F e l e k hançerini, yıllarca önce, Bağrıma sapladı, söndü yıldızım.
Yaşam bitti sandım,ölüm görünce
Dayanmak gerekli ağlama kızım!
Gönül kuşun,yuvasından uçunca,
H a y a t ı n yarısı, askı da kalır.
Ölüm y ü r e ğ i n e, yara açınca
İnsan çare için , Rab'ba yalvarır.
Başına gelince,b ü y ü k felâket,
A c ı l a r bağrını, deler de geçer.
Yakanı bırakmaz, türlü helâket
Bedeninle birlik,ruhlar da göçer.
Avunmak istersen,gözlerin dolar,
Dağı,taşı a ş a n, coşkun sel olur.
Teselli yerini, k a y g ı l a r sarar
R ü y a l a r ı n,dahi,onunla kalır.
Gecenin zifiri k a r a n l ı ğ ı n da,
Nefesini duymak, istersin amma .
Ç i l e n i n, acının , çelik ağında
Dost sözleri ,kalbe olamaz yama.
Y ü r e ğ i n d e yangı,dilinde adı,
T e s p i h t a n e l e r i gibi dizilir.
Sanır ki, t u t u n a c a k kalmadı
R u h ç a bile, e z i m ezim ezilir.
Saray olsa e v i n, s ı k a r ruhunu,
E ş y a a c ı v e r e n , birer hatıra.
Seçemez olursun, k e p e k l e unu.
G ö z ü n d e ki yeşil,döner bozkıra.
Kuvvetli ol k ı z ı m, topla kendini,
İki yetim şimdi s e n i n güvencin.
Kimse getiremez, k o y u p gideni
Tutulamaz a r t ı k, uçtu güvercin.
Senelerce a k s a, gözlerinden yaş,
Ne, göl oluşturur, ne de bir ırmak.
Yaşam devamlıdır,doymak ister baş
Y a v r u m en iyisi, sabırlı olmak.
Y a l ı n ı z değilsin, iki kızın var,
Yaşarken zorlanır, yalnız kalanlar.
Sana diyeceğim,s ö z ü m bu kadar
Ç i ç e k'ler solmasın ağlama kızım.
..............................................Damat Aytekin'in ölümü dolaysıyla......28/ 10/ 1997................................................
