Bir Çayist Masalı
Semaverin iltifatından başı dönünce demliğin.
Ortağı olmuş ateşle su bir tatlı yarenliğin.
Çözülmüş asalet ile zarafet,
Renk vermiş suya.
Dalmış cümle olumsuzluklar uyanılmaz uykuya.
Yeri yok bu kaşanade çirkinliğin ,kemliğin.
Su,
Nefes nefes tebdil eyler de asudeliğe.
Sanki su vermek gibidir albenisi çeliğe.
Kor,
Suya özlemini anlatırken yalın.
Açılır yakası gün görmemiş som masalın.
Geçer kendinden bu masalı duyan gören.
Ayrıcalıktır dinlemek has masalı ince belliden.
Bir ferhunde demden artakalan an.
Rüya değil bu güzellik yaşanır ayan.
Olur onun gölgesinde Fizan da gülistan.
Sor onu kuruyan dudaklardan,
İmbikten geçmiş efsaneyken zaman.
Semaver,demlik ateş.
Ateş su dudak…
Füsunlu bakışlarda buğu buğu özlem.
Bize yeter dünyalık olarak,
Bir isli demlik, bir kaşık , bir bardak
Daha çok masalımız var, dinleyecek anlatacak.
Ankara,19.11.2009 İ.K
(
Bir Çayist Masalı başlıklı yazı
İbrahim Kilik tarafından
19.11.2009 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
