Kafamdaki dertleri hep içime ata ata kimseden korkmayan ama kendinden korkacak kadar huzunlu bir adam yaratmýþým farkýnda olmadan. Kimseyle anlasamayan kýl bir adam misali kendime bile küsmüþüm. Artýk nasýl oldu  ne zaman oldu bilemiyorum. Bütün gün yorganin altýna girip yatýcak kadar üþengeç bir insan olmuþum. Bunlar hep birer birer yavaþ yavaþ gözlerimin önünde olmuþ ve ben farkýnda bile olmamiþim. Hep derdi babam senden adam olmaz diye bende hüzünlenir oturur bir köþeye aðlardim sessizce. Hayatimda yapmadiðim þeylerden dolayý hep insanlar beni kotü bildi. Varsýn bilsinler. Artik aliþtim. Her þeye ramen ben ayakta kaldým. Babamýn senden adam olmaz demesine ramen bana miras olarak birakacaði o soyadina bir leke getirtmedim. Okuyup büyük adam olamadim belki ama benden üstün insanlarada kendimi ezdirmedim. Param yoktu mesela benim öyle süslu püslü kiyafetler hiç giyemedim . Sanayiden çikinca üstümdeki yaðli tulumla bankta yattiðim günler gelir aklima. O zaman bile kimseden bir yardim beklemedim. Her zaman da ekmeðimin yarýsýný bölüþtüm. Dostumun arkasýný hep kolladým kötü gününde her zaman yaninda oldum ama asla önüne geçmedim. Ve günün birinde bir kiza aþik oldum. Ondan hiç vazgeçmedim. Bir kere olsun baþkasina bakmadim. Defalarca pencereye çikar diye sabahlara kadar soðukta bekledim. Bir kez olsun sevgimden süphe etmedim. Çok kýskandým çok sakýndým. Ama el oglu geldi onuda aldý benden. Allah sahibine baðiþlasin dedim boynumu eydim. Ben bu hayatta çok þey yaþadim çok þey öðrendim. Bunlar hataysa ben hatalarýmla mutluyum. Baþim hala dik ve hala vazgecmedim.