Kendimiz aç iken elin açýný,

Yýllarca doyurmak zorunda kaldýk!

Çoðu zaman okþayarak saçýný,

Sofraya buyurmak zorunda kaldýk!

Öyle müstahkem ki üs mevzileri,

Elimizle yaptýk bu tevzileri,

Hatýr belasýna bu dürzüleri,

Kollayýp, kayýrmak zorunda kaldýk.

Deliliðin sýrrý incedir ince,

Kalkýnca vicdaným cüzdaný linçe,  

Çoluða çocuða güç yetmeyince,

Kafayý sýyýrmak zorunda kaldýk.

Yine de geçmedi hiç bir makbule,

Þimdi düþman olduk iki kabile..

Eþimle yataðý, yorganý bile,

Bu yüzden ayýrmak zorunda kaldýk.

YAÞ der ki; ne diye sormayýn aslý,

Beleþçiden yana yaslýyým yaslý!.

Ayyuka çýkýnca rezalet faslý,

Size de duyurmak zorunda kaldýk.

                                30.01.2016

            Mehmet YAÞ