Adam...
Oturduğu yerden kalktı
Etrafına şöyle bir şevksiz baktı
Yüzüne yansıyan hüzün ne kadar aşikârdı
Sanki yalnızdı, umutları solmuş olan mahzundu
Ukdeleri hangi yılların arkasında kalmıştı, geçen zaman acımasızdı
Hesaplanamayan bir akıl ve tedbirsiz tavır, sevgi ve muhabbeti azaltmıştı
Küçük akıl sahipleri gibi an a sığınmalar, onun için yaşamalar ayyuka çıkmıştı
Mustafa Cilasun
