Ben yarýný düþünmeyi sevmem. Ne olacaksa hemen þimdi olsun isterim. Seveceksem þimdi, öpeceksem þimdi, susacaksam þimdi, güleceksem þimdi... Zaman bir kez geçer insanýn eline, o anýn bir daha tekrarý yoktur. Ne yaþarsan bir kere yaþarsýn. Bu yüzden sevmem beklemeyi. Bu yüzden bekleyerek geçen zamana acýrým. Ama bu kez bir þey oldu, bir þey...

Þimdi yarýný beklerken hiç kýzmýyorum. Sen yoksun ya, bugece de sensiz geçecek ya, '' olsun'' diyorum, bizi bekleyen çok güzel günler var önümüzde... Nedir beni böylesine deðiþtiren þey? Nedir geleceðe dair umutlar beslememi saðlayan þey? Aþkýn elbette... Baþka acýklamasý olabilir mi? Sen olmadan da keyif alarak yaþayabiliyorum. Bir yerine iki kadeh raký içiyorum, biri senin için.

Sevdiðimiz þarkýlarý ard arda iki kez dinliyorum, biri senin için. Sabah uyanýnca pencereyi açýp temiz havayý iki kere çekiyorum, biri senin için. Yokluðunda hayatý iki kiþilik yaþýyorum. Yokluðunda hayata dair ne varsa yine seninle paylaþýyorum.

Özlemekse özlüyorum elbette... Hasret þarkýlarýný kim benden daha iyi söyleyebilir? Kim gökteki yýldýzlara bakýp onlarý senin gözlerinin yerine koyabilir? Kimin yüzüne seni düþündükçe bir gülümseme yayabilir? Dedim ya deðiþiyorum diye, eskiden böyle koyu bir özlemin içinde oslaydým. Ýsyanýn sýðmazdý içime. Bir siyah hüznün içinde kývranýr dururdum, bitmek bilmezdi geceler. Þimdi öyle deðil... Þimdi seni özlemek sevdamýzýn olmazsa olmaz parçasýymýþ gibi geliyor bana.

Son bahardayýz ama ben ilk yazýn sevinçini taþýyorum içimde ve biliyorum ki, hiç bitmeyecek baharý yaþayacaðýz birlikte. Ýþte bunun için hüzünlendirmiyor beni yokluðun.