Emekli ilkokul öðretmeni Niyazi beyin üç gündür aðzýný býçak açmýyordu. Ne karýsýna tek kelime söylüyor ne de çocuklarýna ses veriyordu. Oysaki gün içinde zaman zaman karýsýna zaman zaman çocuklarýna kelam etmekten bazý bazý çocuklarý azarlamaktan geri durmazdý...

Hasta mýydý acaba, bir þeye mi üzülmüþtü, yoksa çocuklarý mý aramýyordu? Hayýr, hayýr öyle bir durumda yoktu aslýnda... Belki de dýþarýda iken çevresinde gördüðü þok edici bir olay ona konuþma yeteneðini kaybettirmiþ, dili tutulmuþtu...

Sabah karýsý usulca yanýna yanaþtý...

- Niyazi çay koyayým mý kahvaltý edecek misin?
- Mmmm mmm
- Ne diyorsun anlamýyorum Niyazi doðru düzgün konuþsana...
- Mmm da mmm ve de mmm
- Anladým geçen gün kalbini kýrdým herhalde istemeyerek sen de o sebep ile bana tavýr yapýyorsun herhalde Niyazi. Geçti gitti be ben de unuttun sanmýþtým...
- Mmmm yine de mmm

Niyazi bey daha sonra kapýya doðru yönelir ve hýzlýca kapýyý çarpýp çýkar. Karýsý arkasýndan baka kalmýþ ve bu iþe de bir türlü anlam verememiþtir...

Daha sonra mahalleden geçerken Kasap Rüstem Efendi ile karþýlaþýr...

- Merhaba Niyazi aðabey bu gün nasýlsýn?
Ona cevap verse bir dert vermese baþka bir dert...
- Hmmm mmmm mmm bu iyim manasýnda bir mmmm dýr...
- Anladým aðabey herhalde geçen alacaðýmýzý istedik diye sen de bizlere gönül koydun ve de küstün. Affet aðabey biraz kinayeli konuþtuysam paran olunca ödersin ya dert etme...
O yine ayný þekilde...
- Mmm mmm ve de mmm...

Der ve yoluna devam eder...

Bir müddet gittikten sonra eski dostu asker arkadaþý terzi Süleyman'ýn dükkânýnýn önüne gelir. Terzi Süleyman berber Yakub ile dükkânýnýn önünde ateþli bir tavla partisine tutuþmuþtur. Uzaktan Niyaziyi görünce seslenir O'na...

- Oooo Niyazi gel gel berberi nasýl büküþtürüyorum gel de seyret. Bu Yakub da tavla biliyorum diye geçinip orada burada herkese hava atýyormuþ...

Niyazi yine cevap olarak sesler çýkartýr.

- Mmmm mmmm mmm be Süleyman demektir o...(Yani anladým Süleyman)

O arada yenilmekte olan Yakup da laflara alýnýr, azýcýk da kýzarýr bozarýr gibi olur...

- Oynamana bak Süleyman oynamana bak. Benim seni yendikleri mi geçmiþi unutuyorsun hep. Sayýya vursak oooh ona katlarým seni kýrk da yýlda bir kere yeniyorsun diye hava atma...

Niyazi Bey bir müddet ses çýkarmadan tavla oynayanlarý seyreder ve daha sonra yine oradakilere mmm mmm ve de mmm diyerek oradan ayýlýr...

Beþ on adým ya atar ya atmaz karþýsýna meslektaþý ve hemþerisi Hüdai Bey çýkar. Hüdai Bey ile geçmiþte de þimdilerde de aralarýndan hiç bir zaman su sýzmamýþtýr. Tokalaþýrlar önce gayet samimi bir þekilde, peþine bir de kara kucak güreþen güreþçiler gibi sarýlýp birbirlerini tartarlar...

Hüdai Bey lafa girer...

- Ne haber Niyazi ne var ne yok ne yapýyorsun epeydir görüþemedik yahu özlemiþim seni. Hadi ben arayamadým baþým kalabalýktý niþandý düðündü derken oðlaný baþ göz ettik. Ýnsan bir arayýp sormaz mý gönül koyarým sonra bak...
- Mmmm da mmm sonrasýnda yine mmmm
- Ha anladým ben de seni aramadým diye küstün bana konuþmak istemiyorsun. Ama yapma böyle biz çok eski arkadaþ çok eski dostuz senin ile küsme þu garip Hüdai ye...

Yavaþ yavaþ sinirlenmektedir Niyazi Bey...

- Mmmm da mmm sonra bir daha mmm

Bunun açýklamasý da sana ben ne anlatsam boþ halden anlamýyorsun ki arkadaþým gibi bir þey iþte...

Sýkýntýlý geçmektedir günler. Niyazi beyin hanýmý ve çocuklarý üç gündür konuþmayan Niyazi beyi þehrin en iyi doktoruna götürmeye karar verirler. Paradan puldan kesinlikle kaçýnmayacaklar ve babalarýnýn iyileþmesi için ellerinden ne gelirse yapacaklardýr...

Akþam babalarýna çýtlatýrlar durumu azýcýk. Böyle bir duruma Niyazi Bey çok sinirlenmiþ olup aðzýndan çýkan mmmm ve de mmmmmmmm lar birer gizli kapaklý küfre dönüþmüþtür. Sabah olduðunda ise yaþanan olaylar hepsini hayrete düþüren cinstendir. Niyazi Bey sular seller gibi konuþmakta ve yatmakta olan hanýmý ile çocuklarýný salonda adeta içtimaya davet etmektedir...

- Siz neden bahsediyorsunuz Allah aþkýna. Doktor moktor ne ya hasta mýyým ki ben? Siz kafayý mý yediniz? Benim gibi saðlýðýna yediðine içtiðine dikkat eden, ilaçlarýný eksiksiz alan bir adam hiç durup dururken hastalanýr mý yahu?

Aile bireylerinin hepsi þaþkýnlýk içindedir... Oðlanlardan biri lafa girer...

- Ama baba biz senin hastalýða yakalandýðýný ya da kriz filan geçirdiðini sanmýþtýk...
- Ne krizi Ýsmail ben kendimi bilmiyor muyum sanki? Hepiniz birden paniklediniz de halden anlamadýnýz. Ben sadece takma diþlerimi kaybetmiþtim. Üç gündür onlarý arýyordum. Sonra nerede buldum dersiniz?

Kýsa bir sessizlik olur salonda... Sonra Niyazi Bey devam eder...

- Hiç birinizde cevap yok. O zaman ben söyleyeyim. Takma diþlerim çamaþýr makinesinin içinden çýktý. Hayýr, saðda solda kaybolsa anlayacaðým ama ne alaka ya çamaþýr makinesinin içi, ne arýyor orada benim diþlerim?

Eþi nezaket haným devreye girer bu sefer...

- Ha tamam buldum geçen gün Ýsmail'in oðlan gece bizde kaldý. Sen yatarken çýkarýnca diþlerini o da oyuncak sanýp almýþ eline, oradan da doðru çamaþýr makinesinin içine. Vay kerata vay. Babaannesinin ne sýpasýdýr o ne sýpasý. Patlatayým þimdi kabalarýna kabalarýna da görsün...

Niyazi beyi azýcýk gülme tutar...

- Boþ ver hatun boþ ver vurma benim yakýþýklýma. Dedesinin elli tane diþi feda olsun ona. Kýrýlýp dökülse bile kýzmam hem de bulundu ya sapa saðlam gerisini boþ ver...