Şiir Benim Sanal Paramdır...
.
Edebiyat aşkım, daha doğrusu kalem kağıt aşkıyla başlıyor. İlk okul dönemlerimde ilk şiirimi paslı bir çiviyle toprağa yazmıştım. Arkadaşım Adil'in alaycı sözleri belkide hala kalemi kağıdı edebiyatı sevmeme nedendir. Çocuklar çok hassatır aslında ,tepine tepine ağladığım gözlerimin önünde.Yılmadım yıldıramadı o alaycı sözleri, çocuktum, çocuktu sevgili Adil arkadaşım.İzini kaybettim , evimizde kiracımız dı o dönemler.İsterim okusun bir kaç kırıntılarımı, gülümseyecektir bana eminim...
Yirmili yaşlardaydım, çocuklarımın liseli yıllardaydı,bütçemizin de zor yılları.Ancak evimin ve çocuklarımın masraflarına yetebiliyorduk.Bir de kira ödüyorduk en önemlisi evimiz varken, beş yıl süren mahkemesiyle düşündüğümde korkunç bir durummuş.Gençliğimizin gücüyle mi diye sorar oluyorum hep kendime...
Hediye vermeyi çok sevdiğim gibi aldığım zaman da çok mutlu olan bir insanım. Özellikle yaş günlerinde yakınlarımın ve dostlarımın gönlünü minik hediyelerimle mutlu etmek özelimdir. Ressam arkadaşım Nilgün'ün yaş günü gelip çatmıştı, uykularım kaçıyordu ne alabilirim düşüncesinden, alışkanlıklarımdan asla vazgeçmeyen bir oğlak burcu olunca, çözüm üretmeye başladım, yeter ki iste çözülmeyecek problem yok ki; Yüce Rabbim akıl vermiş bizlere aklını kullan ve arkadaşına mahcup olma Oya demeye başladım. Gece el ayak çekildikten sonra bende masama çekildim, o dönemler net yoktu ki, sürekli yazıyordum ''sevda çiçekleri hanımeliler' başlıklı şiirimi yazıp bitirdiğim geceydi. Birden aklıma Nilgün arkadaşıma şiir yazmak düşüncesi sinyali verdi bana içimden bir ses.Dosya kağıdına, Nilgün diye başlık attım, öyle heyecanlandım ki, gözlerim ağlamaya başladı şiiri bitirdim.zarfa koydum,sürekli açıp okuyorum ve sessiz sessiz ağlıyorum evde herkes uykuda..
Sabahı zor yaptım acaba ayıp olur mu..?'' Şiir hediye etmem, ah keşke bütçem iyi olsaydı diye de bir yandan düşünüyordum..Saatler yaklaştı, evet Nilgün 'ün evindeyim, elimde ne bir çiçek ne bir hediye de yok ki içim daralıyor, mutfağa yardıma diye gittim, ve usulca mutfağa bıraktım..Masadayız,arkadaşım mutfağa bir şey almaya gitti, Oya cımmmmm ya sen , nasıl ağlıyor ve ben nasıl ağlıyorum, neyse of ...O günden sonra Şiirlerim sanal param oldu ,tabi ki hediyelerimin yanında ayrıca.bir tek şey içimi acıtıyor şiirimi çerçevesiz vermek zorunda oluşum, ah şu parasızlık var ya, icatlar da yaratıyor, güzel yanları da bu aslında...
Oya Gedik
Anılarımdan bir demetti
Acıbadem yıllarımdan
.
(
Şiir Benim Sanal Paramdır... başlıklı yazı
Oya GEDİK tarafından
28.01.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
