Fani Dünya’dan NEBAHAT diye masum bir KUL geçti…
Evliliğimiz boyunca hanemize nurlar saçtı..
O’nu çok seveyim diye beni ardına bıraktı;
ALLAH’ına kavuşmanın vakti gelmişse neyleyim…
ALLAH’a çok yalvarmıştım,ARDA KOYMA !.diye beni,
Ellisekizinci yılda karayere verdik SEN’i !. (*)
Ancak budur benim için gidişinin acı yanı…
Yalvarışım YÜCE KAT’ından dönmüş ise neyleyim..
Yıllarca hep AYRANCI’lı güzelim,sevgilim derken,
Almasın SEN’i RABB’bımız bizim elimizden erken
Gözyaşlarımla ALLAH’a böyle dualar ederken;
LEVH-İ MAHFUZ’da yazılan bozulmaz ise neyleyim…
RABB’bül ÂLEM’den niyazım SEN’i Cennetine alsın..
Kavuşanadek beni de aşkınla kavursun,yaksın !..
Nurlu hayalin gözümde,beynimde çakılı kalsın…
YARATAN’ım SEN’i benden çok sevmiş ise neyleyim…
Hükmü böyleymiş MEVLÂ’nın,giden bigün geri gelmez..
KUL’a bir ömür biçilmiş,hiçbir kul Vade’yi bilmez.
Anlamağa çalışsak ta akıl,iz’an fayda etmez;
HÜKMULLAH’ın Hikmetinden sorulmaz ise neyleyim..
Takdir O’nun,Hüküm O’nun,haşâ isyan mı eyleyim ?..
Yatağa çakmadı SEN’i..Emrine şükür eyleyim..
Küçücük bir hakkım varsa hakkımı helâl eyleyim;
Neyleyim GÜL’üm SEN yoksun!..SEN’siz hayatı neyleyim !..
Ölüm mukadder ,AMENNA..Gün olur da alışırsın..
Cemalettin sen de bigün Fanilere karışırsın..
ALLAH bilir,çok ta sürmez..NEBUŞ’una kavuşursun;
Nerde,nasıl ve ne zaman bilinmez ise neyleyim…
Mehmet Cemalettin Bayhan-ERDEK- 26.08.2015
(*) ANKARA / KIZILAY’da 21-26.08.1957 sözleşmiştik.)