Sen Kaldın
Ayaklarımın otobüs basamaklarıyla birleştiği garlarda
Hep bir yitirilmişlik olmuştur ardımda
O yüzden ben sinemde sakladığım bütün ümitlerimi
Bit pazarında eski bir tezgahta bıraktım
Şimdilerde bıkkın bir ruhun yorgun bedeniyim sadece
Duygularım çekilmiş
Hislerim hiç olmuş
Bütün yaşamışlıklarım kefensiz yatıyor
Mazim ile beraber
Sahipsiz mezarlıklarda
Kafamı gömdüm karanlığın edasına
Yanlızca kızıl kıyametler üretiyor aklım
Rüyalarım bile yitirmiş iyi niyet şevkini
Her defasında kâbüslarla uyandırıyor gözlerimi
Hafızamda tek taze kalan
Otobüste uyur gibi iken
Muavin çocuğun varmı yanında gelmeyen diye çıkan narin sesi
Birde sen kaldın hep gönlümün köşkünde
Gözlerini yüreğime bağladığım
Gül yüzlü kadın
Sen kaldın nadirde olsa kısa kurduğum güzel düşlerimde
Elle ele gezen aşkıklara her defasında dalan gözlerimde
M,Kılıçel
(
Sen Kaldın başlıklı yazı
M.Kılıçel tarafından
15.08.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
