tuttururdu yalnızlığına, o güzel sesi güzel türküleri hala kulaklarımda. Armut ağacının
gölgesine kurmuştu tazgahını, yazma basardı, kiraz ağacından kalıbıyla… Boyum da
yetişmezdi çıkardım taş duvara ,oyun oynamazdım hep Sevinç ablayı seyrederdim.
Renk
renk yazmalara bakardım, bahar bahar çiçekleri bastıktan sonra, ipe sererdi, bırakırdı
kurumaya. Bahçemiz sergi salonuna dönerdi adeta… Ben çok mutlu olurdum kare kare
desenlere hayrandım. Mor çiçekli mor menekşe desenine benim derdim benim. Tamam Oya
senin mor menekşeli yazma derdi, hep gülerdi, ağlarken de gülerdi…
Çok güzeldi Sevinç abla, hayrandım ben ona, hep gülen gözleri de vardı… Bahçeye iner
inmez soluğu yanında alırdım, kızmazdı hiç bana ellemezdim boyalarını…
Öyle üzülürdüm ki Sevinç ablaya postacı geldiği zaman, çok ağlardı, bir gün hıçkıra hıçkıra
ağlıyordu ..!
Küçüktüm de bir şey yapamazdım, ifadem yetmezdi ki, Yılmaz amca hep
OKYANUSLARDA!
Oya Gedik
Üsküdar..
Unutulmayanlar..
(
Yazma Basardı ! başlıklı yazı
Oya GEDİK tarafından
15.11.2009 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
