Her þeyi unutucam gibi geliyor ona sarýlsam tekrar. Salýnsam o cennet bahçelerinde sallanmasam cehennem çukurlarýnda keþke. Yakýyo her þey hiç istemediðim kadar. Büyüyen yangýný gözyaþlarým mý söndürecek ? Yetersiz kalýyo be herþey gibi. Sadece uzanmak istiyordum bi gün batýmýnda , yýldýzsýz gökyüzünde seni görmek istiyordum.  Karanlýk geceler hiç bitmeyecek galiba güneþin hiç doðmadýðý gibi . Günler gecenin karanlýðýnda kaybolurken yolunu kaybeden küçük bi çocuk misali , çaresiz etrafýma bakýyorum. Tanýdýk yüzler arýyorum bu yabancý sokaklarda ama kime güvenebilirim ki herkes sahte yüzlerini bana gösterirken. Seni görmek istiyorum son bir defa , bu gözler hiç uyuyamadýðý kadar özlem duyuyor. Bitiremiyorum herþey seni anlatýrken unutamýyorum be. Hayalleriminde sonuna geldim yavaþ yavaþ ölen ruhum gibi. Sende kendimi buldum ben . Senle beraber kendimide kaybediyorum her gidiþinde. Yavaþ yavaþ uzaklaþýyo bu çocuk herþeyden herkesden... Ne kadar mesafeler uzadýysa uzasýn bitek sana bu kadar yakýn hissediyorum. Dokunamýyorum ne saçma . Hissediyorum varlýðýný ama dokunamýyorum . Ama yokluðun yalnýz býrakmýyor her gece dokunduðu gibi duygularýma. Gölgelerin yalnýz býrakmýyor her ýþýðýmý kapatana kadar.  Gözyaþlarýmýn büyüttüðü bu yangýnda her gece buz kesiyo. Serap gösteren bir çöl gibi geliyor hayat. Herþey hayal gibi sonu gözükmeyen. Aralýk kapýlar kapanmýyor bi türlü araya umutlar hayaller sýkýþmýþ. Anlayamýyorum bu yaðmurda nasýl sönmez bu yangýn ? Ne zaman yanmýyacak bu hayallerimde büyüttüðüm cennet bahçeleri , ne zaman yakmýyacak bu umutlarýmla yürüttüðüm donuk düþlerim…