Kalbim çöldü;

Kalbi çöl olanlardandým...

Hissiz duygusuz herifin tekiydim ve

Elimden tutaným yoktu...

Sadece sabrediyordum veya

Sabrediyormuþ gibi yapýyordum...

Kalpsizdim bildiðin Þeydam!

Duygular hisler birer aðaçsa,

Benim kalbim kurak,

Yüzyýllardýr yaðmur görmeyen bir çöldü iþte...

Çölün hayvanlarý bile terk etmiþti,

Kalpteki çölümü!

Beslemediðin hayvanlar bile,

Terk edermiþ insaný...

Sonra sen çýktýn kalbimin karþýsýna,

Güneþten bunalmýþ kalbime gölge oldun

Çöl olan kalbime,

Duygu aðaçlarý sevgi fidanlarý diktin...

Ve benim sararmýþ benzime renk geldi

Yeniden sevmeye baþladým

Aþký merhameti yeniden hissettim!

Sen;

Kalp çölümün yüzyýllýk hasretini gideren

Hayat veren yaðmurumsun!