Zor nefes alıyorum.
Sakın üstüme gelmeyin bu aralar,
Gözlerim bir mavi sonsuzluğu aralar,
Ölümü görmede şafak,
Gölgem bana bile yetmiyor,
Ara ara nefesim kesiliyor,
Zor nefes almada hayatım,
Birde kalkmış yağmur yağıyor,
Beni zaten bu anilikler yoruyor.
Artık kendime bile yetemiyorum.
Kuruyup çöle dönüyorum.
Elvedayı çok görmesin mavilikler.
Ben gidiyorum...
EMRE KARA