Tan Vaktinde Hüzün: BÖLÜM 3

Sabah ezaný ile Hacý Emin Efendi uyanýr,  Nasibe Haným da ikisi de abdestlerini alýr namazlarýný kýlarlar.

Nasibe haným sorar:’’ Hacý Efendi bahçeye gidecek misin?’’  Hacý Emin Efendi:’’ Gideceðim ama Ali’nin uyanmasýný bekleyeceðim:’’ demiþ. Bu arada inekler koyunlar yavrularýný emzirdikten sonra otlamak için çobanýn bulunduðu hayvan toplanma yerine götürür.  Nasibe Haným hayvanlarý katýp geldikten sonra kahvaltýlýk hazýrlamaya baþlar.

  Hacý Emin Efendi de evin önündeki çiçekleri çapalar, bakýmýný yapar, yabancý otlarý ayýklar. O arada Ayþenur uyanýr Ali’yi kaldýrýr ve birlikte çeþmede ellerini yüzlerini yýkarlar. Ali hiç ses çýkarmaz.

 Dedesi Ali’nin kalktýðýný görünce bahçeden çýkar elini yýkar ve ‘tosunum’ diye Ali’ye sarýlýr baþýný okþar sofraya otururlar. Kahvaltý bitince herkes duasýný eder Hacý Emin Efendi:’’ Hadi oðlum bugün seninle bahçeye gideceðiz, bak sana ne anlatacaðým.’’  der. Ali meraklanýr:’’ Dede ne anlatacaksýn?’’  diye sorar dedesi de bahçede anlatacaðýný söyler. Ayþenur’un da babaannesine yardým etmesini söyler.

Fakat içinden o kadar kahrolur ki iki yetim yavrunun tam da anne ve babasýna muhtaç olduklarý bir zamanda anne ve babasýný kaybetmelerine mi üzülsün; yoksa genç yaþta hem evladýný hem gelinini kaybettiðine mi üzülsün?  Ýçindeki acýyý tevekkül ederek içinde dindirmeye çalýþýyordu.

Ali dedesi ile bahçenin yolunu tutar sapanýný da yanýna alýr.  Bahçede Ali meyveleri görünce dedesine sorar:’’ Dede, bunlarý sen mi yetiþtiriyorsun?’’ dedesi gülümseyerek:’’ evet,  harika çok güzeller!’’ diye sevinir. Hacý Emin Efendi Ali’nin dünkü duygusallýðý üzerin den attýðýný görünce içi biraz rahatlar.

Ali sapanla kuþ avlamak için uðraþýrken Hacý Emin Efendi de bahçedeki meyveleri sulama iþini yapar.

Yorulunca güzel büyük bir ceviz aðacýnýn altýna oturur Ali’yi yanýna çaðýrýr. Bu arada Ali:’’ Dede sen bana bir þey anlatacaktýn hadi anlat:’’ der. Dedesi:’’ Ben de seni bunun için çaðýrdým Ali’m.’’ der.

Ali dedesini dinlemeye baþlar.

‘’Bak þu bahçedeki fidanlara, aðaçlara, meyvelere bir bak ne görüyorsun Ali?’’ etrafýna bakar ve :’’ Senin gördüklerini görüyorum:’’ der.   Dedesi güler:’’Peki ben farklý görüyorum. Ben sana bunu bir baþka yolla anlatacaðým. Git en güzel hangi aðacý seversen onun meyvesinden bana getir ve bir de en güzelinden çubuk getir.’’

Ali bahçeye girer dolaþýr gözüne dalda al al duran elmalar takýlýr. Güzellerinden üç tane elma koparýr kendine çubuk arar dolaþýr arkýn kenarýnda bulunun kuþburunu aðacýnýn  bir sürgün fidanýný  keser.  Bu çok düzgün ve güzel diyerek sevinerek dedesinin yanýna gider.

Ali hala bir þey anlamadýðýndan dedesinin ne yapacaðýný merak eder

Dedesi sordu:’’ Neden bu çubukla bu elmalarý getirdin?  Bahçede bir sürü çeþit vardý.’’

Ali:’’ Elmalar hem büyük hem de çok güzel, çubuksa çok düzgün ev güzeldi.’’

 Hacý Emin Efendi manevi bir üslupla baþladý anlatmaya:’’ Ali oðlum Allah da en sevdiði güzel kullarýný yanýna almak ister sen annen ve baban için hep üzülüyorsun.  Senin annen ve baban bir teröre kurban gitmiþ olsalar da onlar çok dürüst imanlý ve güzellerdi. Allah onlarý sevdiði için yanýna aldý. Allah zalimleri sevmez. Suçsuz insanlarý öldürenler katillikle suçlanýr.’’ 

‘’Biz sevinmeliyiz. Onlar senin annen ve baban ama benim de canlarým evlatlarým. Ben Onur’umu nasýl büyüttüm, ben bilirim içimdeki sevgisini. Gelinim Hacer’i de çocukluðundan tanýyorum Allah onlardan razý olsunlar.    Sen nasýl ki gittin elma güzel diye kopardýn ve en güzel çubuk benim olsun dedinse,  bu kuþburnuyu kestinse Allah da onlarý seviyormuþ ki yanýna almýþ. Biz onlara hep dua edeceðiz.   Bundan sonra sen hemi benim Ali’m hem de Onur’umsun.   Artýk babanýn yerini sen alacaksýn,  okuyup bizlere de sen bakacaksýn ve devletimize milletimize yayarlý olacaksýn.  Sen büyük adam olacaksýn Ali’m unutma sen bir þehit oðlusun.’’

Ali dedesinin anlattýklarý ile biraz teselli olmuþ gibi gözükse de çokta bir þey anlamamýþtý.

 Dedesi Ali’ye:’’  Seni istersen okullar açýlmadan bir aylýðýna Ayþenur’la Ankara’ya dayýnlara tatile yollarým.’’ Der demez Ali sevinçten çýldýrmýþtý.

Ali çok sevinmiþti:’’ Ciddi misin dede?’’ diyerek teyit ettikten sonra sevinçle heyecanlanýr sapanýný kaptýðý gibi zýplayarak kuþ avlamaya gider.

 Dedesi Ali’nin sevindiðini görünce içi biraz olsun rahatlamýþtýr.  Yine içinde tevekkül ederek tefekküre dalmýþ bir sesle birlikte kendine gelmiþtir. Ali:’’  Dede vurdum vurdum.’’ diye baðýrýr.  Ali sonunda dut aðaçlarýna konan bir sürü sýðýrcýk kuþundan bir tane vurmuþtu ve ilk kuþ vurmasý olduðu için çok sevinmiþ ve baðýrmýþtý koþa koþa dedesinin yanýna gelir dedesi:’’  Aferin sana güzel niþan almýþsýn.’’  Der

‘’Bugün biraz yorgunum hadi eve gidelim’’ Hacý Emin Efendi ve Ali vurduðu kuþun heyecaný ile dedesinin elinden tutar eve dönerler.

BEKÝR AKBULUT (ÝHLASÝ)

27.10.2015