Online Üye
Online Ziyaretçi
belki tutabilirdin ellerimden
ne bileyim
bir kez omzuma yaslayıp başını
ağlayabilirdin
kurtulurdun dertlerinden
ne de uzakta kaldı sevilenler
ne kadar yakınmış ölüm
tuttum tutamadığım yerinden
tutarsız ümitlerimin
tutsağı oldum yeniden
özledim o en saf hallerimi
çocukluğumu
hatırlayamadığım duygularla savururken rüzgara
kaderim
o umursamazlığımı
özledim ben çok derinden
uzattım elimi
ve tutundum sandığım karanlıkta kayboldu bakışlarım
ve tüm ürkekliğiyle sapa sardı korku koltuk altlarımı
korkar oldum geceden
sesi duyulursa sanki öleceğim hissettiğim sesler
kulağımda çınlıyorken
böyle bir kahpe gecede
durdurmak istiyorum zamanı
yaşadığımı da bilmeden
yaşamak geliyor içimden
ve geceyi sesiyle bölen
yanımda olmasını istediğim
sadece ve sadece
çocukluğum ve sen...
annem babam... AİLEM