Sesleri değil sessizliği susturun
Serin bir uyku döşeyin göz kapaklarıma
Geceyi saymaktan vazgeçsin saat
Akreple yelkovanı ayırın

Hırçın rüzgar zorlamasın artık damlaları
Yağmur pencereme isterse vursun
Sancısız doğsun goncalar
Ufuğun gözlerini kan bürümesin
Çoktan ölmüş yıldızların selamını
Taşımasın karanlık
Şu kader denen yazıyı silin artık

Her dem değil arada bir
Leylak mevsimi,gün dönümüne dair 
Elinden eteğinden öpülen cevahir 
Yittin de bu sokaklarda 
Aramadım seni ,koşmadım ardın sıra 
Şimdi ise ölesim gelir

Geldim yine aynı yere
Bekliyorum gelmeyeceğini bile bile 
Ankara Kızılay eski Gima karşısı 
Güven parkta,oturmuşum yalnız bir banka
Gözlerini unutmadım
Sözlerin ise aklımda..

Kış bastırınca bacaları tüterdi gecekonduların
Ne pişirirdi ne yerdi insanlar kimse bilmezdi 
Abiler ablalar bizim için sokaklarda ölürdü
Barut kokardı oynadığımız parklar
Silah seslerinden bölünürdü uykularımız
Rüyalarımızı çizerdik resim defterlerine
Rengarek boyalarla herkes elele tutuşun isterdik
Abiler ablalar
Çocuklar sizin için ölüyoruz derdi
Oysa
Ne kadar ağladığımızı bilmezlerdi

Adam olmaya masal kitaplarından başlardık  
Kar yağarken dışarda 
Defterlerimize kırmızı lalelerden kenar süsü yapardık 
Bahar okul bahçesinde ki tek akasya ağacına gelirdi
Bedenlerimizden büyük umutlarımız
Tüm geceleri çıkartacak kadar hayallerimiz 
Herkese yetecek kadar sevgisiz
Ayaklarımızda yırtık lastik çizmemiz
Üstümüzde yıl aldıkça küçülen ceketlerimiz   
Yüreklerimiz,tertemiz yüreklerimiz vardı
Muratların eksoz dumanında okuldan eve yürürken
Öylesine inanmıştık ki
Gökkuşağında altından 
İlk biz geçecektik ilk  kez biz   


Yaralı bir kuş gibi
Sığındığım şu saçak altı 
Hayali eski bir hikaye
Derme çatma bir kulübe sanki
Tüm şarkılar tatsız tuzsuz
Ağlayan kemanda şu bende ki his

Otobüse bindim gelmeden önce
Kuğulu parkta biraz dolaştım
Kurtuluş parkının yanından geçtim sezsizce
Ankara kalesini saat kulesini
Cebeci istasyonunu aradım
Hepsi kayıptı sen gibi
Hepsi değişmişti ben gibi 

Hatıralarda vefa
Hatırlarda dostluk
Hatıralarda aşk
Ne oldu ne geçti de biz
Herşeyle beraber vicdanımızı da yitirdik
İyi amcalar öldükten sonra değişti düzen
Çocuklar affedin bizi
Biz sizler için ölemedik

Hiç eğilmedik hayatta yalanına
İnanmayın çocuklar
Bu seferde yerimize ölün diye sizleri seçtik

Affedin çocuklar bizi
Bizler sanırım şımarık büyüdük.

Sesleri değil sessizliği susturun
Serin bir uyku döşeyin gözkapaklarıma
Sevgiliye
Geldi bekledi gitti
Çocuklara korktu deyin




Ümit Seyhan








( Sezsizliği Susturun başlıklı yazı Ümit Seyhan tarafından 2.12.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu