şimdi ellerimde kalan ;
        sadece kurumuş bir yaprak 
        dokunsam dağılacak  
        dokunmayıp bıraksam ellerimden
        un ufak edecek başkaları ;
        yeşermiş yaprakların yatağından çıkan ayaklarıyla..
 
        yetim kalan bir öykünün feryadı bu
        ve yalnızlığın
        en amansız çığlığı..
  
        sağır bir yürek asılı kaldı şimdi 
        giderken ayak izini bıraktığın yollarda
        hangi yıllarda sevmiştin sahi beni
        hangi yüzyılda
        milattan önce de var mıydı ki numaralı takvim yaprakları
        hani öle öle saydığım , gidişinin şafağını..
        

        ve mısralar kan ağlıyor şimdi
        adının geçtiği cümleler intiharın eşiğinde 
        hiç bir paragraf başlamıyor olmadan ismin
        harfler birer birer asıyor kendini yokluğuna
        sen gittiğinde bu yana
        örtüldü yüreğim karlarla..
        
        yüreğimde sönen sigara izmaritleri yokluğunun izleriydi belki
        ve üzerime sinen dumanlar
        yokluğunun kokusuydu bir nevi..

        Çirkin..