Gizlice derinden bir ah çekerek,

Yastýðýn yüzüne yaþlar dökerek,

Her sabah, her akþam yola çýkarak

Bekliyorum gelmeyecek trenleri.

Yazýn bile poyraz eser gönlümde,

Çelik bile olsa erir hüznümde,

En umarsýz en umutsuz günümde

Bekliyorum gelmeyecek trenleri.

Ruhum hep garptadýr bedenim þarkta,

Öyle melül, mahzun yürürken Çark’ta,

Her gün eylenirken Yenikent Park’ta

Bekliyorum gelmeyecek trenleri.

Ara vermeksizin geceli- günlü

Ýdamlýk bir mahkum gibi hüzünlü,

Bekliyorum gelmeyecek trenleri.

Güneþi görmeyen bu dar sokakta,

Bazen bir limanda, bazen durakta

Bekliyorum gelmeyecek trenleri.

Aralýk 2012 Adapazarý

Muhammet AVCI