Sevgili Öğrenciler;

    Şanlı tarihimizdeki kahramanlık destanlarından biri de Çanakkale Zaferidir. Bu zaferin Türk tarihi içinde ayrı bir yeri vardır.Çanakkale Zaferi, birinci dünya savaşında kahraman yiğitlerimizin cihanı hayrette bırakan başlı başına gerçek bir iman gücünü gösteren  eşsiz bir kahramanlık destanıdır.
   Çanakkale Zaferi, maddiyatın maneviyata yenildiğinin bir göstergesidir.
Batılılar haçlı seferlerinden beridir müslüman Türk varlığını yeryüzünden silmek istiyorlardı.Çanakkale Savaşı’nda nihayet önlerine fırsat çıkmıştı. “Son Haçlı Seferi”nde yakaladıkları imkanı sonuna kadar kullanıp,Osmanlı Devleti’ne ölümcül bir darbe indirip mirası kendi aralarında bölüşmeyi amaç edinmişlerdi. İngilizler ve müttefikleri, Osmanlı Devleti’ni en zayıf anında yakaladıklarına inanıyor ve Çanakkale’yi geçerek İstanbul’a girecekleri ve devleti dağıtacaklarına kesin gözüyle bakıyorlardı. Öyle ki, İngiltere Başvekili Lloyd George, bu durumu müttefiklerinin hissiyatına tercüman olurcasına şu alaylı ifadelerle ortaya koymuştu:

 “Türk Milleti sadece birinci sınıf dövüşen bir kalabalıktır.” 

Aynı küstahlığı, İngiliz Bahriye Nazırı Winston Churhill ise şu sözlerle dile getirmişti:

 “Türkler mi? Bir elimizi arkamıza bağlar, diğer elimizle yener geçeriz o milleti!.” 
Düşman gemileri, işimizi yarım saatte bitirip, turistik seyahat yapıyormuşçasına boğazı geçeceklerinden o kadar eminlerdi ki, beş çayı içmek ve piknik yapmak için birbirlerine söz bile vermişlerdi. Hatta, İngilizler İstanbul’da kullanmak için, 10 şilinlik banknotlarının üzerine Osmanlıca “60 gümüş kuruş” yazarak, paralarını dahi hazırlamışlardı. Ancak kuvvet dengeleri arasında korkunç uçurumlar vardı. Her türlü askeri malzeme bakımından gayet iyi düzeyde olan modern düşman ordusuyla; topu-tüfeği sayılı, siperleri ve silahları zayıf, yarı aç ordumuz eşit olmayan şartlarda savaşıyordu. Ordumuzun en yeni topu üzerinde yapım yılı 1885 yazılıyken;düşman topları ise saatte sayısız seri atışlar yaparak mevzilerimizi dövüyor, cehenneme çevirircesine kan kusturuyordu. Cephede top yetersizliğinden dolayı, hiç olmazsa aldatıcı olsun diye bazı mevzilere soba borusu yerleştirilmişti. Siperler için yeterli kum torbası ise hiç bulunamıyordu. Bazen İstanbul’dan birkaç yüz torba getirildiğinde, bırakın kum torbası olarak kullanmayı, askerlerin harap elbiselerinin tamirine ancak yetiyordu. Bu savaşın, silahla iman gücünün çarpışmasından başka bir anlamı yoktu. Birisinin elindeki en büyük kozu askeri gücü, bundan tamamen mahrum olan diğerinin ise yegane sığınağı iman kalesi idi. Modern silahlarla donatılmış düşman ordusunun karşısında, ateş almaz tüfeklerle, patlamaz toplarla, yalın ayak, aç bir mide ile kazanılmış büyük bir zaferdir Çanakkale. 
 
      18 Mart 1915 tarihinde yapılan deniz savaşları ve 25 Nisan 1915 günü karadan çıkarma yaptığı kara harbinde düşman donanmaları çok ağır kayıplar vererek geri çekilmişlerdir.Bu cephede yaklaşık 253 bin askerimizin şehit olmuştur.
    Çanakkale Savaşlarında Anadolu’da her 3 evden bir şehit çıkmıştır.Bu kayıplarımızın en büyüğü de  eğitim hayatımıza etki eden kayıplardır.Yüksek öğretim, medrese, sultani ve idadilerden pek çok öğrenci ve öğretmen bu savaşlarda kahramanca savaşmıştır.1915’te eğitim gören binlerce tıbbiyeli okulunu bırakarak Çanakkale’ye koştu. İki tümen halinde Gelibolu’ya gelen bu gençler, bir Anzak baskını sonucu şehit düştüler. Bu nedenle Darül Fünun sonraki yıl açılışta siyaha boyandı. Arıburnuna sevk edilen İstanbul lisesi öğrencilerinin kollarına hedef olmamaları için sarı kurdeleler takılmıştı. Fakat 19 Mayıs taarruzunda 2. Tümenin çoğu öğrenci olan gencecik fidanları ölüm kusan makineli tüfekleri karşısında ekin gibi biçilmişti. Siperlerde sadece sarı kurdelelerine yazdıkları şu mukaddes ibare kalmıştı. “İstanbul Lisesi Vatan Sağolsun!” 

