Zamaný geldiðinde, dur durak dinlemeyen, yoðun ve sýrnaþýk mýsralar zapt eder geceyi. Bir þairin en periþan hallerinden kurtuluþudur bu açlýk durumu. Günlerdir süren bir kalem tutukluðunun ardýndan, ilaç gibidir. Can katar boþ kaðýtlara. Kaný çekilmeye yüz tutmuþ duygularý kamçýlar, yürekleri ýsýtýr. 

  Þiir aþktan da öte bir tutkudur. Haykýrmaktýr maddenin özünde saklý olanlarý. Manaya bir beden çizmektir. 

   Sövmektir bazen, en süslü kelimelerle. Sövüp de rahatlamak ve gerisini artýk okuyan, dinleyen düþünsün bencilliðidir.

   Duygulanýmýn çok eþliliði ve paylaþýmýdýr. Kendini, kendinden baþkalarýyla aldatmaktýr defalarca ve sen sunarken duyduðun hazzý çoktan unutup gitmiþken. 

   Þiir þiire dost olamaz. Þiirde tek dostluk, mýsralar arasýnda olandýr. Her yaþanan olay birbirinden ve her hissedilen duygu bir öncekinden farklý olduðu gibi, þiirler de bambaþka ve apayrýdýr. Bir topluluk içerisinde ve tek bir baþlýk altýnda düþünülemez. Þiire yakýþan kendine özgülük ve de özgürlüktür.