Bu savaşta milletimiz kesin olmamakla beraber ülkenin “beyin takımını” oluşturan 10 binden fazla öğretmen, öğrenci, mülkiyeli, tıbbiyeli yetişmiş okur-yazar takımını yitirmiştir. Çanakkale’de yükseköğretimden verilen şehitler nedeniyle Gazi Mustafa Kemal Paşa “ Biz Çanakkale’ye bir Darül Funun gömdük” derken, İngiliz Başbakanı Winston Churcıll ise “ Biz onların çiçeklerini kopardık” demiştir.Mehmetçikler “gök ekinler gibi” biçilmek pahasına ma’kus talihimizi yenmek ve bize biçilen kefeni yırtmak için bedenlerini feda etmiş ve korkusuzca ölüme yürümüşlerdi. Böylesi bir günde cephanesi biten askerlerine karşı 19. Tümen Anafartalar Komutanı devletimizin kurucusu Gazi  Mustafa Kemal Atatürk -Süngü tak- emrini vererek yıllarca Türk Milleti’nin hafızasından silinmeyecek olan “Ben size Taarruz emretmiyorum, ölmeyi emrediyorum, Biz ölünceye kadar geçecek zaman içinde yerimize başka kuvvetler ve başka komutanlar geçebilir.” Sözlerini söylemiştir. Atatürk, Çanakkale’deki Türk askerinin manevi gücünü şöyle anlatıyor; “Karşılıklı siperler arası sekiz metre. Yani ölüm muhakkak… Birinci siperdekilerin hepsi düşüyor. İkinciler onların yerine geçiyor.. Fakat ne kadar gıpta edilecek bir itidal ve tevekkülle biliyor musunuz? Öleni görüyor, üç dakikaya kadar öleceğini de çok iyi biliyor.. En ufak bir korku endişe göstermiyor… Sarsılmak yok!!! Okuma bilenler Kur’an-ı Kerim okuyor, bilmeyenler kelime-i şahadet getirerek yürüyor. Emin olun ki Çanakkale savaşlarını kazandıran bu yüksek ruhtur…”

        Çanakkale savaşlarında sadece mehmetlerimiz değil ,12 yaşında babasıyla beraber cephede çarpışan Nezahat onbaşı, Anafartalarda çarpışan Hatice Hanım, Kosova’dan gelerek düşmanla çarpışan Zeynep Hanım, Mehmetciğin cephanesi, yağmurdan ıslanmasın diye, biricik evladının üzerinden, örtüyü alıp cephanenin üzerine örten, kahraman Şerife ana gibi mangal yürekli Türk kadınları kahramanca savaşmış, canını ortaya koymuştur.

      İngiliz Başkomutan Hamilton bu hakikati şöyle itiraf ediyordu: “Türkler hücuma kalktıkları zaman, ‘Allah Allah’ deyip Rablerinden yardım diliyorlardı. İşte bu Allah sevgisi ve inancı Mehmetçiği galip getirmiştir.” Bütün bunlar “Değmesin mabedimin göğsüne namahrem eli” diyen Türk-İslâm Şairi Mehmed Akif’in ifadelerinde abideleşen din ve devletin bekası içindi. Bunu en güzel surette, oğlunu cepheye gönderirken sarfettiği şu sözlerle bir Osmanlı ninesi bayraklaştırmıştır: 

“Hüseyin’im, yiğit oğlum benim! Dayın Şıpka’da, baban Dömeke’de, ağabeylerin Çanakkale’de şehit düştüler. Bak, son yongam sensin!. Eğer minareden ezan sesi kesilecekse, camilerin kandilleri sönecekse sütüm sana haram olsun!. Öl de köye dönme!..”


      “Çanakkale Geçilmez” sözüyle tarihe geçen büyük destan işte böyle yazılmış, bu şuur ve sarsılmaz iman ile kazanılmıştır.Çanakkale Savaşlarında askerlerimizdeki iman gücünün büyüklüğünü, şehadet şerbeti içmenin önemini şöyle  açıklar.

 “Taarruz halinde olan çarpışmalar, siper muharebelerine dönmüş ve gece olmuştur. Son kalan taburu ile ertesi sabah için hücum emri olan 57. Alay komutanı şu anda mezarının bulunduğu Bomba Sırtı güney eteklerinden aşağıya baktığında o sisli Nisan sabahı arazide yayılmış küme küme beyazlıklar görür tabur komutanını çağırarak sorar. Bunlar ne?

Komutanım, onlar fecre az bir zaman kala emriniz ile hücuma geçecek erlerimizin iç çamaşırlarıdır” cevabını verecektir. Her bir vatan evladı şehit olmak için yıkanmış, temiz çamaşırlarını giymiş, kirlilerini ise belki yaralı geri dönersek diye yıkayıp çalılara sermişlerdir. Fakat o kahramanlarımıza bir daha geri dönmek nasip olmamış erinden alay komutanına kadar her biri şehitlik mertebesine ererek tarihe şehitler alayı olarak geçmişlerdir. Mehmetlerimiz kahramanca savaşırken insanlıklarını da sonuna kadar devam ettirmişlerdir.

   “Geçmişini bilmeyen yok olmaya mahkumdur.” Unutmayın! Her kıymetli şeyin bir bedeli vardır. Bu vatanın bedeli de Çanakkale ve Kurtuluş Savaşlarında şehit kanlarıyla ödenmiştir.
İnanıyorum ki sizler geçmişte ecdadımızın verdiği bu bedelleri asla unutmayacak ve kutsal vatanımıza sonsuza dek sahip çıkacaksınız.

      Sevgili Öğrenciler; yazıma son verirken başta Mustafa Kemal Atatürk olmak üzere, bu mücadeleye katılan kahraman Türk ordusunu, onu her şeyiyle destekleyen aziz Türk milletini ve hayatlarını vatanları uğruna feda eden bütün şehitlerimizi bir kez daha rahmet ve şükran ile anıyorum,ruhları şad olsun mekanları cennet olsun.

   Not:Çanakkale Anma töreninde  okumak için hazırladığım yazı


( Çanakkale Geçilmez başlıklı yazı SELMA38 tarafından 29.02.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu